sezon

See also: sézon

Haitian Creole

Etymology

From French saison (“season”).

Pronunciation

• IPA^(key): /sezɔ̃/

Noun

sezon

1. season

Polish

Etymology

Borrowed from French saison.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɛ.zɔn/

• Audio 1:

  (file)

• Audio 2:

  (file)

• Rhymes: -ɛzɔn
• Syllabification: se‧zon

Noun

sezon m inan (related adjective sezonowy)

1. season, time of year (quarter of a year)

   Synonym: pora roku

2. season (part of a year with something special)
3. (sports) season (period that repeats every year in which sports competitions in a particular discipline are held)
4. (agriculture) season (cyclically recurring period of ripening and harvesting of specific plants, especially fruits)
5. (broadcasting, radio, television) season, series (television or radio program which consists of several episodes that are broadcast in regular intervals)

Declension

Declension of sezon

	singular	plural
nominative	sezon	sezony
genitive	sezonu	sezonów
dative	sezonowi	sezonom
accusative	sezon	sezony
instrumental	sezonem	sezonami
locative	sezonie	sezonach
vocative	sezonie	sezony

Derived terms

nouns

• sezon grzewczy
• sezon ogórkowy
• sezonowiec

 

verb

• sezonować impf

 

Related terms

adverb

• sezonowo

 

noun

• sezonowość

 

Further reading

• sezon in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• sezon in Polish dictionaries at PWN

Romanian

Etymology

Borrowed from French saison.

Noun

sezon n (plural sezoane)

1. season

Declension

Declension of sezon

	singular		plural
	indefinite articulation	definite articulation	indefinite articulation	definite articulation
nominative/accusative	(un) sezon	sezonul	(niște) sezoane	sezoanele
genitive/dative	(unui) sezon	sezonului	(unor) sezoane	sezoanelor
vocative	sezonule		sezoanelor

Turkish

Etymology

Borrowed from French saison.

Pronunciation

• IPA^(key): /seˈzon/

Noun

sezon (definite accusative sezonu, plural sezonlar)

1. season (of a series/show)
2. (uncommon) season (quarter of a year)

   Synonym: mevsim

Declension

Inflection
Nominative	sezon
Definite accusative	sezonu
	Singular	Plural
Nominative	sezon	sezonlar
Definite accusative	sezonu	sezonları
Dative	sezona	sezonlara
Locative	sezonda	sezonlarda
Ablative	sezondan	sezonlardan
Genitive	sezonun	sezonların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular sezonum sezonlarım 2nd singular sezonun sezonların 3rd singular sezonu sezonları 1st plural sezonumuz sezonlarımız 2nd plural sezonunuz sezonlarınız 3rd plural sezonları sezonları Definite accusative Singular Plural 1st singular sezonumu sezonlarımı 2nd singular sezonunu sezonlarını 3rd singular sezonunu sezonlarını 1st plural sezonumuzu sezonlarımızı 2nd plural sezonunuzu sezonlarınızı 3rd plural sezonlarını sezonlarını Dative Singular Plural 1st singular sezonuma sezonlarıma 2nd singular sezonuna sezonlarına 3rd singular sezonuna sezonlarına 1st plural sezonumuza sezonlarımıza 2nd plural sezonunuza sezonlarınıza 3rd plural sezonlarına sezonlarına Locative Singular Plural 1st singular sezonumda sezonlarımda 2nd singular sezonunda sezonlarında 3rd singular sezonunda sezonlarında 1st plural sezonumuzda sezonlarımızda 2nd plural sezonunuzda sezonlarınızda 3rd plural sezonlarında sezonlarında Ablative Singular Plural 1st singular sezonumdan sezonlarımdan 2nd singular sezonundan sezonlarından 3rd singular sezonundan sezonlarından 1st plural sezonumuzdan sezonlarımızdan 2nd plural sezonunuzdan sezonlarınızdan 3rd plural sezonlarından sezonlarından Genitive Singular Plural 1st singular sezonumun sezonlarımın 2nd singular sezonunun sezonlarının 3rd singular sezonunun sezonlarının 1st plural sezonumuzun sezonlarımızın 2nd plural sezonunuzun sezonlarınızın 3rd plural sezonlarının sezonlarının