پرش به محتوا

علاءالدین خلجی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
علاءالدین خلجی
سکندر ثانی
سلطان
پرتره‌ای از سلطان علاءالدین خلجی
سلطان دهلی دودمان خلجی
سلطنت۱۲۹۶–۱۳۱۶
تاج‌گذاری۱۲۹۶، دهلی
پیشینجلال‌الدین فیروز خلجی
جانشینقطب‌الدین مبارک شاه
زاده۱۲۶۶
قلات، افغانستان[۱]
درگذشته۴ ژانویهٔ ۱۳۱۶ (۵۰ سال)
دهلی، هند
آرامگاه
دهلی، هند
همسر(ان)ملکه جهان
دودماندودمان خلجی

علی گرشاسب مشهور به علاءالدین خلجی پادشاه ترک و افغان[۲][۳][۴][۵] دودمان خلجی بود که از سال ۱۲۹۶ تا ۱۳۱۶ میلادی بر بخش‌هایی از هند حکومت کرد.[۶][۷] او قدرتمندترین و بزرگ‌ترین حاکم خاندان خلجی بود و قلمرو فرمانروایی خود را چهار برابر افزایش داد.[۸] وی در متون تاریخی هند به اسکندر ثانی مشهور است. پیروان مذاهب هندو او را شخصیتی «خونخوار، چپاولگر، حریص و جاه‌طلب» می‌دانند.[۹]

بر اساس زندگی سلطان علاءالدین فیلم بالیوودی به نام پادماواتی ساخته شده است که مورد اعتراضات بسیار توسط هندوهای تندرو و مسلمانان واقع شد، هندوها معتقد بودند شخصیت این پادشاه در این فیلم تلطیف شده در حالیکه مسلمانان معتقد بودند این فیلم بیش از حد به تخریب چهره علاءالدین پرداخته است.

به هر شکل سلطان علاءالدین خلجی یکی از جنجالی‌ترین چهره‌های هندوستان است، برخی او را فردی خشن و خونریز توصیف کرده‌اند و برخی نیز او را فردی شجاع و کشورگشا دانسته و اتهاماتی که به وی منصوب شده را تخریب چهره او عنوان می‌کنند.

بر سر این شخصیت درگیری‌هایی روی داده است. مسلمانان معتقدند رسانه‌های هندو تخریب گسترده چهره این سلطان مسلمان را با اتهام‌زنی در فیلم‌ها در دستور کار دارند. اما هندوها معتقدند مسلمانان به دلایل مذهبی واقعیت‌ها را نمی‌پذیرند.

وی بر نواحی شمالی شبه جزیره هند حکومت می‌کرد و دهلی را به عنوان پایتخت برگزیده بود. وی در همان شهر تاجگذاری کرد و پس از مسمومیت در همان‌جا نیز دفن شد.

برگزیدن لقب سکندر ثانی

[ویرایش]

سلطان علاءالدین پس از کسب ثروت و قدرت مغرور شد و بر آن شد که مانند اسکندر مقدونی دست به جهانگشایی بزند. از این‌رو خود را اسکندر ثانی خواند و در خطبه و سکه او را چنین نامیدند. یکی از امرا به سلطان علاءالدین پیشنهاد کرد، برای تحکیم دین اسلام به غزای با کفار بپردازد و مناطق جنوبی هندوستان، مانند رنتهنبور، جالور، چندیری و مناطق شرقی و مناطق شمالی یعنی لَغمان و کابل را تصرف کند. همچنین در برابر حملات مغولان، دیبال‌پور و ملتان را مستحکم نماید.[۱۰][۱۱][۱۲]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Hermann Kulke, Dietmar Rothermund: Geschichte Indiens. Von der Induskultur bis heute. 2. verbesserte und aktualisierte Auflage. Beck, München 1998, شابک ‎۳−۴۰۶−۴۳۳۳۸−۳ (Beck's historische Bibliothek).
  2. ↑ Khan, Yusuf Husain (1971). Indo-Muslim Polity (Turko-Afghan Period) (به انگلیسی). Indian Institute of Advanced Study.
  3. ↑ Society, Pakistan Historical (1995). Journal of the Pakistan Historical Society (به انگلیسی). Pakistan Historical Society. Bengal long before the formal Turco - Afghan conquest conducted by Bakhtiyar Khalji * at the end of the twelfth century. Although Islamic state power came to Bengal by ...
  4. ↑ Fisher, Michael H. (18 October 2018). An Environmental History of India: From Earliest Times to the Twenty-First Century (به انگلیسی). Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-11162-2. In 1290, the Turk-Afghan Khalji clan ended the first mamluk dynasty and then ruled in Delhi until one of their own Turkish mamluk commanders rebelled and established his own Tugluq dynasty
  5. ↑ Bose, Saikat K. (20 June 2015). Boot, Hooves and Wheels: And the Social Dynamics behind South Asian Warfare (به انگلیسی). Vij Books India Pvt Ltd. ISBN 978-93-84464-54-7. ... by the Turco–Afghan dynasty of the Khiljis.5 Aybak and Iltutmish, who campaigned with ambivalent success in Rajputana, had encouraged an independent adventurer called Muhammad b. Bakhtyar Khilji (different from the Khilji sultans and ..
  6. ↑ "Khaljī dynasty | Indian dynasty" (به انگلیسی).
  7. ↑ Sultan Alauddin Khilji بایگانی‌شده در ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine The Muntakhabu-’rūkh by Al-Badāoni (16th century historian), Packard Humanities Institute
  8. ↑ History & Civics 7 (Col. Ed.) By Consulting Editors - Behula Khan, Subhadra Sen Gupta & Monisha Mukundan, SJ Mitchell, p36.
  9. ↑ چرا فیلم هندی پادماواتی جنجالی شد، بی‌بی‌سی فارسی
  10. ↑ ضیاءالدین برنی، تاریخ فیروزشاهی، ج۱، ص۲۶۲–۲۷۲، چاپ سیداحمد خان، کلکته ۱۸۶۲.
  11. ↑ احمدبن محمد مقیم هروی، طبقات اکبری، ج۱، ص۱۴۴ تا ۱۴۷، چاپ بی دی و محمد هدایت حسین، کلکته (۱۹۲۷–۱۹۳۵)
  12. ↑ SM Ikram, History of Muslim civilisation in India and Pakistan (۹۳،۱۲۷۳/۷۱۱،۱۸۵۶): a political and cultural history, Karachi ۱۹۹۵، ج۱، ص۹۱ تا۹۲.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ علاءالدین خلجی موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=علاءالدین_خلجی&oldid=40445212»