Jump to content

praecaveo

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From prae-caveō (avoid, take care).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

praecaveō (present infinitive praecavēre, perfect active praecāvī, supine praecautum); second conjugation

  1. (transitive) to guard against (beforehand), seek to avert or prevent
  2. (intransitive) to take care or heed, beware; to be on one's guard

Conjugation

[edit]
  • This verb has only limited passive conjugation; only third-person passive forms are attested in surviving sources.
   Conjugation of praecaveō (second conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praecaveō praecavēs praecavet praecavēmus praecavētis praecavent
imperfect praecavēbam praecavēbās praecavēbat praecavēbāmus praecavēbātis praecavēbant
future praecavēbō praecavēbis praecavēbit praecavēbimus praecavēbitis praecavēbunt
perfect praecāvī praecāvistī praecāvit praecāvimus praecāvistis praecāvērunt,
praecāvēre
pluperfect praecāveram praecāverās praecāverat praecāverāmus praecāverātis praecāverant
future perfect praecāverō praecāveris praecāverit praecāverimus praecāveritis praecāverint
passive present praecaveor praecavēris,
praecavēre
praecavētur praecavēmur praecavēminī praecaventur
imperfect praecavēbar praecavēbāris,
praecavēbāre
praecavēbātur praecavēbāmur praecavēbāminī praecavēbantur
future praecavēbor praecavēberis,
praecavēbere
praecavēbitur praecavēbimur praecavēbiminī praecavēbuntur
perfect praecautus present active indicative of sum
pluperfect praecautus imperfect active indicative of sum
future perfect praecautus future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praecaveam praecaveās praecaveat praecaveāmus praecaveātis praecaveant
imperfect praecavērem praecavērēs praecavēret praecavērēmus praecavērētis praecavērent
perfect praecāverim praecāverīs praecāverit praecāverīmus praecāverītis praecāverint
pluperfect praecāvissem praecāvissēs praecāvisset praecāvissēmus praecāvissētis praecāvissent
passive present praecavear praecaveāris,
praecaveāre
praecaveātur praecaveāmur praecaveāminī praecaveantur
imperfect praecavērer praecavērēris,
praecavērēre
praecavērētur praecavērēmur praecavērēminī praecavērentur
perfect praecautus present active subjunctive of sum
pluperfect praecautus imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praecavē praecavēte
future praecavētō praecavētō praecavētōte praecaventō
passive present praecavēre praecavēminī
future praecavētor praecavētor praecaventor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praecavēre praecāvisse praecautūrum esse praecavērī praecautum esse praecautum īrī
participles praecavēns praecautūrus praecautus praecavendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praecavendī praecavendō praecavendum praecavendō praecautum praecautū

Derived terms

[edit]
[edit]

Descendants

[edit]
  • Galician: precaver
  • Portuguese: precaver
  • Spanish: precaver

References

[edit]
  • praecaveo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praecaveo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praecaveo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.