slíta

See also: slita

Faroese

slíta (third person singular past indicative sleit, third person plural past indicative slitu, supine slitið)

Conjugation of slíta (group v-35)
infinitive	slíta
supine	slitið
participle (a26)¹	slítandi	slitin
	present	past
first singular	slíti	sleit
second singular	slítur	sleitst
third singular	slítur	sleit
plural	slíta	slitu
	imperative
singular	slít!
plural	slítið!
¹Only the past participle being declined.

Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

slíta (strong verb, third-person singular past indicative sleit, third-person plural past indicative slitu, supine slitið)

slíta — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að slíta
supine (sagnbót)		slitið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		slítandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég slít	við slítum	present (nútíð)	ég slíti	við slítum
	þú slítur	þið slítið		þú slítir	þið slítið
	hann, hún, það slítur	þeir, þær, þau slíta		hann, hún, það slíti	þeir, þær, þau slíti

past (þátíð)	ég sleit	við slitum	past (þátíð)	ég sliti	við slitum
	þú sleist	þið slituð		þú slitir	þið slituð
	hann, hún, það sleit	þeir, þær, þau slitu		hann, hún, það sliti	þeir, þær, þau slitu

imperative (boðháttur)	slít (þú)	slítið (þið)
	slíttu	slítiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

slítast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að slítast
supine (sagnbót)		slitist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		slítandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég slíst	við slítumst	present (nútíð)	ég slítist	við slítumst
	þú slíst	þið slítist		þú slítist	þið slítist
	hann, hún, það slíst	þeir, þær, þau slítast		hann, hún, það slítist	þeir, þær, þau slítist

past (þátíð)	ég sleist	við slitumst	past (þátíð)	ég slitist	við slitumst
	þú sleist	þið slitust		þú slitist	þið slitust
	hann, hún, það sleist	þeir, þær, þau slitust		hann, hún, það slitist	þeir, þær, þau slitust

imperative (boðháttur)	slíst (þú)	slítist (þið)
	slístu	slítisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

slitinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	slitinn	slitin	slitið	slitnir	slitnar	slitin
accusative (þolfall)	slitinn	slitna	slitið	slitna	slitnar	slitin
dative (þágufall)	slitnum	slitinni	slitnu	slitnum	slitnum	slitnum
genitive (eignarfall)	slitins	slitinnar	slitins	slitinna	slitinna	slitinna

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	slitni	slitna	slitna	slitnu	slitnu	slitnu
accusative (þolfall)	slitna	slitnu	slitna	slitnu	slitnu	slitnu
dative (þágufall)	slitna	slitnu	slitna	slitnu	slitnu	slitnu
genitive (eignarfall)	slitna	slitnu	slitna	slitnu	slitnu	slitnu

Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)