Hidrazino

Hidrazino
Bastona kemia strukturo de la Hidrazino
Tridimensia kemia strukturo de la Hidrazino
Alternativa(j) nomo(j)
Dunitrogena kvarhidrido Duazano
Kemia formulo	N2H4
CAS-numero-kodo	302-01-2
ChemSpider kodo	8960
PubChem-kodo	9321
Fizikaj proprecoj
Aspekto	senkolora fumiganta likvaĵo
Molmaso	32.0452 g·mol−1
Denseco	1.021g cm−3
Fandpunkto	2 °C
Bolpunkto	114 °C
Refrakta indico	$n_{761}^{20}$ 1,47
Ekflama temperaturo	37 °C
Acideco (pKa)	8.10
Solvebleco	Akvo:Tute solvebla
Mortiga dozo (LD50)	59 mg/kg (buŝe)
Sekurecaj Indikoj
Riskoj	R45 R10 R23/24/25 R34 R43 R35
Sekureco	S53 S45 S60 S61
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero T Toksa
GHS Damaĝo Piktogramo
GHS Signalvorto	Damaĝa substanco
GHS Deklaroj pri damaĝoj	H226, H300, H301, H301, H311, H314, H317, H330, H331, H350, H400, H410
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj	P201, P202, P210, P233, P240, P241, P242, P243, P260, P261, P264, P270, P271, P272, P273, P280, P281, P284, P301 310, P301 330 331, P302 352, P303 361 353, P304 340, P305 351 338, P308 313, P310, P311, P312, P320, P321
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo (25 °C kaj 100 kPa)

La Hidrazino aŭ Duazano estas neorganika komponaĵo kies molekula formulo estas N₂H₄. Ĝi estas senkolora bruligebla likvaĵo kun amoniakosimila odoro. Hidrazino estas alte toksa kaj substanco kaj danĝere malstabila escepte se manipulita en solvaĵo. Ĉirkaŭ la jaro 2000, proksimume 120 mil tunoj da hidrazinhidrato estis jare produktitaj en la tuta mondo, kio peze egalvolaras al 64% de akva hidrazinsolvaĵo.

Hidrazino estas ĉefe uzata kiel ŝaŭmiga agento en la preparado de polimeraj ŝaŭmoj, tamen ĝi ankaŭ uzatas kiel antaŭiloj de polimerizaj kataliziloj kaj farmaciaĵoj. Krom tio, la hidrazino uzatas kiel porraketa brulaĵo, kaj por prepari la gasgeneraĵojn uzatajn en la protektaj aerkusenoj. Hidrazino ankaŭ uzatas en la vaporcikloj de la Elektrostacioj nukleaj kaj konvenciaj kiel oksigenkonsumilo por kontroli la dissolvitan oksigenon kiel klopodo por redukti la korodan procezon, laŭ la ekvacio:

N₂H₄ O₂ → N₂ 2 H₂O

Ĝi ankaŭ uzatas kiel ĵetpafanto de artefaritaj satelitoj.

Sintezo

La hidrazinoj estas reakciproduktoj inter du aminoj primaraj aŭ sekundaraj.

${\mathsf {{\xrightarrow[{}]{katalizilo}}\,}}$

Sintezo kaj fabrikiĝo

Theodor Curtius (1857-1928) unue sintezis la hidrazinon, en 1889, per tre malfacila procezo. Emil Fischer kojnis la vorton en 1875. Sed la pura anhidra hidrazino estis preparita de la nederlanda kemiisto Lobry de Bruyn, en 1895. La hidrazino ankaŭ produktiĝas en la Procezo Olin-Raschig de Natria hipoklorito (la aktiva agento en multaj blankigiloj) kun amoniako, kies procezon li anoncis en 1907. Ĉi-metodo sin bazas sur la reakcio de la kloramino kun amoniako.

Reakcioj

Reakcio 1

• Preparado de hidrazino per traktado de kloramino kun amoniako

${\mathsf {{\xrightarrow[{}]{}}\,}}$

Reakcio 2

• Preparado de hidrazino per traktado de natria hipoklorito kun ureo:

2 ${\mathsf {{\xrightarrow[{}]{}}\,}}$

Reakcio 3

• Preparado de hidrazino per traktado de ureo kun natria hipoklorito

${\mathsf {{\xrightarrow[{}]{}}\,}}$

Reakcio 4

• Alia laboratoria maniero produkti la hidrazinon estas per interagado de amoniako kun natria hipoklorito:

2 ${\mathsf {{\xrightarrow[{}]{}}\,}}$

Vidu ankaŭ

• 
  Lobry de Bruyn
  (1857-1904)
• 
  Friedrich Raschig
  (1863-1928)
• 
  Franklin Walter Olin
  (1860-1951)
• 
  Theodor Curtius
  (1857-1928)
• 
  Hermann Emil Fischer
  (1852-1919)

Literaturo

• Universitato de Princeton Arkivigite je 2014-10-10 per la retarkivo Wayback Machine
• Encyclopedia Astronautica
• Encyclopedia Britannica
• 1911 Encyclopedia Britannica
• New World Encyclopedia