استدلال از راه سنگ

استدلال از راه سنگ (به لاتین: Argumentum ad lapidem) نوعی مغالطه است؛ این مغالطه زمانی روی می‌دهد که شخص پس از مطرح کردن مدعای خود، سخنی می‌گوید که رابطه آن مدعا با استدلال‌های موافق و مخالف را قطع می‌کند و خود را از بیان دلیل و برهان بی‌نیاز می‌نماید. در استدلال از راه سنگ، در حقیقت برای مدعا استدلالی مطرح نمی‌شود و از سوی دیگر، شخص با ارتکاب مغالطه اجازه نمی‌دهد، مدعای مورد نظر نقد شود. به عبارت دیگر، این مغالطه باعث می‌شود راه استدلال موافق و مخالف برای یک مدعا بسته شود.

مثال‌ها

نمونه ۱:

من دستگاهی را اختراع کردم که با آن میتوان انواع باکتری ها را مشاهده کرد.

اما این غیرممکن است.

چرا؟

زیرا با عقل جور در نمی‌آید.

منابع

سیدعلی‌اصغر خندان. مغالطات. سوم، چاپ سوم، تهران: بوستان کتاب انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۸۰