Edukira joan

Bernard Hinault

Wikipedia, Entziklopedia askea
Bernard Hinault

(2012)
Bizitza
JaiotzaYffiniac1954ko azaroaren 14a (69 urte)
Herrialdea Frantzia
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jardueraktxirrindularia, nekazaria eta kirolaria
Ibilbidea
TaldeakUrteak
Renault 1978-1983
Gitane-Campagnolo 1975-1977
La Vie claire 1984-1986
 
Jasotako sariak

IMDB: nm1425034 Musicbrainz: a4e9a1d7-59bf-498d-8666-c5ad30a19d04 Edit the value on Wikidata

Bernard Hinault (Yffiniac, Côtes-d'Armor, Frantzia, 1954ko azaroaren 14a - ) bretainiar txirrindulari ohia da. 1975 eta 1986 artean profesionala izan zen.

Historiako txirrindulari hoberenetako bat izan da. Frantziako Tourra bost aldiz irabazi zuen (1978, 1979, 1981, 1982 eta 1985), Giroa hirutan (1980, 1982, 1985) eta Vuelta bitan (1978, 1983). 1980an Munduko Txirrindularitza Txapelketan nagusitu zen. "Le Blaireau" edo "Ar broc'h" ("Azkonarra") eta "Kaimana" ezizenak eman zitzaizkion bere izaera setatsu eta oldarkorragatik. Ez zuen inoiz positibo eman dopinaren aurkako kontrol batean.

Kirol ibilbidea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hinaultek, 1971ko maiatzaren 2an, Planguenoualen, bere lehen karreran parte hartu eta irabazi zuen. Lasterkari bezala izango denaren zantzu bat: 20 lasterketetatik 12 irabazi zituen. Etapa hau 1972an itxi zen, Frantziako juniorren txapelarekin.

Soldaduskaren ondoren, 1974an, txirrindularitzan buru-belarri aritzea erabaki zuen. Pistan eta errepidean emaitza onak lortuz, Route de France eta L'Étoile des Espoirs bezalako garaipenekin. 1971tik 1974ra 36 garaipen lortu zituen amateur mailan.

1975ean Bernard Hinault profesionaletan hasi zen, Gitane-Campagnolo taldean, Lucien Van Impe eta Maurice Le Guilloux bezalako taldekideekin. Bere lehen garaipen handia Circuit de la Sarthe izan zen. Promotion Pernod lasterketa ere irabazi zuen, baita 25 urtetik beherako Frantziako txirrindulari onenaren saria.

1976an Cyrille Guimard taldearen zuzendari izendatu zuten. Bien arteko harreman onaren ondorioz, Paris-Vimoutiers, Tour d'Indre-et-Loire eta Tour de l'Aude irabazi zituen, besteak beste. Aurreko urtean bezala, Frantziako Tourrean oraindik ez parte hartzea erabaki zuten, estrategia gisa. Bitartean, palmaresa handitzen jarraitu zuen Prestige saria eta Urteko Frantziako Txirrindulari Onenaren sariarekin.

1977. urtearen hasieran Gante-Wevelgem eta Liege-Bastogne-Liege eskuratu zituen. Test moduan Dauphine Liberen parte hartu eta irabazi zuen, hala ere, berriz ere Guimardekin adostuta, Tourrera ez joatea erabaki zuen. Denboraldiaren amaieran Nazioen Sari Nagusian gailendu zen.

1978a proba zorrotz batekin hasi zen: Espainiako Vueltan lortutako emaitzaren arabera, Tourrean arituko zen ala ez. Lehen parte-hartzea Itzuli Handi batean, eta irabazi egin zuen. Jarraian Frantziako Errepide Txapelketa ere poltsikoratu zuen. Urte honetan, bere lehen Tourra irabazi zuen, erlojupeko etapetan izandako nagusitasun handiari esker.

Palmaresa handitzen jarraitu zuen 1979ko bere bigarren Tourrarekin, izen handiko garaipen batekin Pariseko azken etapan. Urte bikaina. 1980an bere lehen Italiako Giroa irabazi zuen. Faborito nagusia izanda, adituek ziurtzat jotzen dute hirugarren Tourra lortzera zihoala, baina, lasterketan zehar belaunean izandako lesio baten ondorioz, lasterketa utzi behar izan zuen, elastiko horia zeramalarik. Frustrazio hori, Munduko Errepideko Txapelketa lortzeko erabiliko du.

1981. Paris-Roubaix irabazi zuen eta Tourrean aise nagusitu zen. 1982ko denboraldian Giro-Tour bikotea lortu zuen. Urte honetan Laurent Fignon Renault taldean sartu zen (Greg LeMond dagoeneko bi urte taldean zeramatzalarik). Taldeko giroa okertzen hasia zen, Hinault ez baitzegoen ados taldearen berritzearekin (garai bateko taldekideekiko leialtasuna zela eta). Hala eta guztiz ere, urte honetan ere ez zuen aurkaririk eta “Grande Boucle”a irabazi zuen beste behin.

Renault taldearen barruko giroa gero eta tentsio handikoa bazen ere, 1983a helburu handiko urtea izango zen berriz ere: Vuelta eta Tourra hain zuzen. Urte honetako Vuelta hain da konplikatua, non bretainiarrak ahalik eta ahalegin handienak egin behar izan zituen irabazteko (azken aurreko etapan, bere burua estutuz eta erasora pasatuz, elastiko horia Julian Gorosperi kendu ziolarik). Izan ere, hainbesteko ahaleginak tendinitisa eragingo dio belaunean eta horrek Tourrean parte hartzea eragotziko dio, Laurent Fignonek irabaziko duena. Une horretan, Hinaultek Renault ataka larrian jarri zuen, bera edo Guimarden artean aukeratzeko eskatuz, baina enpresa zuzendariaren alde lerratu zen. Horrela hasiko zen etapa berri bat Bernard Tapieren La Vie claire taldearekin.

1984ko Tourrerako faborito nagusia zen, Renault taldeko Greg LeMond eta Laurent Fignonekin batera. Urte honetan, Fignon gailendu zen Hinaulten aurretik, zaletuen harridurarako. Ustekabeko porrot hau, denboraldiaren amaieran konponduko zuen Nazioen Sari Nagusia, Lombardiako Giroa eta Baracchi Saria irabaziz.

1985ean, La Vie Claire taldeak Greg LeMond fitxatu zuen, bere hirugarren Giroa irabazten laguntzen diona, baita polemika dezenteko bosgarren Tourra ere (LeMond beti damutu zen Tourreko garaipenerako ez borrokatu izanaz). Polemika hau 1986an itzuli zen, Hinaultek Tourra LeMonden aurka jokatzea erabaki baitzuen, estatubatuarrari irabazten lagunduko ziola agindu zion arren. Bretoia, meritu handiko bigarren postuan amaitu zen eta honen ondoren txirrindularitza profesionaletik erretiratzea erabaki zuen – Palmares bikain batekin – Ziklo-kroseko proba batean Yffiniacen.

Azken urte horretan apirilaren 5ean Vueltan erretiratu zen Urduñako mendatean oso txarto pasatu ondoren. Zaleek oso oso txarto ikusi zuten orduan (tartean 12 urte baino ez zituen Julen Gabiria ere bazegoen han). Ematen zuen han bertan bukatuko zela haren txirrindulari-ibilbidea baino gero Hinaultek bere hirugarren Giroa irabazi zuen urte hartan; eta hilabete geroago, bere bosgarren Tourra, ordura arte "Anquetil eta Merckxen Olinpo esklusiboa" zena.[1]

Gaur egun, Tourreko antolakuntzan lan egiten du Hinaultek.

1976

1977

1978

1979

1980

1981

1982

1983

1984

1985

1986

Emaitzak lasterketa nagusietan

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Itzuli Handiak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Itzuli Handia 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986
Pink jersey Italiako Giroa 1. 1. 1.
Yellow jersey Frantziako Tourra 1. 1. 1. 1. 2. 1. 2.
Red jersey Espainiako Vuelta 1. 1.

Beste Itzuliak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Itzulia 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986
Paris-Niza 7. 12. 5. 2. 6. 3.
Romandiako Tourra 1. 4.
Dauphiné Libéré 38. 1. 1. 1. 2.
Suitzako Itzulia 11. 29.

Klasikoak eta Txapelketak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Lasterketa 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986
Milan-San Remo 54. 7.
Gante-Wevelgem 1. 8. 42.
Flandriako Tourra 11.
Paris-Roubaix 13. 11. 4. 1. 9.
Amstel Gold Race 5. 1.
La Flèche Wallonne 31. 1. 3. 42. 15. 1. 19. 23. 16.
Lieja-Bastogne-Lieja 1. 2. 1. 18. 32. 19. 18.
Donostia Klasikoa X X X X X X X 28.
Züricheko txapelketa 29. 4. 58.
Plouayko Sari Nagusia 11. 6.
Paris-Tours 56. 79. 47. 27. 6. 44. 28.
Lombardiako Giroa 17. 3. 1. 1.
Munduko errepideko txapelketa 6. 8. 5. 21. 1. 3. UT UT UT 59.
Frantziako errepideko txapelketa 1. 2. 2.


Legenda
Ez zuen parte hartu
DSK Deskalifikatua
UT Utzi

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Gabiria, Julen. «Urduñako laino hura» Berria (Noiz kontsultatua: 2022-08-25).

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Aurrekoa
Bernard Thévenet
Frantziako Tourraren irabazlea
1978 eta 1979
Ondorengoa
Joop Zoetemelk


Aurrekoa
Joop Zoetemelk
Frantziako Tourraren irabazlea
1981 eta 1982
Ondorengoa
Laurent Fignon


Aurrekoa
Laurent Fignon
Frantziako Tourraren irabazlea
1985
Ondorengoa
Greg LeMond