Montenegroko kanpaina

Montenegroko kanpaina
Lehen Mundu Gerra
Balkaniar Frontea; 1915eko Serbiako kanpaina
Montenegroko kanpaina Serbiaren porrotaren ostean
Data	1916ko urtarrilaren 5a -1916ko urtarrilaren 18a
Lekua	Montenegroko Erresuma
Emaitza	Austria-Hungariar garaipena • Austria-Hungariar Inperioa Montenegro konkistatzen du Serbiarekin batera askatu arte
Gudulariak
Austria-Hungaria Serbia Montenegro Frantzia
Buruzagiak
Frantzisko Josef I.a Austriakoa Hermann Kövess von Kövessháza Stjepan Sarkotić Nikolas I.a Janko Vukotić Krsto Popović
Indarra
100.000 soldadu 50.000 soldadu
Galerak
13.500 galera baino gehiago 3.000 galera baino gehiago

Lehen Mundu Gerraren Montenegroko kanpaina, 1916ko urtarrilean, Serbiako kanpainaren parte izan zen, non Austria-Hungariak Montenegroko Erresuma, Serbiako Erresumaren aliatua, garaitu eta okupatu zuen.

1916ko urtarrilean, Serbiar Armada inbasio austria-hungariar, alemaniar eta bulgariar bategatik garaitu izan zen. Serbiar Armadaren gainerakoak erretiratu egin ziren Montenegron zehar eta Albania eta abenduaren 12tik itsasontzi Aliatuengandik ebakuatzen hasi ziren, lehenengoz Italiara eta gero Korfura.

Goi-agintari austro-hungariar, orduan Cieszyn-en, Serbian arrakasta erabiltzea Montenegro gerratik ateratzeko erabaki du. Montenegroar Armada bere aliatu serbiarrekin borrokatu zela, orain bere lurralde propiora erretiratu dira, baina oraindik Erdialdeko Potentziei eutsi egiten diete. Gainera, Austriako komandanteburu, Conrad Von Hötzendorf, Durazzoko eta Valonako albaniar portuak hartu nahi izan zuen, italiarrengandik kontrolatuta.

1915ko abenduan bi austriar armaden multzo zeregin honetarako formatu dira. Mendebaldean multzo bat Stjepan Sarkotić-en menpe Trebinje eta Kotor-ren bitartean, XIX Armeekorps-agatik konposatuta, Bosnia-Herzegovinako eta Dalmaziako tropekin indartuta. Montenegroar Armadaren gorputz nagusiari eraso behar diote, Lovćen Mendiaren inguruan bilduta, frantziar artilleriarekin lagunduta, eta bigarren eraso bat planeatu zen Trebinjetik ekialderantz. Ekialdean eta iparraldean, VIII Armeekorps-a Herman Kövess von Kovessháza-ren menpe, han montenegroar tropei eraso egingo die.

Ekialdeko Frontea

VIII Armeekorps-a, montenegroar armadari erretiratzean segitu zuen, bi zeregin zeukan. Alde batetik montenegroar tropak frenatzeko; horretarako 62. eta 53. Infanteriako Dibisioak erabili ziren. Bestalde montenegroar eskuineko hegal pasatu behar zuten eta Podgorican XIX Korps-ekin bateratu.

62. eta 53. Infanteria Dibisioa 1916ko urtarrilaren 5ean Montenegron sartu ziren ipar-ekialdetik eta Tara erreka aurrera joan Pljevlja eta Bijelo Poljeraino, non montenegroarrak atxilotu egin zuten Mojkovac-eko guduan. Aldi berean, Austriako 10 eta 18 mendietako brigadak Novi Pazar-retik aurrera joan ziren eta urtarrilaren 10rean Berane hiria hartu zuten. 205 eta 9 mendietako brigadak mendebaldetik aurrera joan ziren Pristinatik eta Peć eta Velika hartu zuten. 57. Infanteriako Dibisio Prizrentik aurrera joan ziren.

Montenegroar soldaduak Lovćen-eko Frontera abiatzen

Mendebaldeko Frontea

Lovćen Mendia Montenegroar Armadaren posizio defenstibo gako zen, gutxi gorabehera euren indarren bi heren zitadela moduan defendatzen dute. 1914ko abuztuaren 8an, goi-agintari montenegroar Kotor-reko austria-hungariar itsasontzi-basearen, Adriatiko itsasoaren austria-hungariar Kriegsmarine-aren hegoalderago basea, aurka eragiketak hasi zituen. Lovćen Mendiaren muga beste aldera joan zen, non montenegroar armadak zenbait bateria-artilleria ipini zituzten, eta egun berean, montenegroar kanoiak Kotor-ren fortifikazio austria-hungariarren aurka tiroka hasi ziren, Stjepan Sarkotić austriahungariar-kroaziar jeneralagandik ezarrita zeudela. Kotor-ren fuerteak eta SMS Kaiser Karl VI gurutzaontzi blindatutak sua itzuli du, Itsas Armadaren ur-hegazkinen errekonozimenduagatik lagunduta. Hala ere, irailaren 13an Polatik errefortzu austriahungariar ailegatu ziren, dreadnought-en aurreko modeloen kostatar aktiboak hiru korazatuen forma, SMS Monarch-a, SMS Wien-a eta SMS Budapest-a. Montenegroarrei armetan gainditzen zuten, nork, ordea, zenbait aste inguru eutsi ziren, artilleriako dueluak egunero.

Frantzia gerran sartu zenean, frantsesak konturatu ziren Kotor harrapatzea onuragarria izan zitekeela beren armadarentzat, eta, beraz, artilleriako destakamendu bat lehorreratu zuten Grellier fragata-kapitainaren agindupean, Antivarin, irailaren 18tik 19ra. Grellierrek hilabete behar izan zuen armak lur barrura mugitzeko, baina, azkenean, bere bateriak jarri eta gotorlekuetan jarri ziren Lovćen mendiaren hegoaldean. Urriaren 19an, frantziar kanoiek tiro egin zuten austriahungariar posizioen aurka. Austriahungariarrek errefortzuak eskatu zituzten eta urriaren 21ean Anton Haus almiranteak erdi-dreadnought SMS Radetzky korazatu modernoa bidali zuen. 30,5 cm-ko lau kanoiko eta 24 cm-ko lau kanoiko andanarekin, Radetzkyk austrohungariarren alde makurtuko zuen batailaren balantza. Itsas ur-hegazkinak argazkiak ateratzen eta posizio zehatzak mapatzen aritu ziren, eta urriaren 22an, 16:27an, korazatu guztiek tiro egin zuten posizio horien kontra. Radetzkyk mendiko kanoi eta posizio gotortuetan eragin zuzena izan zuen eta urriaren 24an, 12 cm-ko kanoi frantses bat borrokatik kanpo geratu zen. Urriaren 26an, Radetzky-ak su eman zuen egunsentia baino lehen, frantsesak eta montenegroarrak ustekabean hartuz, eta hainbat bateria eta gotorleku suntsitu zituzten bonbardaketa gogor bat izan zen bitartean, 12 cm-ko beste kanoi frantses bat barne.

10:00etan, aliatuen tiroak Lovćen menditik amaitu ziren. Hurrengo egunean, Radetzky itsasertzetik hurbilago jarri zen eta aliatuen posizioak are gehiago suntsitu zituen. Grellierrek porrota onartu eta geratzen zitzaizkion arma salbatzaileak atera zituen. Era berean, montenegroarrek beren gotorlekuak utzi zituzten. Azaroan, goi-agintari frantziarrak Kotor neutralizatzeko eta harrapatzeko kanpaina uztea erabaki zuen, eta Radetzkytarrak Polara itzuli ziren abenduaren 16an.

1916ko urtarrilaren 8an, Montenegroko indarren aurkako beste eraso bat hasi zen Lovćen mendian, artilleriaren bonbardaketa masibo batekin eta Montenegroko austriarhungariar itsas armadaren erasoaldi batekin. Budapest austriar kostaldeko korazatua, berriz ere, Lovćen-go defentsa berrituen aurkako tropei laguntzeko erabili zen, hain emaitza onekin, non hilaren 10ean, austriarhungariar tropek Lovćen-engo pasabidea hartu zuten, baita alboko altuerak ere, non lehenago kanoi frantziarrak egon ziren. Lovćen mendiaren bi bonbardaketa gogorrek berebiziko garrantzia izan zuten mendiaren defendatzaileen morala hausteko orduan, eta, urtarrilaren 11n, austriarren esku zegoen Lovćen mendia.

Bien bitartean, Feldmarschalleutnant Braunen agindupean zeuden bi brigada independente Nikšić-enganantz abiatu ziren, ezkerreko hegala estaliz eta montenegroarrak ipar-ekialdetik isolatzeko mehatxua eginez. Braunek, ordea, erresistentzia handia aurkitu zuen, eta 10 km besterik ez zuen egin Nikšić-erantz.

1916ko urtarrilaren 13an, Austriar Armadaren abangoardia montenegroar hiriburura, Cetinje-ra, ailegatu ziren.

Armistizioa

Armistiziorako negoziazioak urtarrilaren 13an hasi ziren, Cetinjeko erorialdiaren ondoren. Terminoen berri eman ziotenean, Montenegroko Nikolas I.a erregeak hasieran uko egin zion Armistizioa sinatzeari eta Albaniara joan zen eta handik Italiara joan zen urtarrilaren 19an. Handik agindu bat igorri zion Janko Vukotić-i, armadak borrokan jarrai zezan eta, azkenean, serbiarrekin Albania eta Korfura joan zedin eskatuz, baina Montenegron egondako gobernuko ministroek proklamazio bat egin zieten Montenegroko indar armatuei arma guztiak entregatzeko eta armistizioa sinatu zuten, Montenegro gerratik erretiratuz.

Martxoaren 1ean, behin-behineko gobernu militar bat ezarri zen Viktor Weber Edler von Webenauren agindupean, eta Heinrich Clam-Martinicek ordezkatu zuen 1917ko uztailaren 10ean.

Hurrengo asteetan, austria-hungariar 3. Armadako tropek Montenegroko gainerakoa okupatu eta Albania inbaditu zuten, Scutari eta azkenik Durazzo hartuz otsail amaieran. (Serbiar Armadaren ebakuazioa otsailaren 10ean amaitu zen).

Ondorioak

Montenegrok 20.000 soldadu galdu zituen Lehen Mundu Gerran, mobilizatutako gizonen % 40 inguru eta biztanleria osoaren % 10. Nikolas erregeak erbestean gobernu bat ezarri zuen Bordelen, baina bere seme Mirko, tronurako oinordekotza lerroan bigarrena, etxean geratu zen austrohungariarren babespean, Montenegroren eta potentzia zentralen arteko ustezko bake saiakera bati buruzko espekulazioa bultzatu zuena.

1916ko martxoaren 1ean, Viktor Weber Edler von Webenau jeneralaren agindupeko administrazio militar austrohungariar baten mende jarri zuten Montenegro, eta okupaziopean egon zen gerraren azken egunetara arte, 1918ko azaroan, indar serbiarrek askatu zuten arte, gerraren amaieran independentzia galdu zuen nazio aliatu bakarra. 1918ko azaroaren 26an, Montenegro eta Serbia sortzen ari zen Esloveniar, Kroaziar eta Serbiarren estatuan sartu zen.

Sariak

Stjepan Sarkotić jenerala Hungariako baroi izendatu zuten, eta Stefan Baron Sarkotić von Lovćen izen ofiziala jaso zuen.

Ignaz Trollmann jeneral nagusia, XIX. Multzoetako komandantea, 1917an Freiherr Trollmann von Lovcenbergen estiloko baroi bezala nobleatua izan zen.

Kövess jeneralak Zilarrezko Merezimenduaren Domina (Signum Laudis) jaso zuen 1916ko urtarrilaren 12an gerra-zintarekin, eta Generaloberste-ra igo zuten 1916ko otsailaren 26an.

Kanpo estekak

• Datuak: Q1402894
• Multimedia: Montenegrin Campaign / Q1402894