Agave fourcroydes
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Agave fourcroydes Lem. | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
Agave fourcroydes, heneken-agavo aŭ henkeno estas plantspecio de la genro Agavoj (Agave).
Priskribo
[redakti | redakti fonton]Agave fourcroydes kreskas kundika tigo kaj formas rosetoj kun stolonoj. La rigidaj rektaj folioj estas liniilfomaj kaj havas kanelon. Ili estas je la bazo rondigitaj kaj je la malbazo pinte. La floroj longas 120 ĝis 180 cmka larĝas 8 ĝis 12 cm. Ĉe la foliorabdo estas en egalaj distancoj malhelbrunaj, 3 ĝis 6 mm longa dentoj. La forta konusforma dorno estas mallonga kaj havas apertan kanelon. Ĝi longas 2 ĝis 3 cm.
La 5 ĝis 6 m alta infloresko estas paniklo kaj portas en sia supra duono 10 ĝis 18 inflorskaj partoj krome bulbiloj. La unuopaj floroj estas 6 ĝis 7 cm longaj. Iliaj tepaloj estas verdece flavaj. Ili havas smlongaj pintoj 16 ĝis 18 longaj. La urnoformaj flortuboj estas 12 ĝis 16 cm longaj.
Semoj ne aperas.
Sistematiko kaj disvastigo
[redakti | redakti fonton]Agave fourcroydes estas nur kultivite konata, precipe en la oriento de Meksiko.[1]
La unua priskribo estis de Charles Lemaire el la jaro 1864.[2] Synonyme sind Agave ixtlioides Lemaire ex Jacobi. Agave sullivanii Trelease.
Uzadio
[redakti | redakti fonton]El la folioj de Agave fourcroydes estas gajnataj ŝpineblaj fibroj, kliuj havas la nomon „henekeno“ .[3][4]
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- August J. Breitung: In: The Agaves. The Cactus & Succulent Journal Yearbook. 1968, S. 54.
- Howard Scott Gentry: Agaves of Continental North America. University of Arizona Press, 1982, ISBN 0-8165-0775-9, S. 573–576.
- Mary & Gary Irish: Agaves, yuccas and related plants of Continental North America. Timber Press, 2000, ISBN 0-88192-442-3, S. 122–123.
- Urs Eggli:Sukkulenten-Lexikon. Einkeimblättrige Pflanzen (Monocotyledonen),Eugen Ulmer, Stuttgart, 2001, ISBN 3-8001-3662-7, paĝoj 30–31
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Howard Scott Gentry: Agaves of Continental North America. 1982, S. 576.
- ↑ In: L'Illustration Horticole. Band 11, Gent/ Brüssel 1864.
- ↑ Thomas Heller: Agaven. Ntv, Münster 2003, ISBN 3-937285-59-8, S. 27–28.
- ↑ C. Yu: Sisal. In: Robert Franck (Hrsg.): Bast and other plant fibres. Cambridge/ Boca Raton 2005, ISBN 1-85573-684-5, S. 229–273.