Saltu al enhavo

Django Reinhardt

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Django Reinhardt
Persona informo
Naskonomo Jean-Baptiste Reinhardt
Aliaj nomoj Django
Naskiĝo 23-an de januaro 1910 (1910-01-23)
en Pont-à-Celles
Morto 16-an de majo 1953 (1953-05-16) (43-jaraĝa)
en Samois-sur-Seine
Mortokialo Cerba sangado Redakti la valoron en Wikidata
Tombo Cemetery of Samois-sur-Seine (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Lingvoj franca
Ŝtataneco Francio Redakti la valoron en Wikidata
Memorigilo Django Reinhardt
Familio
Frat(in)o Joseph Reinhardt (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Infanoj Henri Baumgartner (en) Traduki, Babik Reinhardt (mul) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Okupo
Okupo gitaristo
ĵazmuzikisto
banĝisto
komponisto
ĵaz-gitaristo Redakti la valoron en Wikidata
TTT
Retejo http://www.djangostation.com
v • d • r

Django REINHARDT [Ĝango Rejnar], plennome: Jean Baptiste REINHARDT (naskiĝis la 23-an de januaro, 1910, mortis la 16-an de majo, 1953) estas konsiderata la fondinto de la Eŭropa ĵazo.

Biografio

[redakti | redakti fonton]

Juneco en karavano

[redakti | redakti fonton]

John Reinhardt naskiĝis en trailer lokita en Liberchies en Belgujo, kiu asertas "la filo de Jean-Baptiste Reinhardt kaj Reinhardt Laurence" La infano estas parto de familio de Sinti nomadaj uzita por transiri la Eŭropo tra kaj tra. Do li pasigas sian junecon vojaĝante en Francujo en Italujo aŭ Alĝerio por eskapi de la Unua Mondmilito antaŭ sia familio faris fine fiksita en Parizo , unue en fortif ', la Zono malfamée apuda al la Portas de Choisy kaj la Portas d'Italie.

La renkontiĝo kun la banjo de lia onklo en la aĝo de dek jaroj estas decida. Logita de la instrumento, la juna Django Tial daŭre senfeligu la fingrojn sur lia kordoj oxidada. Li metilernanto observi atente la vizitante muzikistoj en la tendaron, kaj baldaŭ akiris eksterordinaran lerteco.

Je 13 jaroj, li kuroj jam stampis en trinkejoj kaj buloj de Parizo, kaj en la domoj de riĉuloj, dum daŭre ludi speciale por sia propra plezuro. La reputacio de la juna justa disvastiĝas inter muziko fanoj kaj en 1928, acordeonista Jean Vaissade permesas Django por gravuri lian unuan albumon en Michael Dregni, op. cit..

Tumulta destino

[redakti | redakti fonton]

La sama jaro, la direktoro Jack Hylton, impresita de la virtuosismo de Django, ĝi proponas partopreni en lia formado de populara muziko, kiu devas okazi de Londono. Sed sorto thwarts ĉi projekto ĝuste antaŭ la komenco de la grupo, la oktobro 26 1928, fajro en la trailer kie la muzikisto loĝas kun sia unua edzino, Bela Baumgartner.

En printempo 1930, dum Django ankoraŭ estas traktita en la Hospitalo Saint-Louis, komisiono de milita kontrolo venos sur loko por taksi sian sanon: la muzikisto, 20 jaroj kaj devas do plenumi la militservon, n 'respondi al ajna invito letero por du jaroj. Sed lia lezoj permesas rapide sendevigitaj.

La Hot Klubo de Francujo gloro en World at War

[redakti | redakti fonton]

Kiam li forlasis hospitalon en 1930, Django Reinhardt disvolvita tute nova gitaro tekniko, des pli escepta ĉar ĝi uzas nur du fingroj de sia maldekstra mano, dikfingro sur la ritmo en la ludo. Li tamen sukcesas pritrakti kelkajn akordojn en contorting sian ringon kaj malgranda fingro Numb. Li malkovris, ke dume, la gitaro gajnis lian lokon inter la orkestroj ĵazo, ĉi tiu nova muziko de la Usono. La unuaj kontaktoj kun la muziko de Django Duke Ellington Joe Venuti Eddie Lang aŭ Louis Armstrong estas granda ŝoko, kaj la juna guitarrista decidas dediĉi lian vivon la praktiko de Ĵazo.

En 1931, li ludis en la orkestro de la klubo " Suda Kruco ', gvidata de Andreo Ekyan, apud Alix Combelle kaj Stephane Grappelli. En tiu tempo, ĝi ankaŭ okazas ludi la akordiono kun itala Vetese Guerino, kiel unu el la ora epoko de musette kaj fratoj kaj.

Kun Stéphane Grappelli, ili fondis en 1934 de Louis Vola, la Quintette de la Hot Klubo de Francujo. La grupo ankaŭ inkludas Django frato Joseph, alias "Nin-NIN," kaj Roger Chaput en gitaroj kaj Louis Vola en malalta. La kvin muzikistoj kiuj inventis pionira muziko estas granda sukceso. La sekva jaro, ili gravuris multajn diskojn kaj ludis tra Eŭropo apud la grandaj muzikistoj de la epoko, kiel Coleman Hawkins, Benny Carter kaj Rex Stewart. Ili provas ree trovi kulpon instrumenta tekniko kaj muzika kono de Django en muzika defioj, kiel estas kutime praktikata en la momento, sed la guitarrista gajnas sian respekton al la malkaŝi sin, malgraŭ sia nekapablo legi muzikon kaj lernado preskaŭ memlernanto, Master sekura. Estas ĉi tiu talento kiu konvinkis la kantisto Jean Sablon kiu kontraktis kaj necesaj en studoj de registrado en 1933.

Kiam dua mondmilito komenciĝis en 1939, la quinteto estas ĝiras en Anglio. Dum Stephane Grappelli malsana, ŝtopita en Londono. Django revenis al Francujo, al Toulon, kie li estis mobilizita en la Floto, sed estis denove reformita pro lia brulvundoj. Li pasigis la milito en la Free Zone, ludante en Parizo, vojaĝante kaj eĉ provis atingi Svisa post periodo en Thonon, sen sukceso.

En 1940, li gravuris la titolo Nuboj kun clarinetista kaj saxofonista Hubert Rostaing. En decembro 1940, li gravuris kun la orkestro inkludante Pierre Allier, kiu apartenas al kunsido, trombonista Andre Cauzard. En 1943, li edziĝis, en Salbris, Sophie Ziegler, lia dua edzino, kun kiu havos sekva jaro filon, Babik Reinhardt, kiu siavice fariĝis granda guitarrista. Je la Liberigo, li trovas Grappelli kun kiu improvises sur Marseljezon kiuj restas fama.

Ĝi estas tiam unu el la unuaj en Francujo por kompreni la be-bop, ĵazo revolucio kiu venis de Usono forportita de Parker kaj Gillespie. Li kunigis siajn komponaĵojn en la fino de la milito (R26, Mike, Babik ...) multaj konkludoj rekte inspirita bebop, dum ĉiam restante fidela al sia propra muzika ideoj.

Seniluziiĝo usona

[redakti | redakti fonton]

Post la milito, la Hot Klubo de Francujo rekomencis registrado kaj ĝiras. En 1946, oni ĝiras en la Usono fine donas Django ŝancon ludi apud Duke Ellington. La du muzikistoj konis en 1939 dum vojaĝo de Eŭropo kaj Duko volis ludi kune ekde tiam, sed ĉi tiu asocio ne estas tiu kiu Django havis rêvé17. Ne parolante angla, kutimiĝis al la libereco de lia nomada vivo, Django nur nun uzata por la strikta disciplino de la Granda Bandoj. Tiuj malfacilaĵoj, kune kun la fakto ke Ellington ne vere integris la guitarrista al lia aranĝoj, farante ĝin ĉiam okazas je la fino de reprezentado, Django estis speco de altiro kaj ne la koncerto kiu li esperis esti en ĉi tiu ĝiras . Tamen, lia paŝo estis ankoraŭ sentas. La tour prenis la grupo tra la tuta Usono (en Kanado) kaj la ĉeesto de Django estis evidente escepta por ŝatantoj: estis, efektive, la sola ne-Amerika ĵazo stelo (kun Grappelli). Alveninte en Nov-Jorko, Django provis kunveni kun Charlie Parker, Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, sen rezulto, la lasta estante tiam ĉiuj ĝiras. Li gardos ĉi epizodo iu amareco, kaj ĝi laŭgrade malproksimigas de la gitaro, dediĉanta mem pli kaj pli al lia alia pasio, pentrarto, fiŝkaptado kaj billard18. Tio ne malhelpis plurajn fojojn por amuzi la disko prestiĝa Quinteto kun Stephane Grappelli. La rezultoj estas fantazia kontrolo kaj specialaĵo.

La renaskiĝo

[redakti | redakti fonton]

En 1951, ĝi aĉetis domon kaj starigi en Samois-sur-Seine, Seine-et-Marne, proksime de Fontainebleau. En tiu tempo komenciĝas por li vera renaskiĝo: la inspiro venas, lia ludado estas pli inspirita ol ĉiam kaj li ludas regule kun bando formita de la plej be-boppers franca: Roger Guerin, Hubert kaj Raymond fol, Pierre Michelot, Bernard Peiffer Jean-Louis Viale. Li estas ĉiam sur la avangardo de ĵazo. En 1953, Norman Granz Django esprimis sian deziron por dungi por tours de la legenda Ĵazo ĉe la Filarmónica. Franca produktanto Eddie Barclay havis lin gravuri ok titoloj, kiel "nomante karto" por usona amatoroj. Tiuj esceptaj pecoj markos konstante ok ĵazo fanoj kaj speciale la guitarristas ĉiuj, kiuj altiros sur jardekoj de looseness en Django vojo anticipe de lia tempo. Django registris sian lastan diskon aprilo 8, 1953, kun Martial Solal sur piano (tio estas unu el liaj unuaj registradoj), Pierre Michelot bason, Fats Sadi en vibes kaj Lallemant Pierre Lemarchand sur tamburoj. Li mortis monaton poste de hemorragia cerebral. Django Reinhardt estis bazita en Samois-sur-Seine. Hodiaŭ, lia stilo denove en modo.

Memoro kaj influo

[redakti | redakti fonton]

Multaj guitarristas, kaj muzikistoj, esprimis admiron por Django Reinhardt, aŭ citis lin kiel grava influo. Tiuj inkluzivas British roko guitarristas Jimmy Page, Jeff Beck, kaj Eric Clapton, ĉiuj tri el kiuj estas regule listigitaj de eldonaĵoj kiel Rolling Stone aŭ Guitar Player Magazine kiel estante en la 10 unuaj grandaj aŭ plej influaj gitaro ludantoj (ofte kun Reinhardt, mem ). Fakte, Jeff Beck kvalifikis Reinhardt kiel "La nepre plej miriga gitaristo eterne ..." kaj "... tute superhoma ..." Aliaj konsiderindaj gitaro ludantoj influita de Reinhardt, inkludas Bob Dunn, Leono McAuliffe, Jimmy McCulloch, NWOAHM guitarrista Synyster Gates (Brian Haner Jr) de Avenged Sevenfold, klasika gitaristo Julian oran; lando artisto Chet Atkins, kiu metis Reinhardt # 1 en listo el la dek plej influaj guitarristas de la 20a jarcento (kaj sin kvina); Latinrocker Karolo Santana; bluso legendo BB King; Pete Townshend de The Who; Aŭstralia akustika gitaro ludanto Tommy Emmanuel; La Wiggles 'Murray Cook; Pierre Bensusan; Phish la Trey Anastasio ; The Libertines 'Carl Barat, Shawn Lane; Hank Marvin; Stevie Ray Vaughan; Derek Kamionoj; Mark Knopfler; Ilin Paul; Joe Pass; Peter Frampton; Denny Laine; Bill Nelson; Jon Larsen; Steve Howe; Charlie kristanaj; Frank Vignola; Barney Kessel; George Benson; Wes Montgomery; Martin Taylor; Michael Angelo Batio; Richard Thompson; Robert Fripp; René Thomas; kaj Jeff Martin. Willie Nelson surportis Django Reinhardt T-ĉemizo de ĝiras en Eŭropo en 2002, deklarante en intervjuo kiun li admiris Reinhardt muzika kaj kapablo. Willie markis kiel Reinhardt Hot Klubo quinteto paralela al la varma ĵazo & lando violonon sono de 1930 la okcidenta Swing bandoj Milton Brown kaj Lia Muzika brownies kaj Bob Wills kaj Lia Teksaso Playboys. Krom unuopaj guitarrista Django la muziko inspiris multnombraj grupoj formo, inkludante sennombraj "Hot Kluboj" tiel kiel pli diversaj grupoj kiel Swing Je t'aime, kaj la Davido Grisman Quinteto.

Omaĝoj

[redakti | redakti fonton]
  • À l'okazo du centenaire de sa naissance, kunigas loko dans le 18e distrikto de Parizo al été baptisée de filo nom. Elle se trouve au monero de l'avenuo de la Porte-de-Clignancourt et de la rue René-Binet, ne loin de l'endroit ou le jazzman a longtemps installé sa caravane.
  • Sur sa paĝo d'Accueil, Google a modifié filo logo, dessinant Django Reinhardt Assis suda kunigas chaise, kunigas guitare à la ĉefa à l'okazo du centenaire de sa naissance.
  • À l'okazo du centenaire de sa naissance, à Lyon, suda le quatrième distrikto, dans le quartier de la Croix-Rousse, fût Organizu un festivalo de ĵazo manouche (avec scenoj gratuites ou ne-), étalé suda kunigas semaine. Mandino Reinhardt était ĉeestas.
  • Le peintre Geno Paul a réalisé des portretoj de Django ainsi Que la pochette d'un coffret 33 vizitojn.
  • À l'okazo de filo centenaire, et à l'iniciato d'habitants de Samois-Suda-Seine passionnés de Ĵazo, kunigas statuo été réalisée par le sculpteur samoisien Alain Vandenbroucq. Elle a été inaugurée le 24 juin 2010 lors du 31e Festivalo de Ĵazo Django Reinhardt à Samois-sur-Seine eo ĉeesto de Tony Gatlif, Thierry Bonnefille, prezidanto de l'asocio kunigas Statuo pour Django, et David Reinhardt. La statuo, eo mineralo komponigita sera transformée eo bronzo eo 2010.
  • Le kadro de Développement logiciel Django a été nommé eo filo honneur.
  • À Strasburgo, un Espace culturel inauguré eo septembre 2010 Porte le nom du musicien. Celui-ci inclut kunigas médiathèque, kunigas École de musique et kunigas Eliru de spektaklo.
  • Dans le filmo Swing Kids réalisé par Thomas Carter eo 1993, le Jeune guitariste Thomas Berger se fait les écraser doigts par la Jeunesse hitlérienne et s'écrie qu'il continuera de jouer de la guitare comme Django Reinhardt.
  • En février 2012 à la Bellevilloise, Eliru d'ekzegezo à Paris, les peintures de Django Reinhardt ont été exposées au grand publika dans le pentraĵoj d'un projet dynastique intitulé Rein'Art, Organizu par Pauline Clément-Bayer et Vincent Messelier-Gouze , Deux historiens de l'art.

Komponadoj

[redakti | redakti fonton]

Li lasis preskaŭ 100 verkoj, kelkfoje coescrita kun Stephane Grappelli.

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]

Vivo de Ĝango Renart esperantlingve kun bildoj

Bibliotekoj
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Django_Reinhardt&oldid=8113350"