پرش به محتوا

فینال جام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۲

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فینال جام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۲
پرونده:2012 FIFA Club World Cup Final match programme.jpg
رویدادجام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۲
تاریخ۱۶ دسامبر ۲۰۱۲ (۲۰۱۲-12-۱۶)
محل برگزاریورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما، یوکوهاما[۱]
داورجونیت چاکیر (ترکیه)
تماشاگران۶۸,۲۷۵
آب‌وهواشب صاف
۱۳ درجه سلسیوس (۵۵ درجه فارنهایت)
۴۲٪ رطوبت

فینال جام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۲ مسابقه فینال جام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۲، تورنمنت فوتبال به میزبانی ژاپن بود. این نهمین فینال جام باشگاه‌های جهان، یک تورنمنت توسط فیفا بین برندگان شش کنفدراسیون قاره‌ای و همچنین قهرمان لیگ کشور میزبان بود.

بازیکنان کورینتیانس درحال جشن قهرمانی

مسابقه فینال بین کورینتیانس برزیل، قهرمان کونمبول و چلسی انگلیس، قهرمان یوفا و در ورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما در یوکوهاما در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۲ برگزار شد. کورینتیانس پس از ضربه سر پائولو گررو، چلسی را با نتیجه ۱–۰ شکست داد، که به معنای قهرمانی کورینتیانس برای دومین بار در جام باشگاه‌های جهان بود، که در آن زمان به عنوان مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان شناخته می‌شد، دوازده سال پس از اولین قهرمانی خود در سال ۲۰۰۰. این مسابقه در ساعت ۱۹:۳۰ به وقت ژاپن آغاز شد و توسط داور ترکیه ای جونیت چاکیر قضاوت شد.

هر دو باشگاه پس از پیروزی در مسابقات فوتبال باشگاهی خود وارد این رقابت‌ها شدند. کورینتیانس پس از پیروزی ۲–۰ مقابل بوکا جونیورز در فینال جام لیبرتادورس ۲۰۱۲، عنوان قهرمانی را به دست آورد، در حالی که چلسی با شکست ۴–۳ بایرن مونیخ در ضربات پنالتی، پس از نتیجه ۱–۱ در ۱۲۰ دقیقه، قهرمان لیگ قهرمانان اروپا ۱۲–۲۰۱۱ شد. این دومین باری بود که کورینتیانس در این تورنمنت شرکت می‌کرد، پس از پیروزی ۴–۳ مقابل واسکو دوگاما در ضربات پنالتی و قهرمانی در سال ۲۰۰۰.

پیش زمینه

[ویرایش]

ورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما پنج بار میزبان فینال جام باشگاه‌های جهان بود (فینال‌های سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ در ورزشگاه شهر ورزشی زاید در ابوظبی، امارات متحده عربی برگزار شد). تیم‌های برزیلی غالب‌ترین تیم در میان سایر تیم‌های آمریکای جنوبی بوده‌اند، اولین تیم به سال ۲۰۰۰ بازمی‌گردد، جایی که کورینتیانس برای اولین بار قهرمان این رقابت‌ها شد، این تورنمنت در آن زمان به عنوان مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان شناخته می‌شد، جایی که آنها واسکو دوگاما را ۴–۳ در ضربات پنالتی شکست دادند.[۲] به دنبال آن، سائو پائولو با نتیجه ۱–۰ لیورپول و اینترناسیونال با همان نتیجه بارسلونا را شکست داد. در آن زمان، منچستر یونایتد تنها تیم انگلیسی بود که در این رقابت‌ها قهرمان شد (در سال ۲۰۰۸، زمانی که تیم اکوادوری ال‌دی‌یو کیتو را ۱–۰ شکست داد).

مسیر تا فینال

[ویرایش]
برزیل کورینتیانس تیم انگلستان چلسی
کونمبول کنفدراسیون یوفا
قهرمان جام لیبرتادورس ۲۰۱۲ نحوه شرکت قهرمان لیگ قهرمانان اروپا ۱۲–۲۰۱۱
استراحت پلی آف استراحت
استراحت یک‌چهارم نهایی استراحت
۱–۰ مصر الاهلی

(گررو ۳۰')

نیمه نهایی ۳–۱ مکزیک مونتری

(ماتا ۱۷', تورس ۴۶', چاوز ۴۸' گل به خودی)

کورینتیانس

[ویرایش]

کورینتیانس پس از پیروزی ۱–۰ مقابل الاهلی در ۱۲ دسامبر به فینال راه یافت. پائولو گررو پس از سی دقیقه با ضربه سر گل پیروزی را به ثمر رساند.[۳][۴]

چلسی

[ویرایش]

چلسی در ۱۳ دسامبر به مصاف مونتری رفت و با گل‌های خوان ماتا، فرناندو تورس و گل به خودی داروین چاوز با نتیجه ۳–۱ پیروز شد. آلدو دی نیگریس در وقت‌های تلف شده گل تسلی بخش مونتری را به ثمر رساند.[۵][۶]

قبل از بازی

[ویرایش]

ورزشگاه

[ویرایش]

ورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما از سال ۲۰۰۵ یکی از محل‌های برگزاری جام باشگاه‌های جهان بوده است. این ورزشگاه در سال ۱۹۹۸ ساخته و افتتاح شد و زمین خانگی یوکوهاما مارینوس است که در جی‌لیگ، بالاترین بخش سیستم فوتبال ژاپن بازی می‌کند. این مکان پنج بار فینال‌های مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان و جام باشگاه‌های جهان، در سال‌های ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷، ۲۰۰۸ و ۲۰۱۱ را میزبانی کرده است.

توپ مسابقه

[ویرایش]

توپ رسمی مسابقه فینال، آدیداس کافوسا بود که توسط شرکت آلمانی تجهیزات ورزشی آدیداس ارائه شد. این توپ در سراسر مسابقات و همچنین در جام کنفدراسیون‌ها ۲۰۱۳ استفاده شد.[۷]

داوران

[ویرایش]

جونیت چاکیر، نماینده فدراسیون فوتبال ترکیه و یوفا به عنوان داور فینال انتخاب شد. او برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ به عنوان داور بین‌المللی معرفی شد،[۸] و پیش از این مسئولیت اولین بازی خود در جام باشگاه‌های جهان را در اولین بازی یک‌چهارم نهایی بین اولسان هیوندای و مونتری در ۹ دسامبر ۲۰۱۲ را بر عهده گرفت. بهاءالدین دوران و طارق اونگون کمک‌داوران او بودند، در حالی که داوران چهارم و پنجم علیرضا فغانی و حسن کامرانی‌فر، نمایندگان فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران و یکی از دو نماینده کنفدراسیون فوتبال آسیا در این رقابت‌ها در کنار نواف شکرالله از فدراسیون فوتبال بحرین بودند.

مسابقه

[ویرایش]

(چپ): فابیو سانتوس درحال تعقیب فرناندو تورس; (راست): کاسیو راموس، دروازه‌بان کورینتیانس، مانع از ضربه فرناندو تورس، مهاجم مرکزی چلسی در نیمه اول شد.
جزئیات

[ویرایش]
کورینتیانس
چلسی
GK ۱۲ برزیل کاسیو
RB ۲ برزیل آلساندرو (کاپیتان)
CB ۳ برزیل چیکائو
CB ۱۳ برزیل پائولو آندری
LB ۶ برزیل فابیو سانتوس
CM ۵ برزیل رالف
CM ۸ برزیل پائولینیو
RW ۱۱ قطر امرسون Substituted off after ۹۰ ۱ minutes '۹۰ ۱
AM ۲۰ برزیل دانیلو
LW ۲۳ برزیل خورخه هنریکه بعد از ۵۶ دقیقه ثبت شد '۵۶
CF ۹ پرو پائولو گررو Substituted off after ۸۷ minutes '۸۷
تعویض‌ها:
FW ۷ آرژانتین خوان مانوئل مارتینز Substituted in '۸۷
DF ۴ برزیل والاس Substituted in '۹۰ ۱
سرمربی:
برزیل تیته
GK ۱ جمهوری چک پیتر چک
RB ۲ صربستان برانیسلاو ایوانوویچ Substituted off after ۸۳ minutes '۸۳
CB ۲۴ انگلستان گری کیهیل Red card '۹۰
CB ۴ برزیل داوید لوییس بعد از ۷۲ دقیقه ثبت شد '۷۲
LB ۳ انگلستان اشلی کول
CM ۷ برزیل رامیرس
CM ۸ انگلستان فرانک لمپارد (کاپیتان)
RW ۱۳ نیجریه ویکتور موزس Substituted off after ۷۳ minutes '۷۳
AM ۱۰ اسپانیا خوان ماتا
LW ۱۷ بلژیک ادن هازارد Substituted off after ۸۷ minutes '۸۷
CF ۹ اسپانیا فرناندو تورس
تعویض‌ها:
MF ۱۱ برزیل اسکار Substituted in '۷۳
DF ۲۸ اسپانیا سزار آزپیلیکوئتا Substituted in '۸۳
MF ۲۱ آلمان مارکو مارین Substituted in '۸۷
سرمربی:
اسپانیا رافائل بنیتز
کمک داوران:

بهاءالدین دوران (ترکیه)

طارق اونگون (ترکیه)

داور چهارم:

علیرضا فغانی (ایران)

داور پنجم:

حسن کامرانی‌فر (ایران)

قوانین مسابقه
  • ۹۰ دقیقه
  • ۳۰ دقیقه وقت اضافه در صورت نیاز
  • ضربات پنالتی اگر نتیجه همچنان مساوی است
  • دوازده نیمکت‌نشین
  • حداکثر ۳ تعویض

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "Match Report" (PDF). FIFA. Fédération Internationale de Football Association. 16 December 2012. Archived from the original (PDF) on 22 December 2012. Retrieved 17 December 2012.
  2. «BBC News | WORLD CLUB CHAMPIONSHIP | Corinthians crowned world champions». news.bbc.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۴-۰۸.
  3. https://www.theguardian.com/football/2012/dec/12/club-world-cup-corinthians-al-ahly
  4. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۸ آوریل ۲۰۲۳.
  5. «Chelsea 3-1 Monterrey» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۴-۰۸.
  6. https://ghostarchive.org/archive/20220501/https://www.independent.co.uk/sport/football/news-and-comment/chelsea-reach-club-world-cup-final-after-beating-monterrey-8412805.html
  7. «adidas Cafusa launched at Brazil 2013 draw - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۲-۱۲-۰۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ دسامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۴-۰۸.
  8. «FIFA Club World Cup: Referees - Cuneyt CAKIR - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۳-۲۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۴-۰۸.

پیوند به بیرون

[ویرایش]