Ir al contenido

foi

De Wikcionario, el diccionario libre

Asturiano

[editar]
foi
pronunciación (AFI) [ˈfoj]
silabación foi
acentuación monosílaba
longitud silábica monosílaba
rima oj

Forma flexiva

[editar]

Forma verbal

[editar]
1
Tercera persona del singular del pretérito de indicativo de ser.
2
Tercera persona del singular del pretérito de indicativo de dir.
foi
pronunciación (AFI) [fwa]
homófonos foiefoiesfoisFoix
rima a

Etimología 1

[editar]

Del francés medio foi y foy, y estos del francés antiguo fei, feid, foi o foy, del latín fidem, del protoindoeuropeo *bʰidʰ-, de *bʰeydʰ-.

Sustantivo femenino

[editar]
Singular Plural
foi fois
1
Fe, confianza o creencia.

Locuciones

[editar]
locuciones

Véase también

[editar]

Francés antiguo

[editar]
foi
pronunciación falta agregar
grafías alternativas feifeidfoy

Etimología 1

[editar]

Del latín fidem, y este del protoindoeuropeo *bʰidʰ-, de *bʰeydʰ-.

Sustantivo femenino

[editar]
Singular Plural
Nominativo foi fois
Oblicuo foi fois
1
Fe, confianza o creencia.

Francés medio

[editar]
foi
pronunciación falta agregar
grafías alternativas foy

Etimología 1

[editar]

Del francés antiguo foi y foy, y estos del latín fidem, del protoindoeuropeo *bʰidʰ-, de *bʰeydʰ-.

Sustantivo femenino

[editar]
Singular Plural
foi fois
1
Fe, confianza o creencia.

Gallego

[editar]
foi
pronunciación falta agregar

Forma flexiva

[editar]

Forma verbal

[editar]
1
Tercera persona del singular del pretérito de indicativo de ser.
2
Tercera persona del singular del pretérito de indicativo de ir.
foi
brasilero (AFI) [ˈfoɪ̯]
europeo (AFI) [ˈfoj]
acentuación monosílaba
longitud silábica monosílaba
grafías alternativas foy
rima oj

Forma flexiva

[editar]

Forma verbal

[editar]
1
Tercera persona del singular del pretérito de indicativo de ser.
2
Tercera persona del singular del pretérito de indicativo de ir.

Rumano

[editar]
foi
pronunciación (AFI) /foj/
silabación foi
acentuación monosílaba
longitud silábica monosílaba
rima oj

Etimología 1

[editar]

Verbo

[editar]
1
Ajustar, inquietarse, jugar con, mover o zangolotear.
2
Estar lleno o estar lleno de gente ocupada.

Forma flexiva

[editar]

Forma sustantiva

[editar]
1
Forma del nominativo indefinido plural de foaie.
2
Forma del acusativo indefinido plural de foaie.
3
Forma del genitivo indefinido singular de foaie.
4
Forma del dativo indefinido singular de foaie.
5
Forma del genitivo indefinido plural de foaie.
6
Forma del dativo indefinido plural de foaie.

Referencias y notas

[editar]