Rjukju-insularo
| Rjukju-insularo | ||
|---|---|---|
 | ||
| grupo de insuloj [ ] | ||
| Akvejo | Pacifika oceano | |
| Supermara alteco | 1 936 m T.P. [ ] | |
| Koordinatoj | 26° 19′ 58″ N, 127° 44′ 56″ O (mapo)26.332808333333127.74902222222Koordinatoj: 26° 19′ 58″ N, 127° 44′ 56″ O (mapo) | |
| Plej alta punkto | Mount Miyanoura [ ] | |
| Akvokolektejo | 4 700 km² (470 000 ha) [ ] | |
| Areo | 4 700 km² (470 000 ha) [ ] | |
| Nombro de insuloj | 100 | |
| Ĉefaj insuloj | Amami-Oŝima, Okinava insulo | |
| Loĝantaro | 1 550 161 (2005) | |
|
||
 |
||
| Rjukju-insularo | ||
 Vikimedia Komunejo: Nansei Islands [ ] |
||
La Rjukju-insularo, Rjukju-insuloj aŭ Riukjuoj, konataj ankaŭ kiel Nansei Islands (南西諸島 Nansei-shotō?, laŭvorte Sudokcidentaj Insuloj), estas ĉeno de insuloj en okcidenta Pacifiko, en la orienta limo de la Orientĉina Maro kaj sudokcidente de la insulo de Kiuŝuo en Japanio. De ĉirkaŭ 1829 ĝis meze de 20-a jarcento, ili estis alternative nomataj Luĉu aŭ Ljuĉju, laŭ la mandarena prononcmaniero. Ili etendas sudokcidenten de la japana insulo de Kjuŝuo ĝis 120 km de la insulo de Tajvano.
De la 15-a jarcento ĝis la 19-a jarcento tie estis la Rjukju-reĝlando. Nuntempe ili apartenas al Japanio.
Pro ties izoleco ĉiu insulo posedas apartan dialekton aŭ lingvon ene de la rjukjua lingvaro.
Same estas tre riĉa biologia diverseco kun multaj endemioj.
Administrado
[redakti | redakti fonton]Historio
[redakti | redakti fonton]Loĝantaro
[redakti | redakti fonton]Ekologio
[redakti | redakti fonton]Biogeografie la insularo troviĝas en la orientalisa ekozono laŭ la tipologio de la Monda Natur-Fonduso (WWF). Ĝi ampleksas tutmondaj 200-regionon, nomatan "subtropikaj ĉiamverdaj arbaroj de la Rjukju-Insularo", kiu apartenas al la biomo de la tropikaj kaj subtropikaj humidaj foliarbaroj. Fitogeografie, Rjukju-Insularo estas aparta flaŭra provinco el la Orientazia Regiono de la Holarktisa Regno.