verzwijgen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]verzwijgen
- to hold back, suppress, or conceal information; to keep quiet about something
Conjugation
[edit]Conjugation of verzwijgen (strong class 1, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | verzwijgen | |||
past singular | verzweeg | |||
past participle | verzwegen | |||
infinitive | verzwijgen | |||
gerund | verzwijgen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | verzwijg | verzweeg | ||
2nd person sing. (jij) | verzwijgt, verzwijg2 | verzweeg | ||
2nd person sing. (u) | verzwijgt | verzweeg | ||
2nd person sing. (gij) | verzwijgt | verzweegt | ||
3rd person singular | verzwijgt | verzweeg | ||
plural | verzwijgen | verzwegen | ||
subjunctive sing.1 | verzwijge | verzwege | ||
subjunctive plur.1 | verzwijgen | verzwegen | ||
imperative sing. | verzwijg | |||
imperative plur.1 | verzwijgt | |||
participles | verzwijgend | verzwegen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |