wybiec

Polish

From wy- ‎ biec.

wybiec pf (imperfective wybiegać)

(intransitive) to run out, to exit by running
Antonym: wbiec
(reflexive with się, Northern Greater Poland) to slip away, to sneak away
Synonyms: umknąć, wywinąć się

Odjechał i tém się od winy wybiégł. ― He drove off and that's how he got away from his punishment.

Conjugation of wybiec pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wybiec
future tense	1^st	wybiegnę			wybiegniemy
	2^nd	wybiegniesz			wybiegniecie
	3^rd	wybiegnie			wybiegną
	impersonal	wybiegnie się
past tense	1^st	wybiegłem, -(e)m wybiegł	wybiegłam, -(e)m wybiegła	wybiegłom, -(e)m wybiegło	wybiegliśmy, -(e)śmy wybiegli	wybiegłyśmy, -(e)śmy wybiegły
	2^nd	wybiegłeś, -(e)ś wybiegł	wybiegłaś, -(e)ś wybiegła	wybiegłoś, -(e)ś wybiegło	wybiegliście, -(e)ście wybiegli	wybiegłyście, -(e)ście wybiegły
	3^rd	wybiegł	wybiegła	wybiegło	wybiegli	wybiegły
	impersonal	wybiegnięto
conditional	1^st	wybiegłbym, bym wybiegł	wybiegłabym, bym wybiegła	wybiegłobym, bym wybiegło	wybieglibyśmy, byśmy wybiegli	wybiegłybyśmy, byśmy wybiegły
	2^nd	wybiegłbyś, byś wybiegł	wybiegłabyś, byś wybiegła	wybiegłobyś, byś wybiegło	wybieglibyście, byście wybiegli	wybiegłybyście, byście wybiegły
	3^rd	wybiegłby, by wybiegł	wybiegłaby, by wybiegła	wybiegłoby, by wybiegło	wybiegliby, by wybiegli	wybiegłyby, by wybiegły
	impersonal	wybiegnięto by
imperative	1^st	niech wybiegnę			wybiegnijmy
	2^nd	wybiegnij			wybiegnijcie
	3^rd	niech wybiegnie			niech wybiegną
anterior adverbial participle		wybiegłszy
verbal noun		wybiegnięcie