vígja

See also: vigja

Icelandic

Etymology

From Old Norse vígja and from Proto-Germanic *wīhijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈviːja/

  Rhymes: -iːja

  Homophone: vía

Verb

vígja (weak verb, third-person singular past indicative vígði, supine vígt)

1. to consecrate, to set apart for a holy use; to dedicate to God
2. to inaugurate
3. to ordain, to make someone a priest, minister

Conjugation

vígja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að vígja
supine (sagnbót)		vígt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vígjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vígi	við vígjum	present (nútíð)	ég vígi	við vígjum
	þú vígir	þið vígið		þú vígir	þið vígið
	hann, hún, það vígir	þeir, þær, þau vígja		hann, hún, það vígi	þeir, þær, þau vígi
past (þátíð)	ég vígði	við vígðum	past (þátíð)	ég vígði	við vígðum
	þú vígðir	þið vígðuð		þú vígðir	þið vígðuð
	hann, hún, það vígði	þeir, þær, þau vígðu		hann, hún, það vígði	þeir, þær, þau vígðu
imperative (boðháttur)	víg (þú)	vígið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vígðu	vígiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vígjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að vígjast
supine (sagnbót)		vígst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vígjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vígist	við vígjumst	present (nútíð)	ég vígist	við vígjumst
	þú vígist	þið vígist		þú vígist	þið vígist
	hann, hún, það vígist	þeir, þær, þau vígjast		hann, hún, það vígist	þeir, þær, þau vígist
past (þátíð)	ég vígðist	við vígðumst	past (þátíð)	ég vígðist	við vígðumst
	þú vígðist	þið vígðust		þú vígðist	þið vígðust
	hann, hún, það vígðist	þeir, þær, þau vígðust		hann, hún, það vígðist	þeir, þær, þau vígðust
imperative (boðháttur)	vígst (þú)	vígist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vígstu	vígisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vígður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vígður	vígð	vígt		vígðir	vígðar	vígð
accusative (þolfall)	vígðan	vígða	vígt		vígða	vígðar	vígð
dative (þágufall)	vígðum	vígðri	vígðu		vígðum	vígðum	vígðum
genitive (eignarfall)	vígðs	vígðrar	vígðs		vígðra	vígðra	vígðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vígði	vígða	vígða		vígðu	vígðu	vígðu
accusative (þolfall)	vígða	vígðu	vígða		vígðu	vígðu	vígðu
dative (þágufall)	vígða	vígðu	vígða		vígðu	vígðu	vígðu
genitive (eignarfall)	vígða	vígðu	vígða		vígðu	vígðu	vígðu

Synonyms

• (consecrate): helga
• (inaugurate): taka í notkun, opna

Derived terms

• vígður