Bulleh Ŝaho
| Bulleh Ŝaho | ||
|---|---|---|
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 1-an de januaro 1680 en Uch | |
| Morto | 22-an de aŭgusto 1757 (77-jaraĝa) en Kasur | |
| Religio | islamo vd | |
| Lingvoj | panĝaba vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | filozofo verkisto poeto  vd
| |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Bulleh Ŝaho aŭ Bulleh Shah, foje Bulla(h) Shah (1680–1757) (en panĝaba بلہے شاہ (laŭ Ŝahmuĥi-ortografio); ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ (laŭ Gurumuĥi-ortografio)) estis panĝaba sufisma poeto, humanisto kaj filozofo. Lia kompleta nomo estis Syed Abdullah Shah Qadri.[1]
La poezio kaj filozofio de Bulleh Ŝaho neniam pridubis la religian ortodoksismon de siatempa Islamo sed li foje uzas metaforojn por esprimis sian seniluziiĝon rilate al la rigideco de islamaj klerikuloj siatempaj.
La verkoj de Bulleh Ŝaho reprezenta lin kiel humanisto, iu kiu havigas solvojn al la sociologiaj problemoj de la mondo ĉirkaŭ li dum li vivas tra ĝi, priskribante la problemojn de sia patrinlando Panĝabo, dum sia serĉado de Dio. Lia poezio markas sian mostikan spiritan vojaĝon tra la kvar etapoj de Sufismo: Ŝariat (Vojo), Tariqat (Observado), Haqiqat (Vero) kaj Marfat (Unuiĝo).
Referencoj
[redakti | redakti fonton]Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Bulleh Shah: the love-intoxicated iconoclast, de J. R. Puri, Tilaka Raj Shangri. Radha Soami Satsang Beas, 1986
- Great Sufi Poets of The Punjab, de R. M. Chopra, Iran Society, Kolkata, 1999.