فینارفین
| فینارفین | |
|---|---|
| شخصیت تالکین | |
| پدیدآور | جی. آر. آر. تالکین |
| اطلاعاتِ درون‌داستانی | |
| نژاد | الف |
| جنسیت | مرد |
| عنوان | پادشاه عالی مرتبه نولدور در آمان |
| خانواده | فینوه (پدر) ایندیس (مادر) فئانور (برادر) فین‌گولفین (برادر) فیندیس (خواهر) ایریمه (خواهر) |
| همسر | ائارون |
| فرزند | فین‌رود فلاگوند ارودرت آنگرود آئگنور گالادریل |
| کتاب‌ها | سیلماریون (۱۹۷۷) |
فینارفین (به انگلیسی: Finarfin) یک شخصیت خیالی در کتاب سیلماریلیون نوشته جی. آر. آر. تالکین است.[۱][۲]
شخصیت
[ویرایش]برخلاف فئانور و فین گولفین که جنگجو بودند، فینارفین بیشتر دوستدار صلح بود. احتمالاً این ویژگی به مادرش ایندیس که یک وانیار بود بازمی‌گردد. همسر او ائارون یک شاهزادهٔ تلرین بود بهترین دوست ائارون، آنائیره همسر فین گولفین بود.[۳]
فینارفین با اینکه نسبت به برادرانش وفادار بود اما به سرزمین میانی سفر نکرد چون پس از سقوط نولدور احساس گناه می‌کرد. در سقوط نولدور بسیاری از مردمان هم کیش همسرش به دست هموطنان او کشته شده بودند اما خود فینارفین بی گناه بود.
فینارفین و همهٔ فرزندانش همانند مادرش موهایی طلایی داشتند[۴] از این رو گاهی به خانهٔ او، «خانهٔ طلایی فینارفین» هم گفته می‌شد.
زندگی
[ویرایش]فینارفین پسر سوم و آخرین فرزند فینوه بود. مادر او، همسر دوم فینوه، ایندیس بود. فئانور برادر نا تنی و فین گولفین برادر تنی فینارفین بود. خواهران او فیندیس و ایریمه نام داشتند. فرزندان فینارفین عبارتند از: فین‌رود فلاگوند، ارودرت، آنگرود، آئگنور و گالادریل. فینارفین بهترین و عاقل‌ترین پسر فینوه است.
پس از مرگ فینوه، فینارفین به همراه برادرانش، فئانور و فین گولفین به سرزمین میانی رفتند اما هنگامی که ماندوس اعلام کرد نولدور سقوط کرده، بازگشت. فینارفین شاه آنچه شد که از نولدور باقی مانده بود. او در نبرد خشم[۵] علیه مورگوت، فرماندهٔ نولدور آمان بود.
شجره‌نامه
[ویرایش]| میریل | فینوه از نولدور | ایندیس از وانیار | اولوه از تلری | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| فئانور | فیندیس | فین‌گولفین | ایریمه | فینارفین | ائارون | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| فینگون | تورگون | آره‌دل | آرگون | فین‌رود | آنگرود | آئگنور | گالادریل | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ایتریل | اورودرت | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ائارندیل | گیل-گالاد | فیندویلاس | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| الروس | الروند | کِلِبریان | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| آراگورن | آرون | الادان | الروهیر | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| الداریون | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| رنگ | توضیح |
|---|---|
| الف | |
| انسان | |
| نیمه‌الف | |
| نیمه‌الفی که سرنوشت الف‌ها را انتخاب کرد | |
| نیمه‌الفی که سرنوشت انسان‌های فانی را انتخاب کرد |
منابع
[ویرایش]- ↑ Fimi, Dimitra (2006). "'Mad' Elves and 'Elusive Beauty': Some Celtic Strands of Tolkien's Mythology". Folklore. 117 (2): 156–170. doi:10.1080/00155870600707847. S2CID 162292626.
- ↑ Hemmi, Yoko (2010). "Tolkien's The Lord of the Rings and His Concept of Native Language: Sindarin and British-Welsh". Tolkien Studies. 7 (1): 147–174. doi:10.1353/tks.0.0063. S2CID 170366632.
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), The Peoples of Middle-earth, "The Shibboleth of Fëanor"
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), The Peoples of Middle-earth, "The Shibboleth of Fëanor", "The case of the Quenya change of Þ to s", p. 336
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), The Silmarillion, "Quenta Silmarillion: Of the Voyage of Eärendil and the War of Wrath"
