D-minoro
D-Moll estas tonalo de la modalo minoro, baziĝanta sur la toniko d. La tonalo d-minoro estas indikata en la notacio per unu bemolo ♭. Ankaŭ la respektivan gamon kaj la bazan akordon de ĉi tiu tonalo (la toniko d-f-a), oni nomas d-minoro.
d-minoro al multaj laŭtradicie validas kiel serioza tonalo teniĝa al la transmondo.
Verkoj
[redakti | redakti fonton]- Johann Sebastian Bach: Partita n-o 2 por violono sola kun la fama ĉakono; La arto de la fugo; tokato kaj fugo d-minora BWV 565 (aŭtoreco ne certa); konĉerto por du violonoj; klavicenkonĉerto BWV 1052
- Ludwig van Beethoven: 9-a simfonio, pianosonato n-o 17 („Der Sturm“)
- Johannes Brahms: 1-a pianokonĉerto; Tragische Ouvertüre (op. 81)
- Richard Wagner: Eine Faust-Ouvertüre
- Max Bruch: 2-a violonkonĉerto
- Anton Bruckner: nula simfonio; 3-a simfonio; 9-a simfonio
- Luigi Cherubini: rekviemo en d-minoro por virĥoro kaj orkestro
- César Franck: simfonio en d-minoro
- Joseph Haydn: 26-a simfonio; Missa in angustiis (Nelson-Meso)
- Gustav Mahler: 3-a simfonio
- Felix Mendelssohn Bartholdy: pianotrio n-o op. 49
- Wolfgang Amadeus Mozart: prezentado de la „ŝtona gasto“ en la opero Don Giovanni; rekviemo (KV 626), 20-a pianokonĉerto (KV 466), pianotrio (KV 442), arĉkvartetoj n-o 13 (KV 173) kaj 15 (KV6 417b)
- Sergej Prokofjev: 2.-a simfonio
- Sergej Rachmaninoff: 1-a simfonio, 3-a pianokonĉerto
- Dmitrij Ŝostakoviĉ: 5-a simfonio
- Franz Schubert: arĉkvarteto Der Tod und das Mädchen
- Robert Schumann: 4-a simfonio
- Jean Sibelius: violonkonĉerto
- Antonín Dvořák: 7-a simfonio; 4-a simfonio
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- C♭-maĵoro, G♭-maĵoro, D♭-maĵoro, A♭-maĵoro, E♭-maĵoro, B♭-maĵoro, F-maĵoro, C-maĵoro, G-maĵoro, D-maĵoro, A-maĵoro, E-maĵoro, B-maĵoro, F♯-maĵoro, C♯-maĵoro
- a♭-minoro, e♭-minoro, b♭-minoro, f-minoro, c-minoro, g-minoro, d-minoro, a-minoro, e-minoro, b-minoro, f♯-minoro, c♯-minoro, g♯-minoro, d♯-minoro, a♯-minoro