Prediko
Prediko estas literatura ĝenro, parolado per kiu oni komunikas al publiko verojn religiajn aŭ insistado en rekomendado de tio, kion oni kredas vera kaj bona. En Katolika Eklezio ĝis 1970 dirata de predikejo.
Predikisto kutime identigas personon kiu predikas aŭ faras predikojn aŭ homiliojn de religiaj temoj plej ofte al asembleo de personoj. Malplej oftaj estas predikistoj kiuj predikas surstrate, aŭ tiuj kies mesaĝo ne necese estas religia, sed kiuj predikas komponantojn kiaj el morala aŭ socia aŭ sociala vidpunktoj aŭ filozofio.
En Islamo
[redakti | redakti fonton]La Ĥutba aŭ Ĥutbah (en araba: خطبة khuṭbah, turke hutbe) estas araba vorto kiu utilas kiel la unuaranga formala okazo por publika predikado en la tradicio de Islamo.
Konataj predikistoj
[redakti | redakti fonton]- Tertuliano
- Johano Krizostomo
- Aŭgusteno de Hipono
- Gregorio de Nazianco
- Domingo de Guzmán
- Francisko el Asizo
- Marteno Lutero
- Johano Kalvino
- John Donne
- Jacques-Bénigne Bossuet
- John Wesley
- Billy Graham
- Piotr Skarga
- Antonio de Padovo
Proverboj pri predikado
[redakti | redakti fonton]Ekzistas pluraj proverboj pri prediko en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof, inter ili[1]:
„ Eĉ kontraŭ pastra prediko troviĝas kritiko. ” „ Fari al iu predikon pri moroj. ” „ Li komprenas predikon, kiel bovo muzikon. ”
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Willimon, William H. and Richard Lischer, eds. Concise Encyclopedia of Preaching. Louisville, Kentucky: Westminster John Knox Press, 1995. ISBN 0-664-21942-X
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2011-12-25. Alirita 2008-08-15.
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Sermon Encyclopædia Britannica. 24 (11th ed.). 1911