rogacz

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *rogačь. By surface analysis, róg (“horn, antler”) ‎ -acz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔ.ɡat͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔɡat͡ʂ
• Syllabification: ro‧gacz

Noun

rogacz m pers

1. cuckold (man married to an unfaithful wife)

Declension

Declension of rogacz

	singular	plural
nominative	rogacz	rogacze
genitive	rogacza	rogaczy
dative	rogaczowi	rogaczom
accusative	rogacza	rogaczy
instrumental	rogaczem	rogaczami
locative	rogaczu	rogaczach
vocative	rogaczu	rogacze

Noun

rogacz m animal

1. animal with antlers

Declension

Declension of rogacz

	singular	plural
nominative	rogacz	rogacze
genitive	rogacza	rogaczy
dative	rogaczowi	rogaczom
accusative	rogacza	rogacze
instrumental	rogaczem	rogaczami
locative	rogaczu	rogaczach
vocative	rogaczu	rogacze

Related terms

adjective

• rogaty
• rogowy
• rożny

 

nouns

• rogacizna
• rogówka
• róg

 

Further reading

• rogacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rogacz in Polish dictionaries at PWN