پرش به محتوا

رضوانشهر (تیران و کرون)

مختصات: ۳۲°۴۲′۱۰″شمالی ۵۱°۰۶′۲۱″شرقی / ۳۲٫۷۰۲۸۶۰۱۱°شمالی ۵۱٫۱۰۵۷۹۵۹۳°شرقی / 32.70286011; 51.10579593
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از رضوان‌شهر (اصفهان))
رضوانشهر (اصفهان)
رضوانشهر
کشور ایران
استاناصفهان
شهرستانتیران و کرون
بخشمرکزی
سال شهرشدن۱۳۶۶
مردم
جمعیت۱۰۰۰۰نفر (۱۳۹۵)
جغرافیای طبیعی
ارتفاع۱۸۸۰ متر
اطلاعات شهری
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۳۱۴۲۵۲
شناسهٔ ملی خودروایران - ص- ۴۳
کد آماری۲۵۷۳
رضوانشهر (اصفهان) بر ایران واقع شده‌است
رضوانشهر (اصفهان)
روی نقشه ایران
۳۲°۴۲′۱۰″شمالی ۵۱°۰۶′۲۱″شرقی / ۳۲٫۷۰۲۸۶۰۱۱°شمالی ۵۱٫۱۰۵۷۹۵۹۳°شرقی / 32.70286011; 51.10579593

رضوانشهر[۱] شهری از توابع بخش مرکزی شهرستان تیران و کرون در استان اصفهان است.

این شهر در ابتدای جاده تیران-سامان قرار گرفته و از به هم پیوستن دو روستا شامل سه محله بنام های اران و محله میان و محله پایین (اسفیدواجان)به وجود آمده است و قلعه ای قدیمی هم در محله میان وجود دارد که قدمت آن به چند صد سال پیش برمی‌گردد و معروف است به قلعه افشاری ها باغات انگور زیاد وپر ثمره ای هم در این شهر وجود دارد. صنعت سنگ در این منطقه جایگاه ویژه‌ای دارد و بسیاری از ساکنان آن به حرفه تولید سنگ‌های تزئینی و ساختمانی اشتغال دارند و شهرک صنعتی تخصصی در این منطقه فعال است که در سال ۹۸ برترین شهرک صنعتی ایران شناخته شده‌است

مختصات جغرافیایی

[ویرایش]

از آن جا که در کتاب‌ها و نقشه‌ها روستاهای این شهر به تفکیک آمده‌اند؛ برای دانستن طول و عرض جغرافیایی این شهر، طول و عرض جغرافیایی دو روستای اران و اسفیدواجان در زیر می‌آید.
اسفیدواجان - طول جغرافیایی ۵۱ درجه و ۰۶ دقیقه شمالی - عرض جغرافیایی ۳۲ درجه و ۴۲ دقیقه عرض شرقی - ارتفاع از سطح دریا ۱۸۸۰ متر[۲]

اران - طول جغرافیایی ۵۱ درجه و ۰۵ دقیقه شمالی - عرض جغرافیایی ۳۲ درجه و ۴۴ دقیقه عرض شرقی[۳]

تاریخ

[ویرایش]

رضوان‌شهر شهری است در بخش مرکزی شهرستان تیران و کرون استان اصفهان ایران.

این شهر در ابتدای جاده تیران-سامان قرار گرفته و مرکز دهستان رضوانیه است و از پیوستن روستاهای اسفیدواجان (شامل محله های میان و پایین) و اران بوجود آمده است. در دهه ۷۰ با نظر شورای شهر و امام جمعه وقت نام این سه محل به رضوانشهر تغییر نام داد.

رضوانشهر در دوران دفاع مقدس فعالیت چشم‌گیری داشته و است و بسیاری از جوانان و مردم این شهر در هشت سال جنگ تحمیلی شهدای گرانقدری تقدیم کشور کرده‌اند.

کتاب‌های مرتبط

[ویرایش]

دربارهٔ رضوانشهر تاکنون دو کتاب نوشته شده:

  • روضه رضوان / نوشته حسن محمدی / اصفهان: نشر ستارگان درخشان / ۱۳۹۲ . (این کتاب مجموعه ای از زندیگینامه، وصیت نامه و خاطرات شهدای عزیز و سرافراز جنگ تحمیلی رضوانشهر را در بر دارد)
  • اران نامه / نوشته اسدالله محمدی ارانی / تهران: ورای دانش / بهار ۱۳۹۰. (این کتاب نگاهی اجمالی به شرایط جغرافیایی، اقتصادی، فرهنگی و اقلیمی زمان‌های قدیم رضوانشهر دارد)
  • با کاروان تعزیه (نگاهی به تاریخ تعزیه در رضوانشهر) / نوشته منصور افشاری اسفیدواجانی / اصفهان: یکتا / زمستان ۱۳۸۳. (این کتاب به بررسی تعزیه در رضوانشهر می‌پردازد)

مکان‌های مذهبی و دیدنی

[ویرایش]
  • مسجد جامع رضوانشهر - در منطقهٔ ۱ (محله پایین اسفیدواجان).
  • امامزاده حسین بن عدنان بن موسی بن جعفر (نامی به شازده حسین) - در منطقهٔ ۲ (محله میان اسفیدواجان).
  • مسجد باقر العلوم (به گفتهٔ اهالی ۲۵۰ سال قدمت دارد) - در منطقهٔ ۲ (محله میان اسفیدواجان).
  • مسجد امام حسین محله قلعه (قدیمی‌ترین محله شهر)
  • مسجد رضوانشهر واقع در محله میان اسفیدواجان
  • مسجد جامع اران (بنا شده در سال ۱۳۱۷ قمری) - در منطقهٔ ۳ (اران).
  • مسجد صاحب الزمان - در منطقهٔ ۳ (اران) محلهٔ حسرت آباد است.
  • مسجد الزهرا - در منطقهٔ ۳ (اران).
  • مصلی نماز جمعه.
  • کتابخانه عمومی حجت الاسلام سیدمحمود مطلبی در منطقهٔ ۲ (محله میان اسفیدواجان).
  • از دیگر مکان‌های قدیمی، می‌توان به قلعه رضاخان اشاره کرد که در جاده تیران-شهرکرد در سه راهی رضوانشهر واقع شده‌است. این قلعه با اینکه مالکیت خصوصی دارد، جزو مکان‌های میراث فرهنگی به ثبت رسیده‌است.
  • برج و باروی قلعهٔ افشاری‌ها که بر اساس سنگ مقبره‌های یافته شده قدمت بیش از ۴۰۰ سال دارد. (متأسفانه این قلعه به دلیل گذر زمان به حالت نیمه مخروبه درآمده است)
  • خانهٔ افشاری‌ها مربوط به دورهٔ قاجاریه که در ادارهٔ آثارباستانی اصفهان بخش تیران و کرون به ثبت رسیده‌است.

منابع

[ویرایش]
  1. http://gndb.ncc.org.ir/Pages/jpgMaps.aspx?end=SAyeiv1ri2A=[پیوند مرده]
  2. فرهنگ آبادی‌ها و مکان‌های مذهبی کشور؛ ص ۵۸
  3. فرهنگ آبادی‌ها و مکان‌های مذهبی کشور؛ ص ۵۲
  • فرهنگ آبادی‌ها و مکان‌های مذهبی کشور؛ محمدحسین پاپلی یزدی؛ مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی؛ بهمن ۱۳۶۷.