شارل مالک
شارل مالک | |
|---|---|
 | |
| وزیر خارجه لبنان | |
| دوره مسئولیت ۱۹۵۷ – ۱۹۵۸ | |
| وزیر آموزش ملی و هنرهای زیبا | |
| دوره مسئولیت ۱۹۵۶ – ۱۹۵۷ | |
| سفارت لبنان در ایالات متحده | |
| نماینده پارلمان لبنان | |
| دوره مسئولیت ۱۹۵۷ – ۱۹۶۰ | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | شارل حبیب مالک ۱۹۰۶ بطرام، لبنان |
| درگذشته | ۲۸ دسامبر ۱۹۸۷ بیروت |
| ملیت |  لبنان |
| محل تحصیل | دانشگاه آمریکایی بیروتدانشگاه فرایبورگدانشگاه هاروارد |
| پیشه | فیلسوف، سیاستمدار |
شارل حبیب مالک (به عربی: شارل حبیب مالك) (زاده ۱۹۰۶ در لبنان - درگذشته ۲۸ دسامبر ۱۹۸۷ در بیروت) فلسفه دان و دیپلمات لبنانی بود.
زندگی شخصی
[ویرایش]شارل پسر دکتر حبیب مالک و ظریفه کرم از پیروان کلیسای ارتدوکس شرقی بود. او در مدرسه آمریکایی پسرانه تریپولی و دانشگاه آمریکایی بیروت درس خواند و در ریاضیات و فیزیک مدرک گرفت. در ۱۹۲۹ به قاهره رفت و در آنجا به دنبال علاقه‌اش به فلسفه به دانشگاه هاروارد و سپس به دانشگاه فرایبورگ کشیده شد. او در فرایبورگ شاگرد مارتین هایدگر بود، اما به دلیل وضعیت نامطلوب هنگام به قدرت رسیدن نازی‌ها در ۱۹۳۳ از آلمان رفت و دکترای فلسفه خود را از هاروارد با تزی که در مورد «متافیزیک در فلسفه آلفرد نورث وایتهد و مارتین هایدگر» نوشته بود، دریافت کرد.
سازمان ملل
[ویرایش]با تأسیس سازمان ملل پس از پایان جنگ جهانی دوم شارل مالک از طرف دولت لبنان به عنوان سفیر این کشور در ایالات متحده و سازمان ملل انتخاب شد. او در ۱۹۴۷ و ۱۹۴۸ گزارشگر کمیسیون حقوق بشر بود و نقش بسیار مهمی در تدوین اعلامیه جهانی حقوق بشر داشت. با این وجود اعتقاد او به این که حقوق طبیعی مبنای حقوق بشر است و مواضع سرسختش در این مورد گاهی موجب دو دستگی می‌شد. البته تلاش او برای گنجاندن این نکته در اعلامیه که حقوق بشر از حقوق طبیعی سرچشمه می‌گیرد نتیجه بخش نبود.[۱]
مالک در ۱۹۴۸ به ریاست شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد رسید و در ۱۹۵۱ جای النور روزولت را در مقام ریاست کمیسیون حقوق بشر گرفت.
مالک یکی از پرگوترین سخنوران در مجمع عمومی سازمان ملل متحد بود که انتقادات شدیدی را به اتحاد شوروی وارد می‌کرد. او تا ۱۹۵۵ در آمریکا ماند و سفارت لبنان را بر عهده داشت.
سیاست لبنان
[ویرایش]شارل مالک در اواخر دهه ۱۹۵۰ وارد کابینه لبنان شد و ابتدا وزیر آموزش ملی و هنرهای زیبا و بعد وزیر خارجه بود. او از ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۰ به نمایندگی در پارلمان لبنان نیز انتخاب شد.
مالک دهه شصت و هفتاد را بیشتر در دانشگاه‌های مختلف ایالات متحده و دانشگاه آمریکایی بیروت گذراند.
با درگرفتن جنگ داخلی لبنان (از ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۰) مالک در کنار پیر جمیل و کمیل شمعون از بنیادگذاران «جریان لبنان برای آزادی و انسان به پیش» شد. جریانی که بعدها نام خود را به «لبنان به پیش» کوتاه کرد. او تنها شخصیت غیر مارونی در رهبری این حزب بود.
منابع
[ویرایش]- ↑ «International Business-Government Rlations", Sol Linowitz, Charles H.Malik and Daniel Parker, The Creative Interfase: International Business-Government relations, Washington: American university
- استادان دانشگاه آمریکایی بیروت
- استادان دانشگاه امریکن
- استادان دانشگاه نوتردام
- استادان دانشگاه واترلو
- استادان دانشگاه هاروارد
- اعضای مجلس نمایندگان لبنان
- الهیدانان ارتدوکس شرقی
- اهالی استان شمالی لبنان
- اهالی بیروت
- اهالی شهرستان کوره
- دانشآموختگان دانشگاه آمریکایی بیروت
- دانشآموختگان دانشگاه فرایبورگ
- دانشآموختگان دانشگاه هاروارد
- درگذشتگان ۱۹۸۷ (میلادی)
- درگذشتگان به علت نارسایی کلیه
- رئیسجمهورهای مجمع عمومی سازمان ملل متحد
- زادگان ۱۹۰۶ (میلادی)
- سفیران لبنان در ایالات متحده آمریکا
- سفیران لبنان در کوبا
- سیاستمداران جبهه لبنان
- شرکتکنندگان در کنفرانس باندونگ
- فعالان ضدسوری اهل لبنان
- فیلسوفان اهل لبنان
- فیلسوفان سده ۲۰ (میلادی)
- مسیحیان ارتدکس شرقی اهل لبنان
- مسیحیان ارتدکس یونانی اهل لبنان
- نمایندگان دائمی لبنان در سازمان ملل متحد
- نویسندگان اهل لبنان
- نویسندگان مسیحی
- وزیران آموزش و پرورش لبنان
- وزیران امور خارجه لبنان
- وزیران دولت لبنان
- الهیدانان ارتدوکس شرقی سده ۲۰ (میلادی)
- اعضای مجمع فیلسوفان آمریکا