پرش به محتوا

معماری ۱-بیتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یک معماری ۱-بیتی مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها برای پردازش عرض ثبات و مسیر داده با عرض یک بیت (۱/۸ هشت‌تایی) می‌باشد.[۱] مثال کنترل‌کنندگان منطقی برنامه‌پذیر هستند. همچنین اکثر ماشین حساب‌ها از طراحی ارتباط سریالی استفاده می‌کنند.

دنبالۀ دستورهای معمول در یک برنامه که از معماری ۱-بیتی پیروی می‌کند، به صورت زیر است:

  1. ورودی ۱ دیجیتال را در درجینه(رجیستر) ۱-بیتی بارگذاری کند؛
  2. و ارزش آن را با ورودی ۲ در رجیستر ۱-بیتی مقایسه و نتیجه را در آن بگذارد؛
  3. ارزش رجیستر ۱-بیتی را در خروجی ۱ بنویسد.

منابع

[ویرایش]
  1. "MC14500B Industrial Control Unit. Semiconductor Technical Data, Rev. 3" (PDF). Motorola. 1995. Retrieved August 1, 2012.