پرش به محتوا

بلندگوی شیپوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
راه‌انداز شیپوری فرکانس میانی که در سیستم‌های بلندگو خانگی استفاده می‌شود
چگونه یک بلندگو شیپوری کار می‌کند. شیپور (A) راه‌انداز فشرده‌سازی (B) '

بلندگو شپوری یا بلندگوی بوقی یک بلندگو است که از شپور آکوستیک برای افزایش راندمان کلی عنصر (های) راه‌انداز استفاده می‌کند. فرم متداول (قسمت راست شکل پایین) متشکل از یک راه‌اندازی‌کننده فشرده‌ساز است که امواج صوتی را با یک دیافراگم فلزی کوچک مرتعش شده توسط یک الکترومغناطیس، متصل به شیپور با یک مجرای خروجی برای هدایت امواج صوتی به هوای آزاد، تولید می‌کند. نوع دیگر راه‌انداز ووفر است که در محفظه بلندگو نصب شده‌است که توسط دیواره‌های داخلی تقسیم می‌شود تا یک مجرای خروجی زیگزاگ را تشکیل دهد که به عنوان شیپور عمل می‌کند. به این نوع بلندگو شیپور تاشو گفته می‌شود. شیپور به منظور بهبود اتصال بین راه‌انداز بلندگو و هوا عمل می‌کند. شیپور را می‌توان به عنوان «انتقال‌دهنده آکوستیک» تصور کرد که تطابق امپدانس بین دیافراگم نسبتاً متراکم و هوای کم چگال را فراهم می‌کند. نتیجه این است که قدرت خروجی صوتی بیش‌تر می‌شود.[۱]

قسمت باریک شیپور در کنار راننده را «گلویی» می‌نامند و قسمت بزرگ دورتر از راه‌انداز را «دهانه» می‌نامند.[۱] پوشش زاویه‌ای (الگوی تابش) شیپور با توجه به شکل و خروجی دهانه مشخص می‌شود. مشکل عمده بلندگوهای شیپوری این است که الگوی تابش با فرکانس متفاوت است. صدای فرکانس بالا تمایل به انتشار در پرتوهای باریک با عملکرد ضعیف در محور دارد.[۲] پیشرفت‌های چشمگیری صورت گرفته‌است، که با شروع شیپور «هدایت ثابت» در سال ۱۹۷۵ توسط دون کله اختراع شده‌است.

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Henricksen, Loudspeakers, Enclosures, and Headphones, 446.
  2. Murray, John (2000). "The Quadratic Throat Waveguide: A white paper on an invention by Charles E. Hughes of Peavey Electronics Corporation" (PDF). Peavey Architectural Acoustics. Archived from the original (PDF) on March 3, 2016. Retrieved April 21, 2013. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)

یادداشت

[ویرایش]