پرش به محتوا

گلدا مئیر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از گلدا مایر)
گلدا مئیر
גולדה מאיר
مئیر در ۱۹۶۴
چهارمین نخست‌وزیر اسرائیل
دوره مسئولیت
۱۷ مارس ۱۹۶۹ – ۳ ژوئن ۱۹۷۴
رئیس‌جمهورزالمان شائزیر
افاریم کاتزیر
پس ازایگال آلون (موقت)
پیش ازاسحاق رابین
رهبر حزب کار اسرائیل
دوره مسئولیت
۱۷ مارس ۱۹۶۹ – ۳ ژوئن ۱۹۷۴
پس ازلوی اشکول
پیش ازاسحاق رابین
وزیر داخلی
دوره مسئولیت
۱۶ ژوئیه ۱۹۷۰ – ۱ سپتامبر ۱۹۷۰
نخست‌وزیرخودش
پس ازحاییم موشیه شابیرا
پیش ازیوسف بورگ
وزیر امور خارجه
دوره مسئولیت
۱۹ ژوئن ۱۹۵۶ – ۱۲ ژانویه ۱۹۶۶
نخست‌وزیرداوید بن گوریون
لوی اشکول
پس ازموشه شارت
پیش ازآبا ابن
وزیر کار
دوره مسئولیت
۱۰ مارس ۱۹۴۹ – ۱۹ ژوئن ۱۹۵۶
نخست‌وزیرداوید بن گوریون
موشه شارت
پس ازموردشای بنتوف
پیش ازموردشای نامیر
عضو کنست
دوره مسئولیت
۱۲ فوریه ۱۹۴۹ – ۳ ژوئن ۱۹۷۴
فرستادهٔ تام‌الاختیار به اتحاد جماهیر شوروی
دوره مسئولیت
۱۰ سپتامبر ۱۹۴۸ – ۲۵ ژانویه ۱۹۴۹
پس ازایجاد منصب
پیش ازموردشای نامیر
اطلاعات شخصی
زاده
گُلدا مابُویچ

۳ مهٔ ۱۸۹۸
کی‌یف، امپراتوری روسیه
درگذشته۸ دسامبر ۱۹۷۸ (۸۰ سال)
اورشلیم غربی
حزب سیاسیکارگران صهیون (۱۹۱۵–۱۹۱۹)
اتحاد کارگر (۱۹۱۹–۱۹۳۰)
ماپای (۱۹۳۰–۱۹۶۸)
حزب کار (۱۹۶۸–۱۹۷۸)
دیگر عضویت‌های سیاسیهم‌راستایی (۱۹۶۹–۱۹۷۸)
همسر(ان)موریس مایرسون (ا. ۱۹۱۷–۱۹۵۱)
فرزندان۲
محل تحصیلمدرسهٔ تربیت معلم ایالت میلواکی
امضا

گُلدا مئیر (عبری: גּוֹלְדָּה מֵאִיר‎؛ با زادنام گُلدا مابُویچ؛ ۳ مهٔ ۱۸۹۸ – ۸ دسامبر ۱۹۷۸) سیاستمدار اسرائیلی بود که از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۴ به‌عنوان چهارمین نخست‌وزیر اسرائیل خدمت کرد. او نخستین و تنها رئیس دولت زن اسرائیل و نخستین رئیس دولت زن در خاورمیانه بود.[۱]

مئیر متولد خانواده اوکراینی-یهودی در کی‌یف (در آن زمان امپراتوری روسیه) بود. او در سال ۱۹۰۶ به همراه خانواده‌اش به ایالات متحده مهاجرت کرد. او از مدرسهٔ تربیت معلم ایالت میلواکی فارغ‌التحصیل و به عنوان معلم مشغول به کار شد. زمانی که در میلواکی بود، به جنبش صهیونیسم کارگری متمایل شد. در سال ۱۹۲۱، مئیر و همسرش به فلسطین (آن زمان با قیمومت بریتانیا بر فلسطین) مهاجرت کردند و در مرهاویا ساکن شدند و بعداً نماینده کیبوتص در مرکز ملی سندیکایی هیستادروت شدند. در سال ۱۹۳۴، جایگاه او به کمیته اجرایی اتحادیه کارگری ارتقا یافت. مئیر در طول جنگ جهانی دوم و پس از آن چندین نقش کلیدی در آژانس یهود داشت. او در سال ۱۹۴۸ منشور استقلال اسرائیل را امضا کرد. مئیر در سال ۱۹۴۹ به عضویت کنست درآمد و تا سال ۱۹۵۶ به عنوان وزیر کار خدمت کرد تا اینکه از سوی نخست‌وزیر داوید بن گوریون به سمت وزیر امور خارجه گماشته شد. او در سال ۱۹۶۶ به‌دلیل بیماری از این وزارت کناره‌گیری کرد.

در سال ۱۹۶۹، مئیر پس از مرگ لوی اشکول، سمت نخست‌وزیری را بر عهده گرفت. او در اوایل دوران تصدی خود، دیدارهای دیپلماتیک متعددی با رهبران غربی داشت تا دیدگاه خود را در مورد صلح در منطقه ترویج دهد. وقوع جنگ یوم کیپور در سال ۱۹۷۳ اسرائیل را غافلگیر کرد و خسارات اولیه شدیدی را به ارتش وارد کرد. خشم عمومی ناشی از آن به اعتبار مئیر لطمه زد و منجر به تحقیقاتی در خصوص ناکامی‌ها شد. ائتلاف هم‌راستایی او در انتخابات قانونگذاری بعدی از کسب اکثریت محروم شد. او سال بعد استعفا داد و اسحاق رابین به عنوان نخست‌وزیر جانشین او شد. مئیر در سال ۱۹۷۸ بر اثر لنفوم درگذشت و در کوه هرتسل دفن شد.

مئیر در اسرائیل شخصیتی بحث‌برانگیز است. از او به‌عنوان بنیان‌گذار این کشور و «بانوی آهنین» سیاست اسرائیل یاد شده است، اما همچنین به‌طور گسترده بابت غافلگیری این کشور در طول جنگ سال ۱۹۷۳ مورد سرزنش قرار گرفته است. به‌علاوه، اظهارات تحقیرآمیزش نسبت به فلسطینیان به‌طور گسترده نکوهیده شده است.[۲] بیشتر مورخان بر این باورند که مئیر به‌عنوان وزیر کار و مسکن موفق‌تر بود تا نخست‌وزیر.[۳]

زندگی شخصی

[ویرایش]

گُلدا مئیر در ۱۸۹۸ در کی‌یِف پایتخت اوکراین به دنیا آمد.[۴] گُلدا دختر یک نجار فقیر روسی بود. گُلدا و ۳ خواهرش از فقر و گرسنگی رنج می‌بردند. خانواده گُلدا تمام اموال خود را فروخت و گُلدا در ۸ سالگی به همراه خانواده به ایالات متحده آمریکا رفت. در ۱۹۲۱ پس از انسجام صهیونیستها در ۲۳ سالگی به فلسطین رفت و در تشکیلات بن گورین عضو شد.

زندگی سیاسی

[ویرایش]

گُلدا مئیر یک سال بعد از عضویت در تشکیلات، توسط داوید بن گوریون، وزیر کار شد. سابقه او در دفتر سیاسی باعث شد در دولت بعدی داوید بن گوریون، وزیر خارجه اسرائیل شود. او تا ۱۹۶۶ و حدود ۱۰ سال، در زمان جنگ‌های اعراب و اسرائیل دیپلماسی اسرائیل را اداره کرد.

در حالی که همه فکر می‌کردند عمر سیاسی او به پایان رسیده، در ۶۸ سالگی به عنوان رهبر حزب کارگر پیروز شد و به مقام نخست‌وزیری کشور اسرائیل منصوب شد.[۵] وی اولین زن در خاورمیانه بود که رهبری کشوری را در عصر جدید به عهده داشت.

او اسرائیل را همانند اولین نخست‌وزیر اسرائیل داوید بن گورین با توسل به زور و پاسخ‌های خشونت‌بار به خشونت‌های اعراب اداره می‌کرد. جنگ ۱۹۷۳ نتیجه تصمیم او بود. اسرائیلی‌ها توانستند تحت رهبری مئیر، اعراب را به عقب برانند.

چندی بعد منتقدان وی، او را مسئول خسارت جنگ می‌دانستند و کمیته مسئول رسیدگی به مسائل جنگ وی را مقصر دانست.

پس از پایان جنگ، گُلدا مئیر از مقام خود استعفا داد و در ۸ دسامبر ۱۹۷۸ در سن ۸۰ سالگی درگذشت.

فعالیت‌ها

[ویرایش]
نگاره‌ای در سال ۱۹۶۴ از گلدا مئیر.
گلدا مئیر یکی از ۲۴ امضاء کنندهٔ منشور استقلال اسرائیل در ۱۴ مه ۱۹۴۸ بود و بلافاصله به‌عنوان اولین سفیر اسرائیل در اتحاد جماهیر شوروی مشغول به‌کار شد.
او پیش از رسیدن به مقام نخست‌وزیری، سومین زنی در جهان شد که به مقام «وزیر خارجه» رسید.

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Kort, Michael (2002). The Handbook of the Middle East. Lerner Publishing Group. p. 76. ISBN 978-1-315-17068-8. Archived from the original on April 20, 2023. Retrieved February 21, 2023.
  2. ↑ "'Golda' biopic aims to counter notion that PM was chiefly to blame for Yom Kippur War". The Times of Israel. 26 August 2023. Archived from the original on November 28, 2023. Retrieved 28 August 2023.
  3. ↑ Meron Medzini, "Golda Meir–A Forty Year Perspective." Israel Studies 23.1 (2018): 73-85. online بایگانی‌شده در سپتامبر ۳, ۲۰۲۱ توسط Wayback Machine
  4. ↑ "Golda Meir". Gov.il (به انگلیسی). Retrieved 2023-11-15.
  5. ↑ «Golda Meir (1898-1978)». UWM Libraries (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۵.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
مناصب سیاسی
پیشین:
موشه شارت 		وزیر امور خارجه اسرائیل
۱۹۵۶–۱۹۶۶ 		پسین:
آبا ابن
پیشین:
لوی اشکول 		نخست‌وزیر اسرائیل
۱۹۶۹–۱۹۷۴ 		پسین:
اسحاق رابین
پیشین:
حاییم موشیه شابیرا 		وزیر امور داخلی
۱۹۷۰ 		پسین:
یوسف بورگ
مناصب احزاب سیاسی
پیشین:
لوی اشکول 		رهبر هم‌راستایی
۱۹۶۹–۱۹۷۴ 		پسین:
اسحاق رابین
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=گلدا_مئیر&oldid=40745791»