Mukiazal laranja
Mukiazal laranja | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Polyporales |
Familia | Meruliaceae |
Generoa | Phlebia |
Espeziea | Phlebia tremellosa |
Basionimoa | Merulius tremellosus |
Mukiazal laranja (Phlebia tremellosa) Meruliaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ez du balio sukalderako.
Sinonimoak: Merulius tremellosus, Merulius imbricatus.
Deskribapena
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Karpoforoa: Itxura oso aldakorrekoa: erresupinatua agertu daiteke edo proiektatutako kapelak eratuz, asko inbrikatuta; ale freskoak bigunak, gelatinakarak eta malguak dira. Goiko zatia tomentuduna eta zuria da; poroak simulatzen dituzten toles albeolatuek osatzen dute himenioa, hasieran okre argi kolorekoak eta geroago laranja kolorekoak.[2]
Etimologia: Tremellosus epitetoa bere loditasun gelatinakara eta dardaratsuagatik du.
Jangarritasuna
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Ez da jangarria.[3]
Nahasketa arriskua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Behin ikusiz gero, nahastezina da. Serpula lacrymans antzekoa da eta habe hezeetan ateratzen da. Leucogyrophana mollusca delakoak ere badu antza eta habitat berean hazten da [4]
Sasoia eta lekua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Udazkenean eta neguan, hostozabalen eta koniferoen motzondoetan eta eroritako enborretan. Oso ohikoa.[5]
Banaketa eremua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kanada, Ameriketako Estatu Batuak, Mexiko, Erdialdeko Amerika, Brasil, Europa, Errusia, Mozambike, Uzbekistan, Himalaiako eremua, Japonia, Kaukasia, Turkia, Erdialdeko Asia, Txina, Korea.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 584 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ Cetto, Bruno, 84-282-0540-X (T. 2). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.).. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 557 or..
- ↑ (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia.
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 322 or. ISBN 84-282-0865-4..