Dirkou
| Dirkou | |||
|---|---|---|---|
municipality of Niger (en)   vd
| |||
| Administrado | |||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 10 435 (2012) [ ] | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 19° 0′ N, 12° 54′ O (mapo)19.001412.893Koordinatoj: 19° 0′ N, 12° 54′ O (mapo) [ ] | ||
| Alto | 479 m [ ] | ||
| Horzono | UTC 01:00 [ ] | ||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo Dirkou [ ]
| |||
Dirkou estas komunumo en la departamento Bilma en Niĝero.
Geografio
[redakti | redakti fonton]Dirkou situas en la nordoriento de Niĝero en la valo Kaouar kaj la dezerto Ténéré. La komunumo allimas en la oriento al la najbara ŝtato Ĉado. La najbaraj komunumoj estas en Niĝero Bilma, Fachi kaj N’Gourti en la sudo, Iférouane en la okcidento kaj Djado en la nordo. La komunuma teritorio konsistas el du kvartaloj, sep administraj vilaĝoj, tri tradiciaj vilaĝoj kaj kvar domaretoj. Ein la administra vilaĝo Dirkou, oazo kaj ĉefa loko de la komunumo,[1] vivas preskaŭ la duono de la loĝantoj. La aliaj administraj vilaĝoj estas Achinouma, Anney, Argui, Bezza, Chimoundour kaj Emtilhoumal. La komunumaj kvartaloj nomiĝas Gadarma, Tchdrey kaj Maya, la tradiciaj vilaĝoj Latey, Tchidirissou kaj Tchouage kaj la domaretoj Barara, Djawaz, Kerdema kaj Youzeyi.[2]
Dirkou estas por enligrantoj sur la dezerta itinero de Sahelo al Eŭropo grava etapa celo. La itala ĵurnalisto Fabrizio Gatti priskribas en sia libro Bilal la vojaĝo de elmigrantoj el Afriko al Eŭropo. Li priskribas Dirkou kiel vilaĝo, kie la dezerta parto de la itinero komenciĝas, kie kontrabandistoj multas, kiuj kontrabandas kokainon, kaj kie troviĝas multaj fuĝintoj, kiuj pro manko de mono ne povas daŭrigi sian vojaĝon. Ili devas oferti ilian laborforton gajnante preskaŭ nenion.
Historio
[redakti | redakti fonton]Dirkou fondiĝis verŝajne en la 11a jarcento. La setlejo evoluiĝis kiel grava komerca centro por la sklavkomerco.[3] Ekde la 1890aj jaroj Dirkou havis propran kadion el la popolo tubuoj. [4] La malpermeso de la sklavkomerco sub la franca potenco komence de la 20a jarcento kaj la atakoj fare de tuaregoj limigis la evoluon de la komunumo.
Loĝantoj
[redakti | redakti fonton]Ĉe la popolnombrado de 2001 Dirkou havis 9437 loĝantojn.[5] La popolnombrado 2012 nombris 10.435.[6] En la komunumo la tubua lingvo de la tedagoj disvastiĝis kaj norde de Bilma krome la libia araba.[7]
Ekonomio kaj infrastrukturo
[redakti | redakti fonton]En Dirkou finiĝas la norda parto de la ŝoseo de Agadez, preter la puto Achegour. Ĝi estas grava „stacio“ ĉe la Bornuŝoseo por salkaravanoj direkte al Séguédine. La malgranda oazo havas garnizonon de la niĝera armeo. La loka merkato gravas por daktiloj. En Dirkou troviĝas civila flughaveno (ICAO-kodo: DRZD). [8]
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Brachet, J.: Migrations transsahariennes. Vers un désert cosmopolite et morcelé (Niger). Éditions du Croquant. Bellecombe-en-Bauges. 2009. ĉapitro VIII: Une étape sur la voie libyenne: Dirkou. Incidences et enjeux focaux des migrations de transit . pagoj 181–204.ISBN=978-2-914968-65-2
- Fabrizio Gatti: Bilal. Als Illegaler auf dem Weg nach Europa. Kunstmann, München 2010, ISBN 978-3-88897-587-5.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Julien Brachet: L’espace feuilleté et segmenté d’une oasis saharienne: rencontre et évitement à Dirkou (Niger). Arkivigite je 2018-04-26 per la retarkivo Wayback Machine In: M@ppemonde. 1. Dezember 2011 (franca).
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Republik Niger: Loi n° 2002-014 du 11 JUIN 2002 portant création des communes et fixant le nom de leurs chefs-lieux (reta versio Arkivigite je 2013-12-03 per la retarkivo Wayback Machine; PDF; 106 kB).
- ↑ Répertoire National des Communes (RENACOM). Retejo de la Institut National de la Statistique, elŝutita 22/01/11.
- ↑ Grégoire, E.: Touaregs du Niger. Le destin d’un mythe. Dua eldono. Karthala , Paris, 2010. ISBN=978-2-8111-0352-1, paĝoj 196
- ↑ Triaud , J.-L.: La Légende noire de la Sanûsiyya. Une confrérie musulmane saharienne sous le regard français (1840–1930). volumo I. Éditions de la Maison des sciences de l’homme . Paris, 1995, paĝoj 447
- ↑ Institut Nationale de la Statistique du Niger (Hrsg.): Annuaire statistique des cinquante ans d’indépendance du Niger. Niamey 2010 (Online-Version; PDF-Datei; 2,99 MB), S. 53.
- ↑ Présentation des résultats globaux définitifs du Quatrième (4ème) Recensement Général de la Population et de l’Habitat (RGP/H) de 2012. Institut National de la Statistique, 2014, abgerufen am 18. April 2014 (PDF, franca).
- ↑ Niger map. In: Ethnologue: Languages of the World. Seventeenth edition. SIL International, 2013, abgerufen am 18. Juli 2013 (angla).
- ↑ Airports in Niger Arkivigite je 2019-12-28 per la retarkivo Wayback Machine. Website Aircraft Charter World, elŝutita 23/01/12.