ضریب خوبی

ضریب خوبی (انگلیسی: Goodness factor) ضریبی است که اریک لیتویت برای تعیین میزان خوبی موتور الکتریکی تعریف کرد. با استفاده از این ضریب وی توانست کارایی شناوری مغناطیسی موتور القایی را بهبود بخشد.

$G={\frac {\omega }{\mathrm {resistance} \times \mathrm {reluctance} }}={\frac {\omega \mu \sigma A_{\mathrm {m} }A_{\mathrm {e} }}{l_{\mathrm {m} }l_{\mathrm {e} }}}$

که در آن:

G ضریب خوبیست

A_m, A_e سطح مقطع مدار مغناطیسی و الکتریکی است

l_m, l_e طول مدار مغناطیسی و الکتریکی است

μ تراوایی مغناطیسی هسته است

ω بسامد زاویه‌ای موتور است

σ رسانایی الکتریکی رساناست

بر این اساس وی نشان داد که هر چه این ضریب بزرگتر باشد کارایی بیشتری دارد.

لیتویت نشان داد که برای یک موتور القایی ساده می‌توان نوشت:

$G\propto {\frac {\omega \mu _{0}p^{2}}{\rho _{\mathrm {r} }g}}$

g فاصلهٔ هوایی است.

جستارهای وابسته

• اریک لیتویت
• ضریب کیفیت

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Goodness factor». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ آوریل ۲۰۱۵.