locuples

Latín

locuplēs
clásico (AFI)	[lɔˈkʊp.leːs] [ˈlɔ.kʊ.pleːs]
rima	o.ku.ples

Etimología

de locus ("lugar") y el sufijo verbal -pleō, -ēre ("llenar").

Adjetivo

locuplēs, locuplētis

3.ª declinación (de una terminación)
	Singular		Plural
	Masculino Femenino	Neutro	Masculino Femenino	Neutro
Nominativo	locuplēs	locuplēs	locuplētēs	locuplētia
Vocativo	locuplēs	locuplēs	locuplētēs	locuplētia
Acusativo	locuplētem	locuplēs	locuplētēs locuplētīs	locuplētia
Genitivo	locuplētis	locuplētis	locuplētium	locuplētium
Dativo	locuplētī	locuplētī	locuplētibus	locuplētibus
Ablativo	locupletī	locupletī	locuplētibus	locuplētibus
Locativo	{{{25}}}	{{{26}}}	{{{27}}}	{{{28}}}

1

Rico, opulento.

• Sinónimos: pecūniōsus, opulentus, dīves
• Antónimos: egēnus, pauper

2

Fecundo, productivo, fértil.

3

Exuberante.

4

Fidedigno.