Eugène de Zilah

Eugène de ZILAH, esperanta beletristo, naskiĝis en Mezőtúr, Hungario, la 3-an de januaro 1939 kaj mortis la 2-an de oktobro 2020. Ekkonis Esperanton 13-jara. Forlasis Hungarion post partopreno en la ribelo de 1956. En Francio, kie li fariĝis franca civitano, li laboris en banko, doktoriĝis pri filozofio, instruis filozofion en liceo, multe vojaĝis. En 1985 kun sia edzino Madeleine de Zilah li lanĉis la kulturan revuon La Gazeto. En 1988 li fondis OSIEK (Organiza Societo de Internaciaj Esperanto-Konferencoj). En 1991 li ekvivis sur sia jaĥto "Kerguelen" en Grekio kaj eklaboris plentempe pri Esperanta verkado (li verkis literaturan prozon, eseojn, artikolojn).

Eugène de Zilah
Persona informo
Naskonomo	Jenő Éltető Zilahi
Naskiĝo	3-an de januaro 1939 (1939-01-03) en Mezőtúr
Morto	2-an de oktobro 2020 (2020-10-02) (81-jaraĝa) en Verduno
Lingvoj	Esperanto • franca • hungara vd
Ŝtataneco	Francio (1967–) Hungario (1939–) vd
Familio
Edz(in)o	Madeleine de Zilah vd
Profesio
Okupo	esperantisto verkisto vd
Laborkampo	Kreiva kaj profesia verkado, filozofio, prozo kaj Esperanto vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Verkoj

Originalaj

• Vivi sur barko (memoroj). Cannes et Clairan, Bernard, 1994.
• Kaj kiu pravas (memoroj). Vieno, Pro Esperanto, 2002.
• La princo ĉe la hunoj (romano). Novjorko, Mondial, 2011.

Tradukoj

• Diskurso pri la Metodo. René Descartes. Chapecó, Fonto. Unua eldono: 1985; dua eldono: 2012.

Recenzoj

• Kaj kiu pravas“

„ "Mia celo ne estis rakonti mian entute banalan vivon. Preskaŭ ĉiuj amoris, tro multaj batalis, multaj senhejmiĝis. Mi ne estas elstara escepto nek heroo de nekredeblaj aventuroj. Mi nur ekzamenis miajn plej fundamentajn ideojn, miajn konvinkiĝojn, kaj ili resendis min al aliaj ideoj, aliaj konvinkiĝoj”. (El letero al amiko) Pro tio ke Eugene sin esprimas per verdiremaj vortoj, li kaptas niajn atentojn tra la tuta legaĵo. ” — Brazila Esperantisto - Numero 328, Julio ĝis Septem. 2003

Fontoj

• Ordeno de verda plumo (2006)