dismeti

Esperanto

dis met(i) i ( eo , VE )

Tenso	Estinteco	Estanteco	Estonteco
Indikativo	dismetis	dismetas	dismetos
Adjektiva aktiva participo	dismetinta	dismetanta	dismetonta
Adjektiva pasiva participo	dismetita	dismetata	dismetota
Substantiva aktiva participo	dismetinto	dismetanto	dismetonto
Substantiva pasiva participo	dismetito	dismetato	dismetoto
Adverba aktiva participo	dismetinte	dismetante	dismetonte
Adverba pasiva participo	dismetite	dismetate	dismetote
Moduso
Infinitivo	dismeti
Volativo	dismetu
Kondicionalo	dismetus

(transitiva) kaŭzi ke pluraj objektoj kiuj komence estas kune je unu sola loko troviĝas ĉe multaj lokoj; kaŭzi ke unu objekto fariĝas pluraj partoj kaj sekve tiuj eĉ troviĝas ĉe multaj lokoj
Sinonimoj: malkunigi, malkombini, dividi, dissendi, disigi, apartigi