David Woodard
| David Woodard | ||
|---|---|---|
| ||
| Persona informo | ||
| David Woodard | ||
| Naskiĝo | 6-a de aprilo 1964 en Santa Barbara | |
| Religio | budhismo vd | |
| Lingvoj | angla vd | |
| Ŝtataneco | Usono Kanado  vd
| |
| Alma mater | Universitato de Kalifornio en Sankta-Barbara Eugene Lang College of Liberal Arts (en)  San Marcos High School (en) vd
| |
Subskribo 
| ||
| Familio | ||
| Edz(in)o | Sonja Vectomov (en) (2014–) vd
| |
| Profesio | ||
| Okupo | verkisto kaj direktoro | |
| Aktiva en | Usono • Kanado vd | |
| En TTT | davidwoodard.com | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
David James WOODARD (n. 6-an de aprilo 1964) estas usona verkisto kaj direktoro. Dum la 1990-aj jaroj li stampis la terminon kofrovortan prefero kaj ripozo, por priskribi sian Budhanan praktikon komponi dediĉitan muzikon por esti ludata dum aŭ iomete antaŭ la morto de sia subjekto.[1][2]
La servo de memoroj de Los-Anĝeleso, en kiu Woodard funkciis kiel direktoro aŭ muzika direktoro, enhavas la civitan ceremonion de 2001 okazigita ĉe la nun forpasita fervojo, kiu honoris la akcidenton de Leon Proport kaj lia vundita vidvino Lola.[3][4]
Woodard estas konata pro siaj replikoj de la Dreamachine, milda psikoaktiva lampo, kiuj estis elmontritaj en muzeoj pri arto en la tuta mondo. En Germanio kaj Nepalo li estas konata pro kontribuoj al la literatura revuo Der Freund, inkluzive de skriboj pri interspecia Karmo, konsciaj plantoj kaj la Paragvaja setlejo Nova Germanio.[5]
Edukado
[redakti | redakti fonton]Woodard estis edukita ĉe The New School for Social Research (La Nova Lernejo por Socia Esploro) kaj Universitato de Kalifornio, Sankta Barbara.[6]
Nova Germanio
[redakti | redakti fonton]En 2003 Woodard estis elektita magistratano en Juniper Hills (Los-Anĝelesa Distrikto), Kalifornio. En ĉi tiu kapablo li proponis ĝemel-urban rilaton kun Nova Germanujo, Paragvajo. Por antaŭenigi sian planon, Woodard vojaĝis al la iama vegetara / feminisma utopio kaj renkontis ĝian urban gvidantaron. Post komenca vizito, li elektis ne persekuti la rilaton sed trovis en la komunumo celon de studo por postaj verkoj. Kio aparte interesas lin estas la transhumanismaj ideoj de planisto Richard Wagner kaj Elisabeth Förster-Nietzsche, kiu kune kun sia edzo Bernhard Förster fondis kaj vivis en la kolonio en 1886 kaj 1889.[6]
De 2004 ĝis 2006 Woodard gvidis multajn ekspediciojn al Nova Germanujo, gajnante subtenon de tiam Usona Vicprezidanto Dick Cheney.[8] En 2011 Woodard donis al la svisa romanisto Christian Kracht permeson publikigi sian grandvalorajn personajn leterojn, plejparte pri Nova Germanio,[9] en du volumoj sub la priskribo de la Universitato de Hanovro Wehrhahn Verlag.[10] De la leteroŝanĝo, Frankfurter Allgemeine Zeitung diras, "[La aŭtoroj] forigas la limon inter vivo kaj arto."[11] Der Spiegel asertis, ke la unua volumo, Five Years,[12] estas "la spirita preparata laboro" por la sekva romano Imperium de Kracht.[13]
Laŭ Andrew McCann, "Kracht akompanis Woodard al vojaĝo al kio restas de la loko, kie posteuloj de la originalaj kolonianoj vivas [sub] draste reduktitaj cirkonstancoj. Kiel la korespondado malkaŝas, Kracht devigis la deziron de Woodard antaŭenigi la kulturan profilon de la komunumo, kaj konstrui miniature Bayreuth-operon en la retejo de la iama hejmo-loĝejo de Elisabeth Förster-Nietzsche."[14] En la lastaj jaroj Nova Germanio temis en pli genia celloko, kun lito kaj matenmanĝejoj kaj maksimuma historia muzeo.
Dreamachine
[redakti | redakti fonton]De 1989 ĝis 2007 Woodard konstruis replikojn de la Dreamachine,[15][16] stroboskopia afero konceptita fare de Brion Gysin kaj Ian Sommerville, kiuj engaĝiĝas kun fendita cilindro, farita el kupro aŭ papero, turnante sin al elektra lampo—kiam oni observas per fermitaj okuloj, la maŝino povas elĉerpi mensajn aferaĉojn kompareble al drogaj ebrieco aŭ sonĝado.[17][notoj 1]
Post kontribui al Dreamachine al William S. Burroughs, la amasa retrospekta portreto de 1996 LACMA,[18][19] Woodard amikigis la aŭtoron kaj prezentis lin kun "Bohemia modelo" (papero) Dreamachine por sia 83-a kaj fina naskiĝtago.[20][21] Sotheby's aŭkciis la antaŭan maŝinon al privata kolektanto en 2002, kaj ĉi—lasta restas sur etendita prunto de la bieno de Burroughs en la Muzeo de Arto de Spencer.[22]
Referencoj kaj Notoj
[redakti | redakti fonton]Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ En 1990 Woodard elpensis fikciajn psikoaktivan maŝinon, nome la Feralimina Likantropizilo, la efikoj de kiu estas laŭdire kontraŭ tiuj de Dreamachine.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Carpenter, S., "In Concert at a Killer's Death", Los Angeles Times, 9an de majo 2001.
- ↑ Rapping, A., Portreto de Woodard (Seattle: Getty Images, 2001).
- ↑ Reich, K., "Family to Sue City, Firms Over Angels Flight Death", Los Angeles Times, 16-a de marto 2001.
- ↑ Dawson, J., Los Angeles' Angels Flight (Mount Pleasant, Usono: Arcadia Publishing, 2008), p. 125.
- ↑ Carozzi, I., "La storia di Nueva Germania", Il Post, 13a de oktobro, 2011.
- ↑ 6,0 6,1 Riniker, C., "Autorschaftsinszenierung und Diskursstörungen in Five Years," en J. Bolton, et al., redaktistoj, German Monitor 79 (Leiden: Brill, 2016).
- ↑ Chandarlapaty, R., "Woodard and Renewed Intellectual Possibilities", en Seeing the Beat Generation (Jefferson, NC: McFarland & Company, 2019), pp. 142–146.
- ↑ Epstein, J., "Rebuilding a Home in the Jungle", San Francisco Chronicle, 13a de marto de 2005.
- ↑ Schröter, J., "Interpretive Problems with Author, Self-Fashioning and Narrator," en Birke, Köppe, redaktistoj, Author and Narrator (Berlin: De Gruyter, 2015), pp. 113–138.
- ↑ Woodard, D., "In Media Res", 032c, Somero 2011, pp. 180–189.
- ↑ Link, M., "Wie der Gin zum Tonic", Frankfurter Allgemeine Zeitung, 9an de novembro, 2011.
- ↑ Kracht, C., & Woodard, Five Years (Hanovro: Wehrhahn Verlag, 2011).
- ↑ Diez, G., "Die Methode Kracht", Der Spiegel, 13a de februaro, 2012.
- ↑ McCann, A. L., "Allegory and the German (Half) Century", Sydney Review of Books, 28a de aŭgusto, 2015.
- ↑ Allen, M., "Décor by Timothy Leary", The New York Times, 20an de januaro 2005.
- ↑ Stirt, J. A., "Brion Gysin's Dreamachine—still legal, but not for long", bookofjoe, 28 januaro 2005.
- ↑ Woodard, Programaj notoj, Program, Berlino, Novembro 2006.
- ↑ Knight, C., "The Art of Randomness", Los Angeles Times, 1an de aŭgusto 1996.
- ↑ Bolles, D., "Dream Weaver", LA Weekly, 26 Julio—1 aŭgusto 1996.
- ↑ Usona Ambasado Prago, "Literární večer s diskusí", Oktobro 2014.
- ↑ Woodard, "Burroughs und der Steinbock", Schweizer Monat, Marto 2014, p. 23.
- ↑ Spencer Museum of Art, Dreamachine, KU.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Publikaĵoj de kaj pri David Woodard en la katalogo Helveticat de la Svisa Nacia Biblioteko
- David Woodard ĉe Kongresa Biblioteko de Usono Aŭtoritatoj
- Informoj pri David Woodard en katalogo de la Germana Nacia Biblioteko (germane)
- WorldCat Identities: 174755630