Edukira joan

Ohmmetro

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ohmmetroaren ikur elektronikoa.
Ohmmetro analogiko bat.

Ohmmetroa erresistentzia elektrikoa neurtzen duen gailu bat da. Izena erresistentzia elektrikoa neurtzen duen unitatetik -Ohm (Ω)- datorkio.

Ohmmetroaren diseinua neurtu behar den erresistentzia tentsiopean jarriko duen bateria txiki batekin, eta erresistentziatik igarotzen den korrontea neurtuko duen galbanometro batekin osatzen da.

Galbanometroaren eskala zuzenean ohmetan kalibratzen da; bateriaren tentsioa finkoa izanik, ohmen legearen arabera, galbanometroa zeharkatzen duen korrontea neurtzen den erresistentziaren balioaren araberakoa bakarrik baita. Hau da, erresistentzia txikiagoarekin korronte handiagoa, eta alderantziz.

Badaude beste ohmmetro mota batzuk, zehatzagoak eta sofistikatuagoak. Hauetan bateriaren ordez I korronte konstante bat sortzen duen zirkuitu bat dago. Korronte hau neurtu nahi den R erresistentziatik igarotzerakoan, erresistentziaren borneetan V tentsioa egongo da, zeina beste zirkuitu baten bidez neurtuko den. Ohmen legearen arabera, Rren balioa hurrengoa da:

Zehaztasun handiko neurketetarako mota honetako ohmmetroak ere ez dira egokiak, neurgailuak hartzen duen balioa neurtu nahi den erresistentziaren balioaren eta neurgailuaren kableen erresistentziaren batura baita. Eragozpen hau ekiditeko, zehaztasunezko ohmmetro batek lau terminal ditu, Kelvin kontaktuak deiturikoak. Terminal bik korronte konstantea eramaten dute neurgailutik erresistentziara, eta beste terminal biek zuzenean erresistentziaren terminaletan egiten dute neurketa, honela korrontea eramaten duten eroaleetako tentsio-jauskerak ez du neurketaren zehaztasuna baldintzatzen.

Ikus, gainera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]