قرن آمریکا
این مقاله میتواند با ترجمهٔ متن از مقالهٔ متناظر در انگلیسی گسترش یابد. برای مشاهدهٔ دستورالعملهای مهم ترجمه روی [گسترش] کلیک کنید.
|
قرن آمریکا یا قرن آمریکایی (به انگلیسی:American Century)[۱][۲] توصیف دوره ای از اواسط قرن بیستم است که عمدتاً تحت تسلط ایالات متحده از نظر سیاسی، اقتصادی و فرهنگی است. این مفهوم با توصیف دوره ۱۸۱۵–۱۹۱۴ به عنوان قرن امپراتوری بریتانیا قابل مقایسه است.[۳] نفوذ ایالات متحده در طول قرن بیستم و به ویژه پس از پایان جنگ جهانی دوم، زمانی که تنها دو ابرقدرت ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی باقی ماندند افزایش یافت و ایالات متحده تبدیل به یکی از دو ابرقدرت غالب شد. پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱، ایالات متحده تنها ابرقدرت جهان[۴] و به یک هژمون جهانی تبدیل شد.[۵] در سده بیست و یکم میلادی مفاهیم متضادی با این مفهوم به وجود آمده و اکنون اصطلاحاتی نوظهوری چون قرن چین و قرن آسیا نیز در رسانهها و گفتمانهای سیاسی دیده میشود.
خاستگاه و ریشه این مفهوم
[ویرایش]این اصطلاح توسط هنری لیوس، ناشر تایم، و برای توصیف نقش احتمالی ایالات متحده در قرن بیستم و اقداماتی که ایالات متحده «باید» در طی قرن ۲۰م میلادی انجام دهد ایجاد شد.[۶] لوس، پسر یک مبلغ مسیحی بود. او در سرمقاله مجله لایف در ۱۷ فوریه ۱۹۴۱، از ایالات متحده خواست تا انزواگرایی را کنار بگذارد و به عنوان نوعی مبلغ جهانی و سامری نیکوکار جهان عمل کند و دموکراسی را گسترش دهد.[۷] وی همچنین از آمریکا خواست که برای دفاع از ارزشهای دموکراتیک وارد جنگ جهانی دوم شود.
به گفته دیوید هاروی، لیوس معتقد بود «قدرت اعطا شده جهانی و کلی است و ربطی به سرزمینی خاص نیست، بنابراین لیوس ترجیح داد از یک «قرن آمریکایی صحبت کند تا یک امپراتوری آمریکایی»».[۸] او در همان مقاله از ایالات متحده خواست که «تأثیر کامل نفوذ خود را برای اهدافی که ما صلاح میدانیم و با وسایلی که صلاح میدانیم بر جهان اعمال کند».[۹]
انتقادات و استفاده از این مفهوم
[ویرایش]منتقدان «جینگوئیسم» لیوس را محکوم کردهاند.[۱۰] دیگران به پایان قرن بیستم و قرن آمریکایی اشاره کردهاند، معروفترین آنها روزنامهنگار فقید گونزویی ، هانتر اس. تامپسون است که در سال ۲۰۰۳ میلادی زندگینامه خود را با نام «Kingdom of Fear: Loathsome Secrets of a Star Crossed Child in the Last Days of the American Century» عنوان کرد.
با ظهور هزاره جدید، منتقدان دانشگاه ایلینوی این موضوع که آیا ایالات متحده موقعیت ابرقدرتی خود را از دست میدهد، به ویژه در رابطه با ظهور چین را بحثبرانگیز میدانند.[۱۱] تحلیلگران دیگر معتقدند که تعریف «قرن آمریکایی» به خوبی بین ورود دیرهنگام ایالات متحده به جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۷ و تحلیف چهل و پنجمین رئیسجمهور آن در سال ۲۰۱۷ میلادی تعریف میشود.[۱۲]
محققان دیگر، مانند جورج فرایدمن، تصریح میکنند که «قرن بیست و یکم قرن آمریکایی خواهد بود.»[۱۳]
جستارهای وابسته
[ویرایش]- پکس امریکانا
- استثناگرایی آمریکایی
- امپریالیسم آمریکا
- قرن امپراتوری بریتانیا
- استعمار نو
- اعترافات یک مزدور اقتصادی
- دوران طلایی یونان
- نظم نوین جهانی
- پروژهای برای یک قرن آمریکایی جدید
- اروپامحوری
منابع
[ویرایش]- ↑ Lamb, Brian, and Harold Evans. The American Century. West Lafayette, IN: C-SPAN Archives, 1999.
- ↑ The American Century. randomhouse.com.
- ↑ Hyam, Ronald (2002). Britain's Imperial Century, 1815–1914: A Study of Empire and Expansion. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-7134-3089-9. Retrieved December 15, 2013.
- ↑ "Analyzing American Power in the Post-Cold War Era". Archived from the original on March 11, 2007. Retrieved February 28, 2007.
- ↑ «Definition and Use of the Word Hyperpower». بایگانیشده از اصلی در ۱۵ اكتبر ۲۰۱۴. دریافتشده در ۵ دسامبر ۲۰۲۲. تاریخ وارد شده در
|archive-date=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ Harvey, David (2003). The New Imperialism. New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-926431-7.
- ↑ Luce, Henry (February 17, 1941). "The American Century". Life Magazine.
- ↑ Harvey, David (2003). The New Imperialism. New York: Oxford University Press. p. 50. ISBN 0-19-926431-7.
- ↑ Luce, H. R (1999). "The American Century". In Hogan, M. J. (ed.). The Ambiguous Legacy. Cambridge: Cambridge University Press. p. 20. ISBN 0-521-77977-4.
- ↑ Michael, Terry (February 16, 2011) The End of the American Century, Reason
- ↑ Unger J (2008), U.S. no longer superpower, now a besieged global power, scholars say بایگانیشده در اکتبر ۶, ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine University of Illinois
- ↑ Pascoe, Michael (January 20, 2017). "Donald Trump in the White House is the end of the 'American Century'". The Sydney Morning Herald. Archived from the original on May 5, 2018. Retrieved January 21, 2017.
- ↑ Friedman, George, The Next 100 Years: A Forecast for the 21st Century, p. 18
کتابشناسی
[ویرایش]- Dunn, Dennis J. (1998). Caught Between Roosevelt & Stalin: America's Ambassadors to Moscow. ISBN 978-0-8131-2023-2.
- Hogan, Michael J. (1999). The Ambiguous Legacy: U.S. Foreign Relations in The "American Century". ISBN 978-0-521-77019-4.
A symposium of articles assessing aspects of Luce's editorial and its significance originally published in Diplomatic History 23 (2 & 3), 1999 - Karp, Walter (1979), The Politics of War (1st ed.), ISBN 0-06-012265-X, OCLC 4593327
- Langer, William L.; Gleason, S. Everett (1953), The Undeclared War 1940–1941: The World Crisis and American Foreign Policy, ISBN 978-1-258-76698-6
- Northedge, FS (1986), The League of Nations: Its Life and Times, 1920–1946, ISBN 0-7185-1316-9
- Painter, David S. (2012). "Oil and the American Century". The Journal of American History. 99 (1): 24–39. doi:10.1093/jahist/jas073.
- Schmitz, David F. (2000), Henry L. Stimson: The First Wise Man, ISBN 978-0-8420-2632-1
- Waltz, Susan (2002). "Reclaiming and Rebuilding the History of the Universal Declaration of Human Rights". Third World Quarterly. 23 (3): 437–48. doi:10.1080/01436590220138378. JSTOR 3993535. S2CID 145398136.
- Wohlstetter, Roberta (1962). Pearl Harbor: Warning and Decision. ISBN 978-0-8047-0597-4.
- Yoder, Amos (1997). The Evolution of the United Nations System (3rd ed.). ISBN 1-56032-546-1.
برای مطالعه بیشتر
[ویرایش]- Evans, Harold (1998). The American Century. ISBN 0-679-41070-8.
- Luce, Henry (February 17, 1941). "The American Century". Life.
- Bacevich, Andrew (April 30, 2009). "Farewell to the American Century". Salon.
- Bacevich, Andrew (August 26, 2010). "The Unmaking of a Company Man".
- Michael, Terry (February 16, 2011). "The End of the American Century". Reason.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- "قرن آمریکایی"، بحث رادیو بیبیسی ۴ با هری ایوانز و جان لوید (در زمانه ما، ۱۷ دسامبر ۱۹۹۸)