uitscheiden

Dutch

Etymology

From uit ‎ scheiden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌsxɛi̯də(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

uitscheiden

1. to secrete
2. to cease, stop

Conjugation

Conjugation of uitscheiden (weak with strong past participle, separable)
infinitive	uitscheiden
past singular	scheidde uit
past participle	uitgescheiden
infinitive	uitscheiden
gerund	uitscheiden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	scheid uit	scheidde uit	uitscheid	uitscheidde
2nd person sing. (jij)	scheidt uit, scheid uit2	scheidde uit	uitscheidt	uitscheidde
2nd person sing. (u)	scheidt uit	scheidde uit	uitscheidt	uitscheidde
2nd person sing. (gij)	scheidt uit	scheidde uit	uitscheidt	uitscheidde
3rd person singular	scheidt uit	scheidde uit	uitscheidt	uitscheidde
plural	scheiden uit	scheidden uit	uitscheiden	uitscheidden
subjunctive sing.1	scheide uit	scheidde uit	uitscheide	uitscheidde
subjunctive plur.1	scheiden uit	scheidden uit	uitscheiden	uitscheidden
imperative sing.	scheid uit
imperative plur.1	scheidt uit
participles	uitscheidend	uitgescheiden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Conjugation of uitscheiden (strong class 1, slightly irregular, separable)
infinitive	uitscheiden
past singular	schee uit, scheed uit
past participle	uitgescheeën, uitgescheden
infinitive	uitscheiden
gerund	uitscheiden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schei uit, scheid uit	schee uit, scheed uit	uitschei, uitscheid	uitschee, uitscheed
2nd person sing. (jij)	scheidt uit, schei uit2, scheid uit2	schee uit, scheed uit	uitscheidt	uitschee, uitscheed
2nd person sing. (u)	scheidt uit	schee uit, scheed uit	uitscheidt	uitschee, uitscheed
2nd person sing. (gij)	scheidt uit	scheedt uit	uitscheidt	uitscheedt
3rd person singular	scheidt uit	schee uit, scheed uit	uitscheidt	uitschee, uitscheed
plural	scheiden uit	scheeën uit, scheden uit	uitscheiden	uitscheeën, uitscheden
subjunctive sing.1	scheide uit	schede uit	uitscheide	uitschede
subjunctive plur.1	scheiden uit	scheeën uit, scheden uit	uitscheiden	uitscheeën, uitscheden
imperative sing.	schei uit, scheid uit
imperative plur.1	scheidt uit
participles	uitscheidend	uitgescheeën, uitgescheden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• (cease): ophouden
• (secrete): afscheiden

Derived terms

• uitscheiding

Anagrams

• scheiden uit