مجلس قربانی سنمار
مجلس قربانی سنمار | |
---|---|
نویسنده | بهرام بیضائی |
شخصیتها | سِنِمّار نعمان دخترِ نعمان |
زبان اصلی | فارسی |
از سلسلهٔ مقالات دربارهٔ |
فهرستهای کارها |
---|
دیـگر |
|
|
مجلسِ قربانیِ سِنِمّار نمایشنامهای از بهرام بیضایی است از سالِ ۱۳۷۷.
داستان
[ویرایش]نمایش در روزگارِ نعمان بن امرؤ القیس (نعمان یکُم)، ششمین (تقریباً ۴۱۸–۳۹۰ میلادی) امیرِ لخمیان، میگذرد که از بهرِ پذیراییِ شاهِ ایران، یزدگرد یکُم، خورنق میسازد و سِنِمّار معماری است که بدین کار گماشته میشود؛ و چگونگیِ فراخواندنِ سنمّار و ساختنِ خورنق و آنچه میان نعمان و سنمّار میرود و فروافکندنِ سنمّار از فرازِ قصر بر صحنه مجسّم میشود.
در پایان شاهِ ایران میرسد، در حالی که نعمان گاه میاندیشد که برود و سر به بیابان گذارد (چنان که در داستانِ نظامی هست) و گاه از خوابِ سنمّار بیمناک است که دیده بود که یکی از پشتِ نعمان (نعمانِ سوّم در تاریخ) را پادشاهِ ایران زیرِ پای فیل خواهد افکند.
متن
[ویرایش]مجلس قربانی سِنِمّار به سال ۱۳۷۷ نوشته شد[۳] و نخست به سال ۱۳۸۰ در تهران به وسیلهٔ انتشاراتِ روشنگران و مطالعات زنان چاپ شد.[۴] روی جلد کتاب آراسته است به نگارهٔ ساختنِ خُوَرْنَقْ (از یک نسخهٔ خمسهٔ نظامی گنجوی، مکتب هرات، ۸۷۳ هجری خورشیدی، در موزه بریتانیا) کارِ کمالالدّین بهزاد.
تجزیه و تحلیل
[ویرایش]دربارهٔ شگردهای نمایشی و زبان این نمایشنامه سخنها گفتهاند. از جمله محسن حسینی مقالهای دارد به نام «... و خورنق هزار زمستان برپاست»[۵] و شهرام احمدزاده در مقالهٔ «زبانشناسی نمایشنامه مجلس قربانی سنمار»[۶] برخی آرای زبانشناسانِ ذاتباور را به این بهانه مطرح میکند.
نمایش
[ویرایش]این نمایشنامه را بیضایی به نمایش درنیاورده است.
به زبانهای دیگر
[ویرایش]این نمایشنامه به ترکی ترجمه شده و در لنکران به نمایش درآمده است.
تأثیرِ فرهنگی
[ویرایش]نمایشگاهی از نقّاشیهای باران صدیقیان بر اساس مجلس قربانی سنمار در اردیبهشت ۱۳۹۶ در تهران برگزار شد.[۷]
اشارات خرد و کلان دیگری هم به این نمایشنامه در فرهنگ عامّه هست. از راه نمونه، نویسندهٔ مقالهٔ «مجلس قربانی محسن تنابنده» (۳۱ تیر ۱۳۹۴، روزنامهٔ شرق) تنابنده را به سنمّار مانند کرده و به نمایشنامهٔ بیضایی اشاره کردهاست.[۸] نمایش قصه شهرزاد به روایت سنمار (۱۴۰۰) از این نمایشنامه الهام گرفتهاست.[۹]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ در تصحیحِ وحید دستگردی «سمنار»، در تصحیحِ بهروز ثروتیان «سنمار».
- ↑ نظامی گنجهای، «هفت پیکر»، ۶۳–۵۶.
- ↑ بیضایی، «سالشمار زندگی و آثار بهرام بیضایی»، ۲۵.
- ↑ http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/622896[پیوند مرده]
- ↑ http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/395403[پیوند مرده]
- ↑ http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/222205[پیوند مرده]
- ↑ http://www.honaronline.ir/بخش-تجسمی-4/98422-نمایشگاه-تصویرگری-براساس-نمایشنامه-مجلس-قربانی-سنمار-صدیقیان-به-آثار-بهرام-بیضایی-علاقه-داشتم
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانیشده از اصلی در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۵. دریافتشده در ۲۷ اکتبر ۲۰۱۹.
- ↑ روزنامه ایران، ۲۰ شهریور ۱۴۰۰
منابع
[ویرایش]- «از آن سوی سیم: بیضایی در مجلس قربانی سِنِمّار» کتاب هفته. شماره ۳۸۶. ۲۲ خرداد ۱۳۸۰. ص. ۵.
- مجلس قربانی سنمار، بهرام بیضایی، انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، چاپ اوّل، ۱۳۸۰|سایت سازمان اسناد و کتابخانهٔ ملی جمهوری اسلامی ایران
- اتونی، بهزاد؛ اتونی، بهناز (تابستان ۱۳۹۳). «تقابل «خودآگاهی» با «ناخودآگاهی» در نمایشنامهی «مجلس قربانی سنمّار» بهرام بیضایی». زبان و ادب فارسی (۱۹): ۱−۱۳.
- بیضایی، بهرام (۱۳۸۶). «سالشمار زندگی و آثار بهرام بیضایی». سیمیا (۲): ۲۸–۱۵.
- نظامی گنجهای (۱۳۹۰). هفت پیکر. تهران: نشر قطره. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۵۹۵۸-۴۲-۶.