disigi

Esperanto

dis ig i ( eo , VE )

Tenso	Estinteco	Estanteco	Estonteco
Indikativo	disigis	disigas	disigos
Adjektiva aktiva participo	disiginta	disiganta	disigonta
Adjektiva pasiva participo	disigita	disigata	disigota
Substantiva aktiva participo	disiginto	disiganto	disigonto
Substantiva pasiva participo	disigito	disigato	disigoto
Adverba aktiva participo	disiginte	disigante	disigonte
Adverba pasiva participo	disigite	disigate	disigote
Moduso
Infinitivo	disigi
Volativo	disigu
Kondicionalo	disigus

(transitiva) kaŭzi ke pluraj objektoj kiuj komence estas kune je unu sola loko troviĝas ĉe multaj lokoj; kaŭzi ke unu objekto fariĝas pluraj partoj kaj sekve tiuj eĉ troviĝas ĉe multaj lokoj
Sinonimoj: malkunigi, malkombini, dividi, dissendi, dismeti, apartigi