Edukira joan

2019ko Europako Parlamenturako hauteskundeak

Wikipedia, Entziklopedia askea
Infotaula eleccions2019ko Europako Parlamenturako hauteskundeak
Gertaera-data2019ko maiatza
MotaEuropako Parlamenturako hauteskundeak
Hautatu duen kargua751 Europarlamentaria ≈ Ninth European Parliament (en) Itzuli. Izendapenaren iraupena: 5 urte
Webgune ofizialaelection-results.eu
Parte-hartzea
Hauteslego398.875.548 Edit the value on Wikidata
202.125.198
   50.67٪
Ehuneko-puntu 8.13
Baliozko boto kopurua197.283.888    Boto zuri kopurua 1.686.873   Baliogabeko boto kopurua 3.154.434
Hauteskunde emaitza Edit the value on Wikidata
<1
2>
EPP  — Manfred Weber
0   
Diputatu 208 → 172 Aulkien kopurua 36
<1
2>
PES  — Frans Timmermans
0   
Diputatu 180 → 144 Aulkien kopurua 36
<1
2>
ALDE  — Margrethe Vestager
0   
Diputatu 46 → 76 Aulkien kopurua 30
Patriots.eu  — 2019ko Europako Parlamenturako hauteskundeak
0   
Diputatu 60
<1
2
3>
European Greens  — Bas Eickhout, Ska Keller
0   
Diputatu 35 → 57 Aulkien kopurua 22
<1
2>
ECR Party  — Jan Zahradil
0   
Diputatu 42 → 45 Aulkien kopurua 3
<1
2
3>
PEL  — Violeta Tomič, Nico Cué
0   
Diputatu 27 → 20 Aulkien kopurua 7
PDE  — 2019ko Europako Parlamenturako hauteskundeak
0   
Diputatu 8 → 11 Aulkien kopurua 3
<1
2>
EFA  — Oriol Junqueras
0   
Diputatu 11 → 11
Pirates  — 2019ko Europako Parlamenturako hauteskundeak
0   
Diputatu 1 → 4 Aulkien kopurua 3
ECPM  — 2019ko Europako Parlamenturako hauteskundeak
0   
Diputatu 3 → 3
APEU  — 2019ko Europako Parlamenturako hauteskundeak
0   
Diputatu 1 → 3 Aulkien kopurua 2
Alliance for Peace and Freedom (en) Itzuli  — 2019ko Europako Parlamenturako hauteskundeak
0   
Diputatu 2
Volt  — 2019ko Europako Parlamenturako hauteskundeak
0   
Diputatu 1
Q123528084 Itzuli
Europako Batzordeko Presidentea
Ordezkatzen du:Hautetsia:
Jean-Claude JunckerUrsula von der Leyen
 ← 2014Europar Batasuna 2024  → 

2019ko Europako Parlamenturako hauteskundeak urte hartako maiatzaren 23tik 26ra bitartean izan ziren, eta parlamentuko bederatzigarren hauteskundeak izan ziren. Guztira, Europako Parlamentuko 751 kideek (MEP) 28 estatu kidetako 512 milioi pertsona baino gehiago ordezkatzen zituzten. 2018ko otsailean, Europako Parlamentuak parlamentari kopurua 751tik 705era gutxitzea adostu zuen, baldin eta Erresuma Batua 2019ko martxoaren 29an Europar Batasunetik aterako balitz.[1] Hala ere, Erresuma Batuak brexita 2019ko urriaren 31ra atzeratu egin zuen, eta beraz EBko beste estatu kideek bezala hartu zuen parte hauteskundeetan. Ondorioz, estatu kideen eserleku-kopurua eta eserleku kopuru osoa 2014ko hauteskundeen berdina izan zen.[2]

2019ko maiatzaren 26an, Manfred Weberrek gidatutako Europako Alderdi Popularra Europako Parlamentuko eserleku gehien irabazi zituen alderdia izan zen, Weber Europako Batzordeko hurrengo presidentea izateko hautagai nagusia bihurtuz.[3] Hala ere, Europar Kontseiluak hauteskundeen ondoren erabaki zuen Ursula von der Leyen izendatzea Batzordearen lehendakari berria. Zentro-ezkerreko eta zentro-eskuineko alderdiek galera nabarmenak izan zituzten, eta alderdi zentrista, liberal eta ekologistek eta alderdi eskuindar populistek irabazi nabarmenak izan zituzten.[4]

Euroeszeptisismoaren eta eskuin muturraren gorakada

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2019ko Europako hauteskundeak izan zirenean, EBko hainbat estatu kidetan eskuin muturreko alderdiak gobernura iristea lortu zuten; Hungarian, Polonian, Austrian eta Italian kasu; eta horren ondorioz talde euroeszeptikoak indartuta heldu ziren hauteskundeetara. Ordura arte Askatasunaren eta Demokrazia Zuzenaren Europa eta Nazioen eta Askatasunaren Europa taldeetan banatuta zeuden Parlamentuan.

Hauteskundeen aurreko hilabeteetan desadostasunak izan ondoren, Steve Bannon Donald Trumpen ideologo estatubatuarrak Europako alderdi euroeszeptiko eta eskuin muturreko alderdi nagusien arteko adostasunak bultzatu zituen, Marine Le Pen eta Matteo Salvini buru. Viktor Orbánen Fidesz alderdia, Europako Alderdi Popularreko kidea, Le Pen eta Salvinirekin bat ez egitea erabaki zuen, eta PPErekin lerrokatuta jarraitu zuen.

Erresuma Batuaren irteera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Sakontzeko, irakurri: «Brexit»

2016ko ekainaren 23an, Erresuma Batuak Europar Batasunean jarraitzeari buruzko erreferenduma antolatu zuen, eta boto-emaileen Q,9k Europar Batasuna uztearen alde egin zuen. Ondorioz, Erresuma Batuko Gobernuak brexita gauzatzeko prozesua abiatu zuen.

Europar Batasunetik ateratzeko prozesua 2017ko martxoaren 29an hasi zen, Europar Batasunaren Tratatuaren 50. artikuluaren bidez. Prozesuak gehienez bi urte iraun behar zuen, eta 2019ko Europako Hauteskundeak Erresuma Batura gabe egingo ziren, baina azkenean, irteera bi aldiz atzeratu zen, lehenik 2019ko apirilaren 12ra arte, eta ondoren 2019ko urriaren 31ra arte. Beraz, Erresuma Batuak hauteskundeetan parte hartu behar izan zuen, eta eserlekuen berrantolaketa brexita gauzatu arte atzeratu behar izan zen.

Ipar Mazedoniaren eta Greziaren arteko akordioa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Mazedoniako Jugoslaviar Errepublika Ohiaren izen ofizialaren karietara Greziarekin zeukan liskarraren ondoren, 2018an Prespako Akordioa sinatu zuten bi herrialdeetako gobernuek, zeinaren bidez estatu independenteak Ipar Mazedonia izen ofiziala hartu zuen. Urte horretako irailaren 30ean erreferendum bat egin zen Ipar Mazedonia Europar Batasunean eta NATOn sartzea ala ez erabakitzeko, eta izen aldaketa onartzeko, baina emaitza ez zen erabakigarria izan. Izan ere, baiezkoak botoen gehiengoa lortu bazuen ere, erreferendumak 6,3ko parte-hartzea izan zuen. Hala eta guztiz ere, Mazedoniako Biltzarrak 2019ko urtarrilaren 11n onartu zuen izena aldaketa, eta ondoren Greziako Legebiltzarrak berdina egin zuen, 2019ko otsailean. Akordio horri esker, Ipar Mazedoniak Europar Batasunean eta NATOn sartzeko prozesuak hasi ahal zituen, Greziak betoa kendu baitzion.

Kataluniako prozesu subiranista

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Sakontzeko, irakurri: «Kataluniako prozesu independentista»

Kataluniako 2017ko urriaren 1eko independentzia erreferendumaren eta hari erantzunez Espainiak abian jarritako prozesu politiko eta judizialaren ondoren, Europako Parlamenturako hauteskundeetara lau buruzagi independentista aurkeztu ziren. Batetik, Oriol Junqueras preso politikoa, Espainian espetxeratua, Orain Errepublikak koalizioaren zerrendaburua izan zen (ERC, EH Bildu eta BNG alderdiek osatua), eta gainera, Europako Aliantza Libreak Europako Batzordeko presidente izateko aurkeztu zuen. Bestalde, Carles Puigdemont, Toni Comín eta Clara Ponsati, Belgikan eta Erresuma Batuan erbesteratuak, Lliures per Europaren zerrendaburu izan ziren. Hauteskundeetan Junqueras, Puigdemont eta Cominek europarlamentari akta eskuratu zuten, eta brexita gauzatu ondoren Ponsatik ere bai.

Talde europarrak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ondorengo taulan Parlamentuko talde bakoitzak eskuratu zituen boto eta eserleku kopurua ageri dira.

Taldea eta alderdiak Ideologia Botoak Aulkiak
Europako Alderdi Popularra taldea (EPP) Kontserbadurismo
Kristau-demokrazia
Neoliberalismo
41.211.023
,80
182 / 751
Sozialista eta Demokraten Aliantza Aurrerakoia (S&D) Sozialdemokrazia
Sozialismo demokratiko
Aurrerakoitasun
35.421.084
,88
154 / 751
Europa Berritu (RE) Liberalismo
Sozioliberalismo
Aurrerakoitasun
23.788.652
,01
108 / 751
Berdeak-Europako Aliantza Askea (G/EFA) Ekologismo
Erregionalismo
Independentismo
19.886.513
,04
74 / 751
Nortasuna eta Demokrazia (ID) Eskuin muturra
Eskuindar populismo
Kontserbadurismo nazionalista
Euroeszeptizismo
20.980.853
,59
73 / 751
Europako Kontserbadore eta Erreformistak (ECR) Eskuin muturra
Kontserbadurismo nazionalista
Neoliberalismo
Eskuindar populismo
Euroeszeptizismo
14.207.477
%7,17
62 / 751
Europako Ezker Unitarioa/Iparraldeko Ezker Berdea talde konfederala (GUE/NGL) Sozialismo demokratiko
Marxismo
Antikapitalismo
Euroeszeptizismo
10.219.537
%5,16
41 / 751
Talde mistoa (NI) - 12.923.417
%6,52
57 / 751
Beste guztiak - 19.453.922
%9,82
0 / 751
Estatua Talde politikoa Aulkiak
EPP S&D RE G/EFA ID ECR GUE/NGL NI
 Alemania 29 -4 16 −11 7 3 25 12 11 4 1 = 6 −2 1 = 96
 Frantzia 8 (LR-LC) −12 5 (PS-PP-ND) −8 21 (LREM-MoDem-AgirMR) 21 12 (EELV) 6 22 (RN) −2 6 (FI) 6 74
 UK 10 −10 17 16 11 5 4 −15 1 = 30 29 73
 Italia 7 −7 19 −12 28 23 5 5 14 −3 73
 Espainia 12 (PP) −4 20 (PSOE) 6 7 (Cs)
1 (CEUS-EAJ)
1
=
1 (AR-ERC)
1 (ECP)
-1
=
3 (Vox) 3 5 (UP)
1 (AR-EH Bildu)
−5
=
2 (JuntsxCat)
1 (AR-ERC)
2
1
54
 Polonia 17 −6 8 3 26 7 51
 Errumania 14 −1 10 −6 8 8 32
 Herbehereak 6 1 6 3 6 −1 3 1 4 3 1 = 26
 Belgika 4 = 3 −1 4 −2 3 1 3 2 3 −1 1 1 21
 Txekia 5 −2 6 2 3 3 2 2 4 2 1 −2 21
 Grezia 8 3 2 = 1 1 6 = 4 −1 21
 Hungaria 13 1 5 1 2 2 1 −2 21
 Portugal 7 = 9 1 1 1 4 = 21
 Suedia 6 2 5 = 3 = 2 −2 3 1 1 = 20
 Austria 7 2 5 = 1 = 2 −1 3 −1 18
 Bulgaria 7 1 5 1 3 −1 2 1 17
 Finlandia 3 = 2 = 3 −1 2 1 2 = 1 = 13
 Danimarka 1 = 3 = 5 2 2 1 1 −3 1 1 13
 Eslovakia 4 1 3 −1 2 2 2 1 2 2 13
 Kroazia 4 −1 3 1 1 −1 1 = 2 2 11
 Irlanda 4 = 1 = 2 2 4 = 11
 Lituania 4 2 2 = 2 −1 2 1 1 = 11
 Letonia 2 −2 2 1 1 1 1 = 2 1 8
 Eslovenia 4 −1 2 1 2 2 8
 Zipre 2 = 2 = 2 = 6
 Estonia 2 1 3 = 1 1 6
 Luxenburgo 2 −1 1 = 2 1 1 = 6
 Malta 2 −1 4 1 6
Guztira Aulkiak
EPP S&D RE G/EFA ID ECR GUE/NGL NI
182 ($,2) −39 154 ( ,5) −37 108 (,4) 41 74 (%9,9) 24 73 (%9,7) 26 62 (%8,3) −8 41 (%5,5) −11 57 (%7,6) 5 751

Euskal Herrian

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Taldea Botoak[5][6]
Botoak % /-
Europa Berritu (RE) 496.021 1,78 6,11
Europako Ezker Unitarioa/Iparraldeko Ezker Berdea (GUE/NGL) 474.350 0,39 4,03
Sozialista eta Demokraten Aliantza Aurrerakoia (S&D) 321.036 ,57 6,44
Europako Alderdi Popularra (EPP) 146.597 %9,39 5,17
Europako Kontserbadore eta Erreformistak (ECR) 30.983 %1,99 1,99
Berdeak-Europako Aliantza Askea (G/EFA) 19.345 %1,24 2,01
Nortasuna eta Demokrazia (ID) 17.354 %1,11 1,11

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]