Slovena lingvo

	Slovena lingvo
	slovenščina
natura lingvo • moderna lingvo
Western South Slavic languages
Parolata en	Slovenio, Karintio (Aŭstrio), Kroatio, Italio, Hungario
Parolantoj	2 400 000
Denaskaj parolantoj	2,4 milionoj
Fremdlingvo / dua lingvo por	?
Skribo	latina kun kelkaj aldonoj
Lingvistika klasifiko
	Hindeŭropa lingvaro Slava lingvaro Suda slava lingvaro Slovena lingvo;
Oficiala statuso
Oficiala lingvo en	Slovenio, Eŭropa Unio
Reguligita de	Slovena Akademio de Sciencoj kaj Artoj
Lingvaj kodoj
Lingvaj kodoj
ISO 639-1	sl
ISO 639-2
Bibliografia	slv
Terminologia	?
ISO 639-3	slv
SIL	slv
Glottolog	slov1268
Angla nomo	Slovene
Franca nomo	slovène
	Vikipedio
	Vizitu vikipedion en la slovena lingvo!
	v • d • r

La slovena lingvo (slovene: slovenski jezik aŭ slovenščina) estas slava lingvo de la hindeŭropa lingvaro. Ĝi havas ĉirkaŭ du milionojn da parolantoj, ĉefe en Slovenio, sed ankaŭ en Aŭstrio kaj en Italio (regiono de Triesto).^[1] Ĝi estas la oficiala lingvo de Slovenio kaj unu el la oficialaj lingvoj de la Eŭropa Unio.^[1]

Specimeno
Očenaš (Patro nia) Oče naš, ki si v nebesih, posvečeno bodi tvoje ime, pridi k nam tvoje kraljestvo, zgodi se tvoja volja, kakor v nebesih, tako na zemlji. daj nam danes naš vsakdanji kruh in odpusti nam naše dolge, kakor tudi mi odpuščamo svojim dolžnikom, in ne vpelji nas v skušnjavo, temveč reši nas hudega. Amen.

Alfabeto

La slovena uzas la latinan alfabeton kun tri diakritaj literoj nomataj šumniki (č, š kaj ž). Ĝi konservas kelkajn trajtojn de la malnova slava lingvo kaj ĝin influis la latina, la germana kaj la itala.

Jen la literoj de la slovena alfabeto:

A, B, C, Č, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, R, S, Š, T, U, V, Z, Ž.

En la vikipedio, la literoj Č, Š kaj Ž estas kodita tiel:

Č: Č (majuskla), č (minuskla) - č prononcata kiel ĉ
Š: Š (majuskla), š (minuskla) - š prononcata kiel ŝ
Ž: Ž (majuskla), ž (minuskla) - ž prononcata kiel ĵ

Historio

La unua dokumento en la lingvo estas la Manuskriptoj de Freising, verkitaj inter la jaroj 972 kaj 1039, kiuj entute estas la unua latin-alfabeta kontinua teksto en slava lingvo.

En 1584, Adam Bohorič verkis sian plej elstaran verkon, nome Arcticae horulae succisivae (Liberaj vintraj horoj).^[2] La libro, verkita en Latino, estis la unua gramatiko de slovena kaj la unua slovena normiga gvidilo. Ĝi estis adaptita kaj republikigita kiel Grammatica latino-germanico-slavonica en 1715 fare de Janez Adam Geiger. En tiu verko, Bohorič kodigis la unuan slovenan alfabeton, nune nomata Bohorič-a alfabeto. Ĝi estis uzata ĝis la 1840-aj jaroj, kiam ĝi estis anstataŭata de la Gaj-a latina alfabeto.

Slovena literaturo estas la literaturo verkita en slovena lingvo. Ĝi ampleksiĝas al ĉiuj literaturaj ĝenroj el kiuj historie la slovena historia fikcio estas la plej disvastigita ĝenro de fikcio. La romantisma eposa poezio de la 19-a jarcento verkita de la elstara figuro de la slovena literatura kanono, nome France Prešeren, inspiris praktike la tutan slovenan literaturon.

Slovena literaturo

Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Slovena literaturo.

Slovena literaturo estas la literaturo verkita en slovena lingvo. Ĝi ampleksiĝas al ĉiuj literaturaj ĝenroj el kiuj historie la slovena historia fikcio estas la plej disvastigita ĝenro de fikcio. La romantisma eposa poezio de la 19-a jarcento verkita de la elstara figuro de la slovena literatura kanono, nome France Prešeren, inspiris praktike la tutan slovenan literaturon.