Horné Srnie
Horné Srnie | |
hungare: Felsőszernye | |
municipo | |
Vido al Horné Srnie
| |
|
|
Oficiala nomo: Horné Srnie | |
Lando | Slovakio |
---|---|
Regiono | Regiono Trenčín |
Distrikto | Distrikto Trenčín |
Historia regiono | Supra Hungarujo |
Parto de | Stredné Považie |
Fervojo | Vlara fervojo |
Riveroj | Váh, Vlára |
Situo | Horné Srnie |
- alteco | 257 m s. m. |
- koordinatoj | 48° 59′ 30″ N 18° 06′ 05″ O / 48.99167 °N, 18.10139 °O (mapo) |
Areo | 27,26 km² (2 726 ha) |
Loĝantaro | 2 802 (2015) |
Denseco | 102,79 loĝ./km² |
Unua skribmencio | 1439 |
Horzono | MET (UTC 1) |
- somera tempo | MET (UTC 2) |
Poŝtkodo | 914 42 |
Telefona antaŭkodo | 421-32 |
Aŭtokodoj | TN |
NUTS | 506036 |
Situo enkadre de Slovakio
| |
Situo enkadre de Regiono Trenčín
| |
Vikimedia Komunejo: Horné Srnie | |
Retpaĝo: www.hornesrnie.sk | |
Portalo pri Slovakio |
Horné Srnie hungare Felsőszernye [felŝOsernje] estas vilaĝo kaj municipo en Slovakio. Horné kaj felső signifas: supra.
Situo
[redakti | redakti fonton]Horné Srnie situas en valo de rojo, laŭ ĉefvojo kaj fervojo Ĉeĥio-Nová Dubnica. Trenčín troviĝas je 15 km.
Historio
[redakti | redakti fonton]La loko estis loĝata jam dum la paleolitiko. La unua mencio okazis pri la vilaĝo en 1439 en latina formo "possesio seu villa Zerny". En 1784 loĝis tie 857 vilaĝanoj (167 familioj) en 136 domoj, en 1828 902 vilaĝanoj en 141 domoj. En 1788 vitrofarejo, en 1883 ŝtonominejo ekfunkciis. En 1888 la fervojo atingis la vilaĝon. En 1910 laŭ la popolnombrado vivis en Felsőszernye 1091 homoj, (plejparte slovakoj). Ĝis Traktato de Trianon la komunumo apartenis al Hungara reĝlando, al Trencsén (reĝa departemento), al distrikto de Puhó, poste al Ĉeĥoslovaka respubliko, dum la 2-a mondmilito kaj ekde 1993 al Slovakio. En 1919 inundo okazis, en 1922 pro incendio 28 domoj cindriĝis. En 1930 uzino pri cemento ekfunkciis. En 2001 vivis en Horné Srnie 2876 homoj, (2772 slovakoj).
Vidindaĵoj
[redakti | redakti fonton]- romkatolika preĝejo omaĝe al Johano Nepomuko de 1789, en 1942 trakonstruiĝis
- baroka kapelo omaĝe al (Sepdolora) Dipatrino de 1737, en la 19-a j.c.