Saltu al enhavo

Keltaj foliarbaroj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Keltaj foliarbaroj
ekoregiono
ekoregiono laŭ Monda Natur-Fonduso, ekoregiono [ ]

Keltaj foliarbaroj (Tero)
Keltaj foliarbaroj (Tero)
Situo de la ekoregiono
Vikimedia Komunejo:  Celtic broadleaf forests [ ]
vdr

La keltaj foliarbaroj estas tersupraĵa ekoregiono el la eŭropa-siberia ekoprovinco de la palearktisa ekozono laŭ la tipologio de la Monda Natur-Fonduso (WWF). Ĝi kongruas kun samnoma ekoregiono difinita de la Eŭropa Vivmedia Agentejo. Biome ĝi apartenas al la mezvarmaj foliaj kaj miksaj arbaroj de Norda Eŭropo.

Priskribo

[redakti | redakti fonton]
Miksa arbaro en la altaĵoj de Kimrujo.

La keltaj foliarbaroj okupas la plimulton de Irlando, kaj precipe situas en la orienta parto de tiu insulo; la ekoregiono ankaŭ okupas la pligrandan parton de Anglujo, etendiĝante en ties nordaj kaj centraj regionoj, en sudokcidenta Anglujo inkluzive de Kornvalo kaj Devon, kaj eĉ en la sudo kaj la oriento de Skotujo. Fitogeografie, tiu ekoregiono, same kiel la tutaĵo de Irlando, troviĝas en la Atlantik-eŭropa Provinco de la Ĉirkaŭboreala Regiono, kaj situiĝas do en la Holarktisa Regno.

La ekoregiono kovras surfacon de 210 027 da hektaroj. Ĝi precipe konsistas el kverkaroj el la etaĝo de la montetoj kaj de la sub-montaro. La ekoregiono ankaŭ enhavas la etajn areojn de borealaj betularoj, de marĉoj, same kiel de dolĉakva vegetaĵaro de la inondo-ebenaĵoj, polderoj kaj torfejoj de norda Anglujo kaj suda Skotujo.

La klimato de la ekoregiono estas ĝenerale malsevera, sed asociata kun multe da precipitaĵo-tagoj kaj daŭra humideco. La klimato en tiu palearktisa regiono estas mildigata per la ĉeesto de Golfa Marfluo plaŭdanta okcidente de Britaj Insuloj.

La konstantaj niveloj de humido kaj varmo de tiu ekoregiono provizas per idealaj kreskadkondiĉoj por foliarbaroj. La tigfruktaj kverkoj superregas tiujn arbarojn, sed la lanuga kaj la penda betuloj ankaŭ bonfartas tie ĉi.

En la ombro de la ordinara ilekso, birdokaptista sorbuso kaj lonicero vegetas filikoj kiaj Dryopteris kaj Thelypteris. En areoj kie la grundoj ne bone drenas, torfejoj disvolviĝis. Estas nur malmulte da temperatura variado tie ĉi kaŭze de la mildiganta efiko de la ĉirkaŭantaj maroj. Frostoj nur okazas dum kelkaj da semajnoj de la jaro. Tiu klimato subtenas mediteraneajn, montaraj kaj arktaj-montaraj plantokomonumoj.

Estas 257 da registritaj indiĝenaj vertebruloj en la keltaj foliarbaroj. Ne estas surprize ke ne estas endemiaj vertebruloj en la ekoregiono ĉar ĉiuj vertebrulaj taksonoj enmigris ekde la eŭropa kontinento post la fino de la plej freŝdata glaciepoko, ĉirkaŭ antaŭ 10 000 da jaroj.

Minacataj ne-endemiaj mamulaj taksonoj en la ekoregionoj estas la grandorela mioto (Myotis bechsteinii), la preskaŭ minacata eŭrazia lutro kaj la kiroptero Barbastella barbastella.

Estas ununura specialastatusa ne-endemia indiĝena reptilio en la keltaj foliarbaroj : la greso-natriko (Natrix natrix).

Specialastatusa ne-endemiaj birdoj estas: la preskaŭ minacata nigravosta limozo (Limosa limosa), la preskaŭ minacata purpura silvio (Sylvia undata), la preskaŭ minacata granda kurlo (Numenius arquata), la vundebla granda kriaglo (Aquila clanga) kaj la preskaŭ minacata ruĝa milvo (Milvus milvus).

La plejgranda daŭranta minaco estas la miopa prefero por kultivado de enmetitaj koniferoj, pli volonte ol vasta restarigo de indiĝenaj miksaj arbaroj. Tiuj ege densaj plantejoj de ekzotaj arboj estas konformaj al mallonga-templimaj deziroj por maksimuma biomaso-arbarekspluatado je perdo de la vivejo-konservado. Daŭranta perdo de la supra grundotavolo estas la sekvo de la senarbigo de tiuj ne-indiĝenaj arbareroj, rezulto kiu ankaŭ malsupre plialtigas la sedimentadon kaj plimalbonigas la akvopoluadon de la ekoregionaj riveroj. Tiu eventĉeno ne nur reduktas la faŭnan vivejon, sed ankaŭ degradigas la dolĉakvajn vivejojn en granda parto de la ekoregiono. Kvankam estas certaj naciaj stimuloj por restarigi la indiĝenajn foliarbarojn, precipe en Britujo, multaj el la malbonaj forstaj praktikoj estiĝas je la loka nivelo; ekzemple Aberdeenshire posedas konvenan vivejon por granda parto de sia pejzaĝo, sed decidoj de la loka konsilataro estas favorintaj malbonan forstmastrumadon kaj restarigon de ne-indiĝenaj koniferaj arbareroj.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]


Palearktisaj mezvarmaj foliaj kaj miksaj arbaroj
PA0401 Apeninaj deciduaj montarbaroj  Italio
PA0402 Miksaj atlantikaj arbaroj  Belgio,  Danio,  Francio,  Germanio,  Nederlando
PA0403 Acoraj moderaj miksaj arbaroj Acoroj ( Portugalio)
PA0404 Balkanaj miksaj arbaroj  Bulgario,  Grekio,  Nord-Makedonio,  Rumanio,  Serbio ( Kosovo),  Turkio
PA0405 Baltaj miksaj arbaroj  Danio,  Germanio,  Pollando,  Svedio
PA0406 Kantabriaj miksaj arbaroj  Portugalio,  Hispanio
PA0407 Hirkaniaj-kaspiaj miksaj arbaroj  Azerbajĝano,  Irano
PA0408 Kaŭkazaj miksaj arbaroj  Armenio,  Azerbajĝano,  Kartvelio,  Rusio,  Turkio
PA0409 Keltaj foliarbaroj  Irlando,  Britio
PA0410 Centr-anatolaj deciduaj arbaroj  Turkio
PA0412 Mezeŭropaj miksaj arbaroj  Aŭstrio,  Belorusio,  Ĉeĥio,  Germanio,  Litovio,  Moldavio,  Pollando
PA0413 Centra-koreaj deciduaj arbaroj  Nord-Koreio,  Sud-Koreio
PA0416 Krimea submediteranea arbarmasivo  Ukrainio,  Rusio
PA0418 Dinaraj miksaj arbaroj  Albanio,  Bosnio kaj Hercegovino,  Kroatio,  Italio,  Montenegro,  Serbio,  Slovenio
PA0421 Anglaj malaltaĵaj fagaroj  Britio
PA0422 Foliarbaroj apud Nigra Maro kaj de Kolĥido  Bulgario,  Kartvelio,  Turkio
PA0432 Padobasenaj miksaj arbaroj  Italio
PA0433 Pireneaj koniferaj kaj miksaj arbaroj  Andoro,  Francio,  Hispanio
PA0436 Sarmataj miksaj arbaroj  Belorusio,  Estonio,  Norvegio,  Latvio,  Rusio,  Finnlando,  Svedio
PA0439 Sud-koreaj ĉiamverdaj arbaroj  Sud-Koreio
PA0440 Tajhejaj ĉiamverdaj arbaroj  Japanio
PA0441 Tajhejaj montaraj deciduaj arbaroj  Japanio
PA0444 Okcident-siberiaj subborealaj arbaroj  Rusio
PA0445 Okcident-eŭropaj foliarbaroj  Aŭstrio,  Ĉeĥio,  Francio,  Germanio,   Svislando
PA0446 Zagros-montara arbarstepo  Irako,  Irano,  Turkio

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]