Atarvavedo
| अथर्ववेद | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| hindua teksto | |||||
| Aŭtoroj | |||||
| Lingvoj | |||||
| Eldonado | |||||
| |||||
La Atarvavedo (en Sanskrito: अथर्ववेद, Atharvaveda el atharvāṇas kaj veda signife "sciaro") estas la "konostokejo de atharvāṇas, nome proceduroj por ĉiutaga vivo".[1] La teksto estas la kvara Veda, sed estis malfrua aldono al la Vedaj skribaĵoj de Hinduismo.[2][3]
La Atarvavedo estis komponita en Veda Sanskrito, kaj estas kolekto de 730 himnoj kun ĉirkaŭ 6,000 mantroj, dividitaj en 20 libroj.[4] Ĉirkaŭ sesono de la tekstoj de la Atarvavedo adaptas versojn el la Rigvedo, kaj resumon el la Libroj 15 kaj 16, la teksto estas en poezia formo montrante diversecon de Vedaj metrikoj.[4] Du diferencaj revizioj de la teksto – nome Paippalāda kaj Śaunakīya – survivis ĝis modernaj epokoj.[5] Fidindaj manuskriptoj el la eldono Paippalada estis ŝajne perditaj, sed bone konservita versio estis malkovrita inter kolekto de palmofoliaj manuskriptoj en Odiŝo en 1957.[5]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Laurie Patton (2004), Veda and Upanishad, en The Hindu World (Editors: Sushil Mittal and Gene Thursby), Routledge, ISBN 0–415215277, paĝo 38
- ↑ Carl Olson (2007), The Many Colors of Hinduism, Rutgers University Press, ISBN 978-0813540689, pages 13-14
- ↑ Laurie Patton (1994), Authority, Anxiety, and Canon: Essays in Vedic Interpretation, State University of New York Press, ISBN 978-0791419380, paĝo 57
- ↑ 4,0 4,1 Maurice Bloomfield, The Atharvaveda, Harvard University Press, paĝoj 1-2
- ↑ 5,0 5,1 Frits Staal (2009), Discovering the Vedas: Origins, Mantras, Rituals, Insights, Penguin, ISBN 978-0143099864, pages 136-137
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Alexander Lubotsky, Atharvaveda-Paippalada, Kanda Five, Harvard College (2002).
- Thomas Zehnder, Atharvaveda-Paippalada, Buch 2, Idstein (1999).
- Dipak Bhattacharya, Paippalada-Samhita of the Atharvaveda, Volume 2, The Asiatic Society (2007).