vertalen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vertalen (“to express, to respond”). Equivalent to ver- ‎ talen.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈtaː.lə(n)/, /vɛrˈtaː.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧ta‧len
• Rhymes: -aːlən

Verb

vertalen

1. (transitive, intransitive) to translate

Conjugation

Conjugation of vertalen (weak, prefixed)
infinitive	vertalen
past singular	vertaalde
past participle	vertaald
infinitive	vertalen
gerund	vertalen n
	present tense	past tense
1st person singular	vertaal	vertaalde
2nd person sing. (jij)	vertaalt, vertaal2	vertaalde
2nd person sing. (u)	vertaalt	vertaalde
2nd person sing. (gij)	vertaalt	vertaalde
3rd person singular	vertaalt	vertaalde
plural	vertalen	vertaalden
subjunctive sing.1	vertale	vertaalde
subjunctive plur.1	vertalen	vertaalden
imperative sing.	vertaal
imperative plur.1	vertaalt
participles	vertalend	vertaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• vertaalbaar
• vertaalbureau
• vertaalkunde
• vertaaloefening
• vertaalrecht
• vertaalwerk
• vertaalwetenschap
• vertaalwoordenboek
• vertaler
• vertaling

Descendants

• Afrikaans: vertaal
• Javanese: ꦥꦼꦂꦠꦭ꧀ (pertal)
  • → Indonesian: pertal

Anagrams

• verlaten