infortunium
Apariencia
īnfortūnium | |
clásico (AFI) | [ĩː.fɔrˈtuː.nɪ.ũː] [ɪn.fɔrˈtuː.nɪ.ũː] |
rima | u.ni.um |
Etimología
[editar]Del prefijo in-2 y fortūna ("fortuna") y el sufijo -ium.1
Sustantivo neutro
[editar]2.ª declinación (-um)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | īnfortūnium | īnfortūnia |
Vocativo | īnfortūnium | īnfortūnia |
Acusativo | īnfortūnium | īnfortūnia |
Genitivo | īnfortūniī | īnfortūniōrum |
Dativo | īnfortūniō | īnfortūniīs |
Ablativo | īnfortūniō | īnfortūniīs |
- 1
- Infortunio, desgracia; (muchas veces empleado de manera eufemística para golpes o castigos).1