roeren

See also: rören

Danish

Noun

roeren c

1. definite singular of roer

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrurə(n)/, [ˈruːrə(n)]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: roe‧ren
• Rhymes: -urən

Etymology 1

From Middle Dutch roeren, from Old Dutch ruoren, from Proto-West Germanic *hrōʀijan, from Proto-Germanic *hrōzijaną.

Verb

roeren

1. (transitive) to stir, scramble
2. (transitive) to move, budge
3. (transitive, figuratively) touch, move (to cause emotion)
4. (Can we verify^{( )} this sense?) (transitive, music) to play an instrument

   Wanneer de virtuoos de trompet roerde was iedereen tot tranen geroerd.

   When the virtuoso played the trompet, everyone was moved to tears.

   • 1616, Willem Baudartius, “Belegheringhe ende in-neminghe der Stadt Grave, by sijn Excellentie Prins Maurits/ Anno 1602.”, in Afbeeldinge ende beschryvinghe van alle de veldslagen, belegeringen ende and're notabele geschiedenissen ghevallen in de Nederlanden‎^[1], page 770:

     ende nae eenighe apparentien ende dreyginghen van op sijner Excellentie Legher te sullen vallen/ is hy eyndelijck tusschen den xxii. ende xxiii. Augusti, des nachts / sonder Trommel of Trompet te roeren/ met sijnen gheheelen Legher te rugghe ghetoghen na Cuyck.

     and after some signs and threats to attack His Excellency's army, he finally departed at night between 22nd and 23rd August, without touching a drum or trumpet, with he entire army back to Cuijck.

   • 1856, Karel Lodewijk Ledeganck, “De Ontmoeting.”, in Gedichten‎^[2], page 125:

     Doch, even als mogten my vleugelen voeren,
     Voelde ik my gedwongen de snaren te roeren.

     Yet, as if wings could carry me,
     I felt compelled to stir the strings.

   • 1935-1936, Karel Vertommen, “De trommelaar”, in Volk‎^[3], volume 1, number 6, page 191:

     Hij stapte vooruit en hij roerde de trom
     door alle straten.
     Geen mens vroeg zich af waarheen of waarom,
     maar het dorp was verlaten.

     He stepped forward and he played the drum
     through all the streets.
     No one wondered where to or why,
     but the village was deserted.

   • 1607, Janus Dousa Filius, translated by Johan Koppenol, 'Ad Ianum Havtenum' (Poemata)‎^[4], page 129:

     De zangrige Orfeus heeft door 't roeren zyner snaaren
     Niet eerst het stroomend nat in zijnen loop gestuit:

     The songful Orpheus, by stirring his chords,
     Did not first stop the flowing wet in its course:

Conjugation

Conjugation of roeren (weak)
infinitive	roeren
past singular	roerde
past participle	geroerd
infinitive	roeren
gerund	roeren n
	present tense	past tense
1st person singular	roer	roerde
2nd person sing. (jij)	roert, roer2	roerde
2nd person sing. (u)	roert	roerde
2nd person sing. (gij)	roert	roerde
3rd person singular	roert	roerde
plural	roeren	roerden
subjunctive sing.1	roere	roerde
subjunctive plur.1	roeren	roerden
imperative sing.	roer
imperative plur.1	roert
participles	roerend	geroerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanroeren
• beroeren
• onroerend
• ontroeren
• roerbakken
• roerei
• roerend goed
• roerende feestdag
• roerloos
• roersel
• roerstok
• verroeren

 

Descendants

• Negerhollands: roer

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

roeren

1. plural of roer

Galician

Verb

roeren

1. inflection of roer:
   1. third-person plural future subjunctive
   2. third-person plural personal infinitive

Norwegian Bokmål

Noun

roeren m

1. definite singular of roer