پرش به محتوا

پاباجی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پاباجی (انگلیسی: Pabbajjāشوکّه (به ژاپنی: 出家 しゅっけ)، در لغت یعنی «بیرون رفتن» و در اصطلاح، ترک خان و مان و به بی خانگی رفتن. زاهد شدن.

پاباجی (پَبَّجّا)، بریدن از همهٔ بندها و پیوندهای خانوادگی و اجتماعی، برای در پیش گرفتن راه و رسم زندگی زاهدانه.[۱][۲]

منابع

[ویرایش]
  1. بودا، گزارش کانون پالی، ع. پاشایی – تهران : انتشارات مروارید ۱۳۶۸
  2. Critical Study of Pabbajjā Concept in Theravāda Buddhism By Adhisīla