stropić

Polish

Etymology

From s- Proto-Slavic *torpiti, causative of *tьrpěti. Related to cierpieć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstrɔ.pit͡ɕ/
• Rhymes: -ɔpit͡ɕ
• Syllabification: stro‧pić

Verb

stropić pf

1. (transitive) to baffle, to confound, to disconcert
2. (reflexive with się) to be baffled, to be confounded

Conjugation

Conjugation of stropić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		stropić
future tense	1st	stropię			stropimy
	2nd	stropisz			stropicie
	3rd	stropi			stropią
	impersonal	stropi się
past tense	1st	stropiłem, -(e)m stropił	stropiłam, -(e)m stropiła	stropiłom, -(e)m stropiło	stropiliśmy, -(e)śmy stropili	stropiłyśmy, -(e)śmy stropiły
	2nd	stropiłeś, -(e)ś stropił	stropiłaś, -(e)ś stropiła	stropiłoś, -(e)ś stropiło	stropiliście, -(e)ście stropili	stropiłyście, -(e)ście stropiły
	3rd	stropił	stropiła	stropiło	stropili	stropiły
	impersonal	stropiono
conditional	1st	stropiłbym, bym stropił	stropiłabym, bym stropiła	stropiłobym, bym stropiło	stropilibyśmy, byśmy stropili	stropiłybyśmy, byśmy stropiły
	2nd	stropiłbyś, byś stropił	stropiłabyś, byś stropiła	stropiłobyś, byś stropiło	stropilibyście, byście stropili	stropiłybyście, byście stropiły
	3rd	stropiłby, by stropił	stropiłaby, by stropiła	stropiłoby, by stropiło	stropiliby, by stropili	stropiłyby, by stropiły
	impersonal	stropiono by
imperative	1st	niech stropię			stropmy
	2nd	strop			stropcie
	3rd	niech stropi			niech stropią
passive adjectival participle		stropiony	stropiona	stropione	stropieni	stropione
anterior adverbial participle		stropiwszy
verbal noun		stropienie

Further reading

• stropić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• stropić in Polish dictionaries at PWN