Gajo Lucilio
| Gajo Lucilio | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | ĉirkaŭ 180 a.K. en Sessa Aurunca |
| Morto | 103/102 a.K en Napolo |
| Lingvoj | latina |
| Ŝtataneco | Roma regno 
|
| Familio | |
| Patro | nekonata valoro
|
| Patrino | nekonata valoro
|
| Frat(in)o | Marcus Lucilius (en) 
|
| Okupo | |
| Okupo | poeto verkisto
|
| Verkoj | Saturae |
Gajo Lucilio, en latina origine Gaius Lucilius (naskiĝinta ĉirkaŭ 180 a.K. en Sessa Aurunca, mortinta en 103/102 a.K. en Napolo) estis romia verkisto.
Li igis la romian satiron esprimilo de senpera prezentado de verkistoj kaj subjektiva vivo-spegulo. Krome li verkis epigramojn. Li estis la unua poeto romia verkanta en heksametroj. El lia 30 libroj Saturae en niaj tagoj nur 1300 versoj postrestis. Laŭ Horacio Lucilio konsideriĝu inventinto de la satiro latinlingva[1].
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Johannes Christes: Lucilius. In: Die römische Satire, hrsg. v. Joachim Adamietz, Darmstadt (WBG) 1986 (Grundriß der Literaturgeschichten nach Gattungen) 57-122.
- Karin Haß: Lucilius und der Beginn der Persönlichkeitsdichtung in Rom (Hermes. Einzelschriften Band 99), Stuttgart, Steiner Verlag 2007, ISBN 978-3-515-09021-6
- C. Cichorius: Untersuchungen zu Lucilius, Berlin 1908.
- Dietmar Korzeniewski (eld.): Die römische Satire. (=Wege der Forschung 238), Eldonejo Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 1970, ISSN 0509-9609
- Ludwig Bieler: Geschichte der römischen Literatur (=Sammlung Göschen 2215), 4-a eldono, Eldonejo De Gruyter, Berlino/Nova Jorko 1980, pp. 98–103, ISBN 3110082861
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Horacio komparis sin al Lucilio kaj asertis esti pli malgranda ol la inventinto, kies kronon admirindan li neniam aŭdacus forŝteli: "ínventóre minór; neque ego ílli detráhere aúsim haérentém capití cum múlta laúde corónam" (sermones 1,10,48-49)