uporać

Polish

Etymology

From u- ‎ porać.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈpɔ.rat͡ɕ/

• Audio; “uporać się”:

  (file)

• Rhymes: -ɔrat͡ɕ
• Syllabification: u‧po‧rać

Verb

uporać pf

1. (reflexive with się) to overcome, to tackle, to deal with [with z ( instrumental)]

Declension

Conjugation of uporać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uporać
future tense	1st	uporam			uporamy
	2nd	uporasz			uporacie
	3rd	upora			uporają
	impersonal	upora się
past tense	1st	uporałem, -(e)m uporał	uporałam, -(e)m uporała	uporałom, -(e)m uporało	uporaliśmy, -(e)śmy uporali	uporałyśmy, -(e)śmy uporały
	2nd	uporałeś, -(e)ś uporał	uporałaś, -(e)ś uporała	uporałoś, -(e)ś uporało	uporaliście, -(e)ście uporali	uporałyście, -(e)ście uporały
	3rd	uporał	uporała	uporało	uporali	uporały
	impersonal	uporano
conditional	1st	uporałbym, bym uporał	uporałabym, bym uporała	uporałobym, bym uporało	uporalibyśmy, byśmy uporali	uporałybyśmy, byśmy uporały
	2nd	uporałbyś, byś uporał	uporałabyś, byś uporała	uporałobyś, byś uporało	uporalibyście, byście uporali	uporałybyście, byście uporały
	3rd	uporałby, by uporał	uporałaby, by uporała	uporałoby, by uporało	uporaliby, by uporali	uporałyby, by uporały
	impersonal	uporano by
imperative	1st	niech uporam			uporajmy
	2nd	uporaj			uporajcie
	3rd	niech upora			niech uporają
anterior adverbial participle		uporawszy
verbal noun		uporanie

Further reading

• uporać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uporać in Polish dictionaries at PWN